مردم در پیادهروی اربعین جامعهای تشکیل میدهند که در آن شاهد عالیترین نوع تعاملات از جهت اخلاقی و رفتاری هستیم.
به گزارش
بولتن نیوز، ایام پیادهروی اربعین امام حسین(ع) مقطعی است که میتوان از آن به عنوان فرصتی جهت رشد و ارتقای صفات اخلاقی و رفتاری در ابعاد فردی و اجتماعی , در پرتو انوار مقدس اباعبدالله(ع) استفاده کرد. در واقع میتوان گفت خداوند متعال صحنهای به صورت عملی پیش روی بشریت قرار داده است طوری که بشریت در پرتو آن میتواند به بهترین الگوها و سبکهای زندگی در راستای تعاملات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی دست یابد. در ادامه به برخی از این شاخصههای فردی و اجتماعی اشاره میکنیم.
اربعین، فرصتی برای تزکیه روح
در بُعد فردی، پیادهروی اربعین را میتوان فرصتی برای «تزکیه و پالایش روح» در نظر گرفت. در واقع در ماجرای پیادهروی اربعین وقتی شخص دور از دغدغهها و آشوبهای دنیا و با هدف زیارت نورانی امام حسین(ع) قرار میگیرد، ناخداگاه احساس سبکی به او دست میدهد و این یکی از نشانههای زدوده شدن گناهان از صفحه قلب است. به فراخور این فرآیند، شاهدیم که شخص از جهت اخلاقی و رفتاری ارتقاء پیدا میکند و نوع تعاملاتش با سایرین بسیار مناسب میشود.
اما زمانی که یکایک افراد در این گردهمایی عظیم و معنوی تاریخ بشریت شرکت میکنند و مشمول این فرآیند رشد میشوند، جامعهای تشکیل میدهند که در آن جامعه شاهد عالیترین نوع تعاملات از جهت اخلاقی و رفتاری هستیم طوری که در جامعه اربعینی شاهد همدلی و همبستگی زیاد بدون در نظر گرفتن رنگ و نژاد و مذهب هستیم و همه با یکدیگر در نهایت صفا و صمیمیت و محبت در یک مسیر و با یک مقصد مشخص که همان لقای امام حسین(ع) است، حرکت میکنند.
شاخصهای جامعه اربعین باید مورد مطالعه قرار گیرد
این نوع تعامل حداکثری آن هم با رعایت ارزشهای ایمانی، اخلاقی و رفتاری را جز در پیادهروی اربعین هیچ کجا شاهد نیستیم. آیا میتوان چنین ماجرایی را صرفاً خیزش مردمی حساب کرد، اما دست غیب الهی را نادیده گرفت؟ اصلاح ایمانیات، اخلاقیات و رفتار فردی به خودی خود نیاز به فرصتی چندین ساله دارد، اما در این مقطع شاهد اصلاح حداکثری تعداد کثیری از مردم هستیم. بنابراین ابعاد مختلف مقطع اربعین حسینی(ع) باید به عنوان بهترین الگوی اصلاح جامعه شیعی مورد مطالعه مراکز فرهنگی و علوم انسانی و نیز مراکز علمی و حتی حوزههای علمیه کشور قرار گیرد و این حاصل نمیشود جز اینکه مسئولین امر خود را در معرض این جریان نورانی قرار دهند و طعم شیرین آن را بچشند.
از سوی دیگر قشر هنرمند جامعه مهمترین نقش را میتوانند در ارائه فرهنگ جامعه اربعین در قالبهای مختلف هنری ایفا کنند. ارائه تصویری دقیق و مبتنی بر آموزههای اصیل اربعین مردم و فرهیختگان جامعه را با این ماجرای عظیم آشنا میکند تا جایی به کسانی که توفیق حضور در این گردهمایی نورانی را ندارند حس حضور بدهد. بنابراین لازم است قشر هنرمند جامعه ابتدا این تجربه را با حضور در این گردهمایی درک کند تا بتوانند تصویری صحیح ارائه دهند.
ایده هنرمند در پیادهروی اربعین ارتقاء مییابد
از جهتی همان طور که مطرح شد، اربعین فرصتی برای تزکیه است و هنرمند وقتی در این صحنه تزکیه قرار بگیرد، موجب ارتقای ایمانی و صفاتیاش میشود و این موضوع باعث میشود هنر او در قلم و کار او جلوهگر شود. ما در ماجرای انقلاب اسلامی شاهد بودیم به فراخور این امر الهی، هنرمندان وقتی در فضای انقلاب قرار گرفتند، آثاری که تولید میکردند، اکثراً آثاری ارزشی و مبتنی بر آموزههای دینی بود، حال اربعین چه بسا تأثیری فراتر از ماجرای انقلاب اسلامی داشته باشد؛ بنابراین از تمام جهات باید اربعین را به عنوانی فرصتی ناب در نظر گرفت که خداوند متعال برای تمام ملتهای دنیا قرار داده است.
---
بی تردید واقعه ی عاشورای حسینی و فدا کاریهای کم نظیر سید الشهدا ابا عبد الله الحسین (ع) در دفاع از حریم مقدس دین الهی و ایثار عزیز ترینهای خود در این راه یکی از بزرگ ترین درسهای عبرت آموز تاریخ اسلام است که ارزش والای دین الهی را برای کل بشریت مجسم می سازد و ثابت می کند که مصون نگه داشتن این دین از هرگونه انحراف و تحریف
و جعل و تزویر شایسته ی چه فدا کاریهایی بزرگی است که بشر مؤمن می باید در این راه با پرهیز و دوری از هرگونه انحراف و تحریف و جعل تقدیم نماید.
شعارهای الهی حسین (ع) و حسینیان فدایی دین و همه ی سخنان گهر بار سید الشهدا (ع) در اتمام حجت به همراهان خود و دشمنان در روز عاشورا و در حین مبارزه با یزیدیان پلید منحرف باید الگو و درس وفاداران به عاشورای حسینی در پاسداری از حریم مقدس دین الهی و برای مصون نگه داشتن این دین از هرگونه تحریف باشد.
آیا دین را دلسوز وفا داری هست که محض رضای خدا به متدینان نا آگاه با شبهه زدایی توضیح دهد الگوی جامعه اربعین یا الگوی گرد هم آیی اربعین ، الگو برداری از چیست ، و چه سنخیت قرآنی و عقلی ی قابل اثبات خدا پسندانه با فداکاریهای حسین (ع) و عاشورائیان دارد ، و مطابق با کدام حکم یا اعتقاد آشکار و قطعی قرآنی شرعی انجام می گیرد ، و جایاگاه این مراسم در سنت و سیرت معتبر و مستند و بی خدشه ی پیامبر اکرم (ص) و معصومان ، که با اصول فرهنگ دین داری قرآنی و اصول استدلال عقلی و علمی قابل اثبات و همگن باشد ، کجا است؟؟؟!!!