این حرف برانکو البته با حرفی که وی در سه روز قبل در کنفرانس خبری قبل از بازی گفته بود منافات داشت: «برانکو درباره اینکه بعضی از مربیان که دو یا سه ملی پوش داشتند در جام حذفی شرکت نکردند ولی او حاضر شد در جام حذفی حضور یابد، گفت: من به بازیکنانم اعتماد دارم. مطمئنم آنها تمام تلاششان را به کار می برند. به پیروزی تیم خود شک ندارم» اما با این حال برخی از منابع خبری و خبرگزاری ها چنین خبری را مخابره کرده بودند: «برانکو بالاخره کوتاه آمد و رضایت داد که بدون ملی پوشانش مقابل قشقایی به میدان برود».
در واقع آن حرف برانکو مبنی بر اینکه او گفته بوده که نباید بدون ملی پوشان در جام حذفی شرکت کنند و این خبر که قبل از بازی برانکو کوتاه آمده نشان از دو نکته دارد:
اول: اشتباه باشگاه در تخمین اتفاقات آینده مقابل قشقایی
دوم: کوتاه آمدن برانکو ایوانکوویچ!
در بخش اول خود باشگاه باید توضیح بدهد که چرا سر در گم بوده و نتوانسته یک تصمیم قاطع بگیرد و تمرینات را تعطیل نکند و مسیر را محکم ادامه بدهد اما در بخش دوم حرف های دیگری وجود دارد:
برانکو سال قبل در مورد محسن مسلمان و خرید او مقابل باشگاه پرسپولیس کوتاه آمد. پرفسور امسال هم مقابل بازگشت طارمی و رضائیان کوتاه آمد - البته خرید بازیکن پروسه ای نیست که مربی حرف اول و آخر را در آن بزند، کما اینکه همین امسال هم خریدهای بی کیفیت و گران زیادی توسط برانکو خریداری شده اند که باشگاه نباید خرید آنها را می پذیرفت – با این وجود باید گفت برانکو بیش از اندازه کوتاه می آید و تصمیم هایش محکم نیست که مقابل اصرار باشگاه برای بازی بدون ملی پوشان کوتاه آمده است.
ایوانکوویچ به عنوان مسئول فنی پرسپولیس باید محکم تر از این حرف ها تصمیم بگیرد و تصمیمش را نقض نکند اما او بیش از اندازه چنین می کند. سرمربی پرسپولیس در این دو سال که در پرسپولیس کار کرده برخلاف توان فنی بالا و سازندگی که از خود نشان داده، تصویر مربی را هم کشیده که فرمانده نیست و تصمیم‌هایش مدام خم می شوند.
به نظر می رسد این نکته را باید در کنار توانایی های بالای پرفسور در نظر داشت چرا که تصمیم در مورد بازی کردن یا نکردن مقابل قشقایی حتی از خرید بازیکن هم مهم تر است و تنها در حیطه اختیارات سرمربی خواهد بود، اختیاراتی که برانکو حق نداشت آنها را با باشگاه تقسیم کند.
