عناصر ششگانه اين تجارت را مشخص كرد، فرمود: خريدار خداست و فروشنده، انسانِ مؤمن است و كالا، جان و مال است، ثمن هم بهشت میباشد، اين كالا را بايد در راه جهاد، مصرف كند؛ شاهدانِ اين تجارت هم، انبيای الهي هستند، سندِ اين تجارت هم، تورات و انجيل و قرآن كريم است.
گروه دین و اندیشه: علامه جوادی آملی در جلسه درس اخلاق خود می گویند: وجود مبارك امام هادی (س)، مثل ساير ائمه (ع) به ما فرمودند: «الدُّنيَا سُوقٌ رَبِحَ فِيهَا قَومٌ وَ خسَِر فِيهَا آخَرُون» انسان در دنيا مشغول تجارت است، قبل از دنيا جايی براي تجارت نبود، بعد از دنيا هم جا براي تجارت نيست، هر كس هر چه دارد، همان است؛ لكن دنيا دار تجارت است.
به گزارش بولتن نیوز، در ادامه سخنان این دانشمند بزرگ جهان اسلام را ملاحظه می فرمایید:
مهمترين حرفی كه انبيا و ائمه (ع) به ما فرمودند، اين است كه درست است، انسان در تجارت يا سود ميبرد يا ضرر ميكند يا نه سود ميبرد و نه ضرر میکند، اصلِ سرمايه، محفوظ است؛ لكن تجارتِ دنيا چنين نيست، انسان در تجارت دنيا گاهی عوض و معوّض را مالك ميشود، گاهي عوض و معوّض، هر دو را تسليم ميكند، هيچ تجارتی شبيه تجارت دنيا نيست؛ در دنيا انسان اگر تجارت رابحه و مُرْبحه داشته باشد، نه تنها سود ميبرد، بلكه عوض و معوّض هر دو را مالك است و اگر بيراهه و كجراهه رفت، نه تنها ضرر می كند، عوض و معوّض هر دو را می بازد. چنين تجارتی در دنيا سابقه ندارد، براي اين كه در دنيا انسان يا سود ميبرد يا ضرر ميكند يا پاياپاي است؛ امّا در جريان دين، اگر انسان راه مستقيم را طی كرد، با خداي سبحان تجارت می كند.
برابر بخش پاياني سورهٴ مباركهٴ «توبه» كه فرمود: «إِنَّ اللّهَ اشْتَری مِنَ الْمُؤْمِنينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ» كه «يُقاتِلُونَ في سَبيلِ اللّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ» و اين مطلب را فرمود: فِي التَّوْراةِ وَ اْلإِنْجيلِ وَ الْقُرْآنِ» یعنی خداي سبحان اين تجارتي را كه در سوره «صف» و مانند آن دعوت كرده است، عناصر ششگانه اين تجارت را مشخص كرد، فرمود: خريدار خداست و فروشنده، انسانِ مؤمن است و كالا، جان و مال است، ثمن هم بهشت میباشد، اين كالا را بايد در راه جهاد، مصرف كند؛ شاهدانِ اين تجارت هم، انبيای الهي هستند، سندِ اين تجارت هم، تورات و انجيل و قرآن كريم است.
اين وعده الهي است، چه اين كه در همان بخش سوره «توبه» هم فرمود: «فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذي بايَعْتُمْ بِهِ» شما به اين خريد و فروش خوشحال شويد، ما به شما تبريك می گوييم، به کسی فروختيد كه سود آن صد درصد از آن شماست؛ امّا اين خصيصه كه اگر كسی با خدا معامله كرد، عوض و معوّض هر دو را می برد، نه تنها سود ببرد، اين است كه اگر ما جان را به ذات اقدس الهي داديم، مال را به ذات اقدس الهی داديم، آيا او جان را می گيرد و ديگر به ما نمی دهد يا مال را می گيرد و ديگر به ما نميدهد يا جان را ملكوتي كرده، تحويل ما ميدهد و مال را چندين برابر كرده، تحويل ما می دهد؟ ما را كه از بين نمی برد!
پس اگر ما چند لحظه ای در راه او قدم برداشتيم، چنين نيست، اين كالا را به او دهيم و به ما نرسد، اين كالا را به او می دهيم و او نقص آن را برطرف ميكند، عيب آن را تصحيح می كند؛ نقص، يعني نقص؛ عيب، يعني عيب؛ اينها دو چيز كاملاً، از هم جدايی هستند و ما گرفتار هر دو هستيم؛ او هم نقص را تكميل می كند و هم عيب را تصحيح ميكند؛ تكميل شده، كامل شده و تام كرده، تحويل ما می دهد؛ او مال را هم چندين برابر كرده: «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها» به ما تحويل می دهد.
بنابراين روشن شد كه در تجارتِ دنيا، اگر كسي با خدا معامله كرد، عوض و معوّض هر دو را كامل شدهِ بينقص، صحيح شدهِ بيعيب، تحويل می گيرد و اگر ـ معاذ الله ـ كج راهه رفت و با ابليس معامله كرد، او عوض و معوّض هر دو را ميگيرد و چيزی به انسان نمی دهد.