بهروز شعیبی: سینما به فیلم سیاسی نیاز دارد

به گزارش بولتن نیوز، بهروز شعیبی کارگردان: زمانی که فیلمنامه «سیانور»‌را خواندم اولین نکته ای که نظرم را جلب کرد نوع نگاه متفاوت به ماجراهای پیش از انقلاب اسلامی بود.تاریخ واقعی انقلاب اسلامی محدود به اختلافات و درگیری شاه و سیاستمداران نبوده بلکه دارای یک بخش اجتماعی مهم بوده که آن بخش در گروه‌های سیاسی، گروه‌های چریکی، جوانان دانشجو و حتی کارمندان ادارات گسترده شده که ما هیچ‌وقت اینگونه به چنین بخش‌هایی نپرداخته‌ و به درستی آن را ندیده ایم.

 

تاریخ و سیاست اغلب خیلی به هم تنه می‌زنند و ‌به‌طور معمول فیلم‌های تاریخی به یک بخش سیاسی از تاریخ می‌پردازند. در مورد قصه عاشقانه باید بگویم که من نمی‌دانم ژانری به‌عنوان ژانر عاشقانه به‌صورت مستقل وجود دارد یا نه ولی فکر می‌کنم تلفیق همگون و درستی است. شما اگر فیلم پلیسی هم بسازید می‌توانید در دل آن، قصه عاشقانه‌تان را تعریف کنید؛ در فیلم اجتماعی هم همین‌طور. بنابراین من فکر نمی‌کنم که این نوآوری از طرف ما بوده است.

 

بارها این اتفاق افتاده ولی در مورد اینکه چقدر در این کار موفق بودیم باید بگویم الان از این تجربه خیلی خوشحالم و فکر می‌کنم تجربه‌ای است که شاید به این زودی دوباره دست ندهد و از این بابت که از آن نگذشتیم و توانستیم آن را بسازیم خیلی خوشحال هستم.در زمان تولید فیلم «سیانور» معتقد بودم که باید به اصل سینما بازگردیم و نگذاریم گونه‌های مختلف منقرض شوند. اگر فیلم‌های تاریخی ساخته می‌شود نگذاریم فقط فیلم‌هایی با قضاوت و سفارشی باشد بلکه بگذاریم دیدگاه سینماگران، اقتباس‌ها و استنباط‌هایشان هم وارد سینمایمان بشود.همواره بر این باور بوده و هستم که بیش از فروش، دیده‌شدن فیلم مهم است؛ یعنی در دوره‌ای که فیلم اکران می‌شود، فیلمی باشد که دیده شود نه اینکه فقط بیاید و بر اساس یک موجی که ایجاد می‌شود مبلغ زیادی بفروشد.

 

الان اگر از مردم سوال کنید خیلی از فیلم‌های پرفروش دو سال پیش را به‌ یاد ندارند ولی در مقابل فیلم‌هایی مثل «زیر نور ماه» که اصلا نمی‌دانیم چقدر فروش داشته است، همچنان در خاطر مردم هست.من «سیانور» را با علم به این موضوع ساختم و می‌دانستم که یک عده‌ای اصلا فیلم را دوست نخواهند داشت زیرا به‌عنوان مثال بعد عاطفی فیلم قاعدتا نمی‌تواند بعد غالبی باشد.

 

در «سیانور» قصه‌ای را تعریف می‌کنیم که شخصیت‌های اصلی آن چریک هستند و روابط بین آدم‌ها بیشتر کشمکش ایدئولوژیک است تا کشمکش عاطفی؛ به دلیل اینکه اینگونه فیلم‌ها در سینمای ما ساخته نمی‌شود و اگر هم ساخته شود سفارشی است. یکی از نکات مورد نظر ما این بود که به بعد عاطفی و روابط انسانی بپردازیم اما بیشتر از یک حدی نمی‌توانستیم برون‌ریزی عواطف انسانی را داشته باشیم ولی می‌توانستیم به روابط انسانی و وابستگی‌های عاطفی و خانوادگی‌شان بپردازیم.اگر این فیلم دیده شود برای «سیانور» خوشایند است اما اتفاق بهتر این است که گونه‌های در حال انقراض سینما دوباره شکل بگیرد. سینمای ما سال به سال کوچک‌تر می‌شود. زمانی ما در سینمایمان در تمام ژانرها از جمله اکشن، کمدی، کودک و عاشقانه فیلم داشتیم اما کم‌کم و به‌مرور زمان فیلم‌هایمان محدود و محدودتر شد.

منبع: روزنامه آرمان