عوامل ایجاد کننده هپاتیت و راه های انتقال آن

به گزارش بولتن نیوز، هپاتیت از نظر لغوی  به معنای «التهاب و ورم کبد» است. مشروبات الکلی، داروها، سموم و برخی بیماری‌های ارثی نیز باعث ایجاد هپاتیت می‌شوند.

مهم ترین عوامل ایجادکننده هپاتیت ویروس‌ها هستند. تاکنون شش نوع ویروس که مسئول بروز انواع مختلف این بیماری اند شناسایی شده اند. این ویروس‌ها از خانواده فلاوی ویریدا (Flaviviridae) از جنس هپاسی ویروس (Hepacivirus) هستند.

بیشتر بیماران بدون علایم اند اما در برخی از آنها علایمی نظیر بی‌اشتهایی، ضعف، پررنگی ادرار، زردی پوست، تورم شکم و پاها، تجمع مایع در ریه‌ها، اشکال در تنفس، اغتشاشات فکری و خون‌ریزی دیده می‌شود. انواع مختلفی از هپاتیت وجود دارد مثل هپاتیت A ،B ،C ،D ،E.

راه‌های انتقال هپاتیت

تزریق خون و فرآورده‌های خونی

تماس مخاط با خون آلوده

استفاده از تجهیزات بیمارستانی آلوده

انتقال از مادر به جنین

آمیزش جنسی

پیوند اعضا

استعمال درون وریدی مواد مخدر (IDU)

تشخیص هپاتیت c در بیماران دیالیزی

جهت تشخیص این بیماری بررسی های سرولوژی (سرم شناسی) و مولکولی پیشنهاد می شود. در روش سرولوژی 2 راهکار وجود دارد:

1-بررسی سطح سرمی آنزیم های کبدی مانند آلانین آمینو ترانسفراز توصیه می گردد. عفونت كبدي هپاتيت، آلانين آمينوترانسفراز را بالا مي برد.

 اين افزايش به عنوان يك معرف غير اختصاصي آسيب كبدي شناخته شده است. البته اندازه گيري آلانين آمينوترانسفراز براي ارزيابي وجود يا ميزان پيشرفت عفونت هپاتيت در بيماران اورميك به خصوص در بيماران همودياليزی و دريافت كنندگان كليه- در مقايسه با ساير افراد- از اختصاصيت كمتری برخوردار است.

افزون بر اين نوسانات سطح سرمي آلانين آمينوترانسفراز هميشه ارتباط مستقيمي با ميزان آسيب كبدی يا تيتر ويروس ندارد.

2- وجود آنتي بادی بر عليه ويروس هپاتيت در بدن شخص مورد آزمايش، نشانگر مواجهه با اين عفونت ويروسي است. در بيماران همودياليزي برای جلوگيری از پاسخ مثبت كاذب ناشي از وجود هپارين در پلاسمای بيمار نمونه گيری بايد قبل از شروع همودیالیز انجام گیرد. (هپارین یک مولکول زیستی طبیعی است که به صورت مصنوعی نیز ساخته می شود. هپارین یک ماده ضد انعقاد خون است.)

در افرادی که سیستم ایمنی آنها دچار مشکل شده است، آنتی بادی هپاتیت c تولید نمی شود بنابراین از روش تشخیص مولکولی استفاده می شود. اساس این تشخیص بررسی کیفی وکمی RNA ویروس است. این روش از دقت بیشتری برخورداراست.

 براي انجام آزمايش مولكولي هپاتيت پیشنهاد می‌شود این کار در هفته‌های چهارم و دوازدهم پس از برخورد با مورد مشکوک صورت گیرد. در روش کمی تعداد کپی‌های ویروس یا همان تیتر ویروسی بررسی می‌شود و تعداد ذرات RNA ویروسی در نمونه مورد بررسی شمارش می‌گردد.

 از اين آزمايش اغلب پيش از شروع درمان و در خلال درمان (معمولاً چند بار در سه ماهه اول دوره درمان) استفاده مي شود تا با مقايسه فاصله ميزان ويروس موجود پاسخ به درمان مورد ارزيابي قرار گیرد.

درمان موفق موجب كاهش 99 درصد يا بيشتر تيتر ويروسي اندكي پس از شروع درمان (هفته هاي چهارم تا دوازدهم) و منفي شدن آن پس از خاتمه درمان می شود.

منبع:

A review of transmission routs, diagnosis, prevention and treatment of HCV

in hemodialysis patients- Atieh Makhlough1, Mohammad Reza Mahdavi2, Payam Roshan- 2012