این چشم پرنور در آسمان ، حاصل برخورد دو کهکشان بزرگ می باشد
به گزارش بولتن نیوز، خطای دید نوری، حاصل بهم خوردن کهکشان مارپیچی IC 2163 به کهکشان مارپیچی دیگری به نام NGC 2207 می باشد و در حالیکه این نوع برخوردها، شناخته شده و قبلا هم رخ داده اند، منظره ای کنونی شان، بشدت نادر می باشد.
به گفته ستاره شناس و محقق دانشگاه ایالت اهایو، مایکل کافمن، که شاهد پدیده بود، اگرچه برخورد کهکشان از این نوع، غیرمعمول نیست، فقط تعداد کمی از کهکشانهای با ساختار شبیه به چشم، از زمانهای گذشته، شناخته شده می باشد.
تیم کافمن، ساختار شبیه به چشم را با استفاده از آرایه ALMA (آرایه میلی متر/ریزمیلیمتری بزرگ آتاکاما) در شیلی، کشف کرد—با فاصله ۱۴ میلیون سال نوری از زمین در جهت صور فلکی سگ بزرگ.
دانشمندان بر این باورند که شکل و موقعیت کمانهای نارنجی – که رد گاز تشخیص داده شده با ALMA را تشکیل می دهند—حاصل بازوهای مارپیچی of IC 2163 and NGC 2207 می باشد که به یکدیگر برخورد کرده اند.
احتمال دارد این برخورد اولیه، در واقع گام اول ادغام نهایی دو کهکشان باشد. در نهایت آنکه این واقع مربوط به مدت زمانهای خیلی دور بوده اگرچه محققین، خود رو در مشاهده تجسم چشمی آن، خوش شانس دانسته اند.
کافمن می گوید چشم کهکشانی، فقط به مدت چند ده میلیون سال، باقی مانده که در طول عمر یک کهکشان، موضوعی باورنکردنی است. یافتن موردی این چنینی که جدیدا شکل گرفته باشد، فرصتی استثنایی برای مطالعه رخدادهای بوقوع پیوسته در زمان برخورد کهکشانها با یکدیگر، در اختیار ما قرار می دهد.
کمانهای گاز نارنجی، از ردپای مونوکسید کربن تشکیل شده اند، که یکی از سوختهای تشکیل ستارگان بشمار می رود. محققین، می گویند این گاز در چشم بیرونی، در حال حرکت به درون مرکز مارپیچ IC 2161 با سرعت بیش از ۱۰۰ کیلومتر در ثانیه می باشد(۶۲ مایل در ثانیه).
ولی هرچه به مرکز نزدیکتر می شود، سرعت آن نیز کندتر شده و در نهایت، خود را با چرخش کهکشان، تنظیم می کند.
کافمن می گوید: علاوه بر اینکه به کاهش شدید سرعت گاز، در زمان حرکت از خارج به داخل مرز چشم، پی بردیم، فهمیدیم که با افزایش شتاب کندشدن سرعت، گاز مولکولی آن نیز متراکم تر می شود.
این اندازه گیری مستقیم فشردگی، نشان دهنده میزان حرکت گاز برای متراکم شدن و تشکیل خوشه های ستاره جدید و بوجود آمدن این ویژگی های خیره کننده شبیه چشم توسط دو کهکشان می باشد.
در تصویر زیر، چشمی را در بافت وسیع تر می بینید، IC 2163 در سمت چپ بوده و از دورترین نقطه از قسمت بالای چشم، با کمانهای گازی NGC 2207 در سمت راست، در حال تعامل می باشد.
در پشت مونوکسید کربن، دنباله هایی توسط ALMA آشکار شده است، تصویر آبی، نور قابل مشاهده ای است که با تلسکوپ هابل، دیده شده است.
دانشمندان بر این نظرند که این نوع برخوردهای بین کهکشانها، در دوران جوانی جهان، معمول تر بوده، یعنی زمانی که چنین سیستمهای ستاره ای در فاصله نزدیکتری از یکدیگر قرار داشته اند.
احتمال دارد در زمان های قدیم، تشکیل شبه چشمی، نادرتر بوده باشد، زیرا صفحات کهکشانی متراکم تر و بی نظم تر بوده بدان معنا که شکل دهی ساختارهای چشمی شبیه با مورد جاری، احتمال کمتری داشته است.
در هر صورت، مشاهده چشم در آسمان، در حال حاضر، قطعا امر قابل توجهی است، و این واقعیت که درک ما را از نحوه حرکت این ابرهای گاز مارپیچی در فضا، تقویت می کنند، به معنای بازی برد-برد برای علم می باشد.
کتیس استراک از دانشگاه ایالتی آیوا می گوید: این شواهد برای شوک قوی در چشم، وحشتناک می باشد.
ارائه نظریه و شبیه سازی برای تایید درستی این پدیده، خیلی خوب است، ولی شواهد واقعی، ارزش دیگری دارد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
