نويسنده كتاب«حاء. سين. نون»:
سيد علي شجاعي معتقد است مسير ادبيات آييني طي سالهاي اخير مسيري رو به قله و كمالگرا بوده است.
به گزارش بولتن نیوز به نقل از جوان، سيدعلي شجاعي در پاسخ به سؤالي درباره علت نزولي بودن سير توليدات ادبي با مضامين عاشورايي در سالهاي اخير اظهار داشت: باور من شايد برخلاف نظر بسياري و شايد هم موافق نظر ديگراني باشد، اما به هر صورت به زعم من، ادبيات آييني و بالاخص ادبيات عاشورايي، سير صعودي، كمالگرا و رشد يافته را طي كرده و ميكند. يعني لااقل در 50سال اخير، اين جنس ادبيات راه تعالي پيش گرفته و مسير قله را شناخته و در آن گام زده است، اگر چه با فراز و فرود و اگرچه به آرامي و شتاب و اگرچه سخت و آسان. وي ادامه داد: اين تعاليطلبي و تعاليروي، از چند وجه است؛ اول اينكه ادبيات مدرن، به معناي عامش، به ادبيات فارسي كمكم راه پيدا كرده و تأثيرش كمي شناخته شده و بهكارگيرياش جديتر و لزومش باور شده است، پس نفس ورود شناخت و استفاده از فرمهاي جديد، كما به اينكه همه ادبيات ما را بالا كشيده، ادبيات آييني ما را هم خواندنيتر كرده است.
شجاعي ادامه داد: مسئله دوم توجه ويژهتري كه در همه دنيا و ايران هم، به خواست و نياز و علايق مخاطبان شده و ميشود، سبب شده كه ما هم بر اساس نياز نسلهاي جديد براي باز بيان وقايع تاريخي و دينيمان، به سراغ مديا و قابهاي جديد برويم و ادبيات آييني شكوفا و مدرن هم از اين مسئله مستثني نيست. شجاعي افزود: مسئله سوم بازخورد منفي مخاطبان از مضامين بيسند است كه راهبري نويسندگان به پژوهشهايي عميقتر و دقيقتر و مستندتر و در نتيجه آن، آثاري پرمغزتر و جاندارتر باز كرده است. مسئله چهارم نشر همهجانبه آثار در شكلهاي گوناگون و احساس نياز جدي براي مضامين و فرمهاي خلاقانه و بديع براي ديدهشدنهاي تازه و نو است.
اين نويسنده تصريح كرد: اين موارد و بسياري از اين دست، اگر چه گواه مسير رو به قله ادبيات آييني و عاشورايي است اما قطعاً نافي اين معنا نيست كه تا قله راه بسيار است و اينجا كه ماييم، به زمين نزديكتر است تا آسمان و راه بسيار در پيش و اندك آمده، اما نفس ديدن قله و هدفگذاري برايش، مبارك است و اميد بخش.
در سالهای اخیر بحثی میان نویسندگان درباره کاهش آثار عاشورایی در تولیدات ادبی داخل کشور مطرح شده است. بسیاری از نویسندگان از این موضوع ابراز نگرانی کرده و معتقدند این بخش از ادبیات دارای غنای خاصی است که نباید نسبت به آن بیتوجهی شود.