خاطرات جنگ و مدیران نفتی

گروه فرهنگي: دفاع مقدس و حوادث و اتفاقاتی که چه در خود آن فضا و چه در پیرامون و فضایی مرتبط با جبهه های جنگ رخ داد، نیازمند روایت و نشر می باشند.


به گزارش بولتن نيوز، اساسا پس از دوران جنگ آن فعالیت مورد نظر که وقایع و سرگذشت افراد حاضر در جنگ و یا اسراری مرتبط با جنگ را به اطلاع مردم برساند، صورت نگرفت. در عرصه سینما فعالیت ها محدود شد به سه چهار کارگردان و نهایتا ۱۰ تا ۱۵ فیلم قابل اعتنا که بر اساس مقیاس های جهانی نیز بسیار کم می باشد و اجحافی است بر رزمندگان این سرزمین.  اما در عرصه  کتاب و انتقال تاریخ شفاهی دفاع مقدس نیز چندان دست ما پر نیست.

پس از پایان دوران جنگ حضرت امام خمینی(ره) و پس از ایشان حضرت آیت الله خامنه ای بر این موضوع اصرار و تأکید داشتند که ظرفیت های موجود در افراد مختلف را دریابند و  گوشه های پنهان جنگ و هم چنین اتفاقاتی که افراد مختلفی شاهد آن بوده اند را جمع آوری کنند. واقعیت موجود نیز جمع آوری هر چه سریع تر را به امری حیاتی تبدیل کرده است زیرا اکثر رزمندگان کم کم رو به پیری می روند و احتمال فوت و یا شهادت بر اثرمجروحیت های موجود در جسمشان بسیار زیاد است. و در واقع فوت و شهادت هر کدام از این رزمندگان برابر است با از دست دادن سرمایه اجتماعی بزرگی برای کشور.


دستگاه های متولی برای دنبال کردن این موضوع  و پیگیری و نشر آثار مربوط به دفاع مقدس و آثار فرهنگی نیز تاکنون که ۲۷ سال از پایان جنگ تحمیلی می گذرد فعالیتی که از ایشان انتظار می رفته را از خود نشان نداده اند. چرایی این امر را می توان در علل گوناگونی جست. شاید مدیران نفتی ما به دنبال پروژه های دهان پرکن تری نسبت به جمع آوری تاریخ شفاهی دفاع مقدس هستند. زیرا چنین کاری هم زمان و انرژی زیادی می طلبد و هم بودجه ای فراوان می خواهد که چنین پروژه هایی برای مدیرانی که حداکثر طول دوره مدیریتشان چهار سال است چندان دندان گیر نیست و راضیشان نمی کند. ایشان به دنبال فعالیت هایی هستند که زود بازده باشد و به قول معروف هم چون بمب صدا کند. به همین دلیل است که اکثرا به دنبال ساخت آثار سینمایی سفارشی می روند که نتیجه اش می شود این فیلم های ضعیف که نه توجه منتقدان را جلب می کند و نه توجه مردم را.

پس از این همه سال تنها دو نفر و یک نهاد آن هم باز به خاطر زحمات این دو نفر در این زمینه به خوبی فعالیت کرده اند و حتی بیش از ظرفیت خود کوشیده اند. آقایان سرهنگی و بهبودی که پایه گذاران دفتر ادبیات پایداری و مقاومت حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی بوده اند، با حداقل امکانات کار را شروع کرده اند  و با قدرت پیش رفته اند. و چنان در کار خود عزم راسخی داشته اند که نتیجه زحماتشان تبدیل به درختی بارور گشته است. این دو چنان در کار خود موفق بوده اند که شخص مقام معظم رهبری در تعریف از ایشان گفته اند که من اگر شاعر بودم، قصیده ای در مدح شما می سرودم. نتیجه زحمات طولانی مدت و البته اعتمادی که مدیران حوزه هنری داشته اند و حتی با جا به جایی مدیران در ترکیب این دو نفر تغییری ایجاد نکرده اند باعث شد تا آثاری گران بها در این سال ها منتشر شود.


مدیران فرهنگی کشور ما اگر مسیر درست را انتخاب می کردند، آن ها نیز به جای تیغ تیز انتقادات، می توانستند از حمایت ها و تعریف های مقام معظم رهبری لذت ببرند. اما متأسفانه عدم ثبات و حب به ریاست ایشان را مجبور می کند که تنها به دنبال کارهایی کوتاه مدت باشند و از فعالیت هایی بلند مدت دوری بجویند. تا زمانی که بنیان فکری این مدیران و سیستم کاری و برنامه های کلان ما تغییری نکند، پاشنه در بر همان منوال خواهد چرخید.

کمی همت از سوی مدیران، ظرفیت های پنهانی را که در جامعه تنها به دنبال حمایت از خود هستند تا شروع به کار نمایند تا این خاطرات شفاهی را جمع آوری کنند فعال خواهد کرد. زیرا تنها یک نهاد توانایی این را ندارد که همه افراد را تحت پوشش قرار دهد و این قضیه نیازمند عزمی جدی از سوی سایر دستگاه های مسئول نیز می باشد.