نیاز کشورها به افزایش قیمت نفت ضمانت اجرای تصمیم اوپک است

به گزارش بولتن نیوز، مرتضی بهروزی‌فر با اشاره به اجلاس اخیر اوپک اظهار کرد: با توجه به کشورهای بزرگ صادرکننده نفت می‌توانستیم حدس بزنیم نتیجه اجلاس اوپک چه خواهد شد، زیرا این کشورها نیازمند توافق بودند تا قیمت نفت در بازارهای جهانی افزایش پیدا کند.

وی با تاکید بر این‌که نتیجه اخیر اوپک برد – برد بود، تصریح کرد: توافق کشورهای اعضای اوپک به بازار نشان داد که اگر لازم باشد این کشورها می‌توانند دور هم جمع شوند و با یکدیگر توافق کنند. این توافق یک تاثیر روانی مثبت در بازار ایجاد کرد.

این کارشناس حوزه انرژی با اشاره به تصمیم اوپک مبنی بر کاهش یک میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه‌ای تولید نفت از ابتدای سال ۲۰۰۷ میلادی اظهار کرد: اگر کشورهای اوپک از جمله روسیه با این کاهش تولید موافقت کند و این توافق ادامه داشته باشد، قیمت‌ها از سال آینده میلادی افزایش پیدا می‌کند و بازار به تعادل می‌رسد و ممکن است قیمت‌های جهانی نفت روی ۶۰ دلار تثبیت شود.

بهروزی‌فر در ادامه با تاکید بر این‌که تصمیم اوپک ضمانت اجرایی ندارد، توضیح داد: تصمیمات اوپک از سال ۱۹۶۰ که تشکیل شده هیچ ضمانت اجرایی ندارد، اما اکنون همه اعضاء می‌دانند که اگر به تعهدات خود پایبند باشند قیمت نفت متناسب‌تر خواهد بود، بنابراین سعی می‌کنند به تعهدات خود پایبند بمانند.

وی در مورد این‌که برخی از کارشناسان عقیده دارند افزایش قیمت نفت باعث افزایش تولید نفت شیل آمریکا می‌شود، توضیح داد: اگر بازار نفت را طی سه - چهار سال اخیر بررسی کنیم متوجه می‌شویم هنگامی که قیمت نفت از ۱۰۰ دلار به ۴۰ دلار رسید، تولید نفت شیل آمریکا تنها ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار بشکه کاهش پیدا کرد. در واقع حجم کاهش تولید نفت از ذخائر غیرمتعارف آمریکا آنقدر که انتظار می‌رفت، نبود.

این کارشناس حوزه انرژی ادامه داد: زیرا سیاست دولت آمریکا چه دولت جمهوری‌خواه و چه دولت دموکرات این است که وابستگی خود را به نفت مخصوصا نفت خاورمیانه کاهش دهد. در واقع آمریکا به شدت به دنبال کاهش وابستگی و افزایش تولید داخلی است و برای این منظور یارانه پرداخت می‌کند و تکنولوژی ارائه می‌دهند.

بهروزی‌فر با تاکید بر این‌که این تصور که نفت شیل از بازار خارج شود یک تصور واهی است، گفت: ما در دنیای انرژی با پدیده‌ای به نام ذخیره غیرمتعارف نفت و گاز مواجه هستیم و باید با آن تعامل کنیم و راهکارهایی داشته باشیم. کشورهای تولیدکننده نفت باید بند ناف اقتصاد خود را از نفت ببرند و ایران نیز باید سعی کند طی مدت ۱۰ تا ۱۵ ساله حداکثر منافع را از نفت داشته باشد و این منافع را در جایی سرمایه‌گذاری کند که بتواند اقتصاد را از نفت جدا کند.