آیا می‌توان جرم غیرقطعی یک فرد را به مکتب فکری و اعتقادی وی نسبت داد؟

گروه فرهنگی :به تازگی در رسانه های ضد انقلاب ایرانی مستقر در خارج کشور اخباری مبنی بر بروز اعمال خلاف عفت عمومی از سوی یک قاری معروف که منتسب به جمهوری اسلامی نیز می باشد، پخش شد. البته این شایعات، با توجه به اعلام رسمی دستگاه قضا، ریشه در اتهاماتی واقعی داشت که افرادی که در پی دشمنی و عناد با نظام اسلامی هستند، بدون توقف در حال دسیسه چینی و ضربه زدن به نظام می باشند.
         

به گزارش بولتن نیوز، بی شک بروز رفتارهایی چنین از افرادی که منتسب به دین و مقدسات مردم هستند، دل هر فرد متدینی را به درد می آورد. البته اگر این اتهامات، ثابت شود. اتفاقی که در مورد موضوع فوق هنوز رخ نداده.

اما آن چه که بیش از همه موجب واکنش می شود و حواشی زیادی را ایجاد می کند، فرصت طلبی عده ای معلوم الحال می باشد. چنین اتفاقاتی  بی شک بهترین فرصت است تا افرادی که با دین عناد دارند، از فرصت پیش آمده نهایت استفاده را بکنند. اساس نگاه این افراد فرصت طلب دیکتاتورمأبانه و تک بعدی است. از آن جا می گوییم دیکتاتورمأبانه زیرا اگر اتفاقی مشابه برای خود این افراد بیافتد، بی شک سعی میکنند که بگویند افراد خود باید پاسخگوی اعمال خود باشند و مسئولیت رعایت اخلاق افراد به ما ارتباطی ندارد. اما هنگامی که این اتفاق برای فردی که به جامعه مذهبی و نظام اسلامی منتسب می باشد، رخ می دهد، از این رخداد نهایت استفاده را می برند تا ثابت کنند که دین موجب چنین اتفاقی است پس دین ایراد دارد و تمام افراد مذهبی نیز دچار این گونه آفات اخلاقی هستند. این نگاه سمی است و مهلک، چرا که تعمیم دادن رذیلتی اخلاقی که از سوی یک نفر پیش آمده است، به یک قشر خاص، بسیار نادرست است و خود یک رذیلت اخلاقی محسوب می شود.
             
نقد بزرگی که به چنین دیدگاهی وارد است این جاست که اگر یک نفر گناهی مرتکب شود، و چون به حسب ظاهر و گذشته خود و تخصصش منتسب به یک قشر خاص باشد، چگونه ممکن است که گناه آن فرد را به گروهی یزرگ منتسب کرد و با استفاده از آن دین و حکومت و افراد دین دار را منکوب کرد. جالب آن جاست که این افراد غالبا به اصالت فرد معتقد هستند و نه اصالت جامعه. یعنی اعتقاد دارند که فرد خود مهم است و هر فردی، باید پاسخگوی اعمال خود باشد و نه جامعه. در یک مثال ساده اگر بخواهیم توضیح دهیم، می توانیم از مسأله حجاب نام ببریم. مگر غیر از این است که زمانی که با این افراد در مورد اهمیت حجاب و تأثیرات منفی بی حجابی و بد حجابی بر جامعه سخن می گوییم، می گویند که حجاب امری است فردی و به دیگران مرتبط نیست و به حریم افراد نباید تجاوز کرد و به آن ها تذکر داد. حال چگونه است که بروز رفتاری نادرست، از فردی منتسب به یک بخش از جامعه، باعث گشته است که این افراد تمام جماعت مذهبی را به مبارزه بطلبند و تمام این قشر را موظف به پاسخ گویی بدانند.

             
رفتار سرزده از این فرد اگر اتهاماتش اثبات شود قابل دفاع نیست و می بایست با اشد مجازات با وی در صورت اثبات جرم برخورد کرد. مماشات در پرونده هایی که این میزان از اهمیت را دارند و سرپوش گذاشتن بر آن، موجب می شود که نظام در موضع ضعف قرار بگیرد و مورد هجمه واقع شود. حال آن که هم اکنون نیز بیش از همه مقام معظم رهبری را مورد تعرض و بد اخلاقی رسانه ای خود قرار داده اند و اگر دستگاه قضایی در رسیدگی خود، آن قاطعیت لازم را نداشته باشد، بیش از گذشته نظام و رهبری تحت هجمه قرار می گیرند. و چون جرم و اتهام از نوع موارد اخلاقی است، بیش از سایر موارد باعث بروز مشکلات در جامعه می شود. اما مسأله اینجاست که اگر چنین رفتاری از یک فرد از میان اپوزوسیون رخ می داد نیز چنین جنجالی در رسانه ها به وقوع می پیوست؟! قطعا خیر زیرا در آن زمان بلافاصله بحث آزادی های اجتماعی را پیش می کشیدند و سعی در تبرئه و مظلوم نشان دادن این فرد داشتند.

در هر حال همگی منتظر هستیم تا ببینیم نتیجه رسیدگی به این پرونده چه خواهد شد و سرانجام به کجا ختم خواهد شد. امید است که دستگاه قضا با برخورد قاطع خود در صورت اثبات جرم، فرصت هرگونه نفرت پراکنی را از افراد معلوم الحال سلب نماید.