۱۰ نکته خودمانی از دیدار ایران و چین

به گزارش بولتن نیوز؛ «تیم ملی فوتبال ایران در دومین مسابقه خود در دور مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه در شهر شن یانگ مقابل چین به تساوی صفر - صفر رسید. آن چه می‌خوانید ۱۰ نکته درباه این مسابقه است:

۱- ما از چین ترسیده بودیم. آنها از ما وحشت داشتند. مثل نبرد شیر با اژدها. هر دو تیم بیشتر غرش می‌کردند تا حمله. آن چه از چین در مقابل کره‌جنوبی به ویژه در نیمه دوم دیده بودیم تناسبی با این تیم رنگ پریده، عجول، دستپاچه و از هم گسیخته نداشت. ایران البته به روال معلوم بازی کرد.

۲- اگر قرار است از راه سانتر کردن و پرتاب اوت دستی به گل برسیم - سیستمی که سال‌ها در ایران به علی‌اصغری شهرت داشت - چرا خسرو حیدری و حنیف عمران‌زاده یا حتی علی دایی و علی علیزاده را به تیم ملی دعوت نکرده‌ایم؟ این یکی از ساده‌ترین و البته گزنده‌ترین نقدهایی است که به تیم ملی فوتبال در فضای مجازی وارد کرده‌اند.

۳- از چین یک امتیاز شیرین به دست آوردیم و حالا با چهار امتیاز پائین‌تر از ازبکستان شش امتیازی در رتبه دوم جدول قرار داریم. کارلوس کی‌روش اهل محاسبه است: حداکثر امتیاز در تهران، حداقل امتیاز در خانه حریف هم می‌تواند باعث صعود ایران از این گروه شود. این محاسباتی است که کی‌روش با آنها می‌خوابد و بیدار می‌شود.

۴- کیفیت زمین چین افتضاح بود. در این تردیدی نیست که چمن چیزی نبود که انتظارش را داشتیم. بیشتر شبیه جنس‌های درجه چندم‌شان بود که توی بازار ما می‌ریزند اما آیا مشکل فقط چمن بود؟ یعنی اگر زمین چمن مخمل بود ما تیکی‌تاکا اجرا می‌کردیم؟ خودمان در ایران چند زمین استاندارد درجه یک داریم که این همه به این مسائل بند می‌کنیم؟

۵- در چند روز گذشته مردم، کارشناسان و رسانه‌ها سه داور سریلانکایی بازی ایران بازی – قطر را تا سرحد هانیبال لکتر، شخصیت خون‌آشام سری رمان‌های دلهره‌آور توماس هریس تقلیل دادند اما ادهم ماخادمه، داور اردنی می‌توانست در دقیقه ۸۶ به اذعان اکثر کارشناسان داوری ضربه سیدجلال حسینی به مهاجم چین را پنالتی اعلام کند و نکرد. فقط تصور کنید این اتفاق روی دروازه چین رخ می‌داد و مدافع چین به همین سبک سردار آزمون را سرنگون می‌کرد. آن وقت مضمون کوک نمی‌کردیم که قطری‌ها به داور اردن رشوه داده و عرب‌های خلیج فارس می‌خواهند سر ما را ببرند و توطئه بود و حق ما را خوردند و... اما الان رویمان را آن طرف می‌کنیم و می‌گوئیم اشتباه داوری جزئی از فوتبال است و ان‌شاءالله گربه بود!

۶- مسعود شجاعی دیروز به قربانی درجه یک تیم ملی تبدیل شد. دستمایه شوخی‌های توئیتری. این که او کنار رضا نعلچگر، محمد مایلی‌کهن، استاداسدی، کریم باقری، جواد نکونام هم بازی کرده و حتی از حشمت مهاجرانی هم پیرتر است! از او مدت‌هاست بازی درخشانی ندیده‌ایم. کی‌روش ولی دوستش دارد و گاهی همین کافی است. زمانی برانکو ایوانکوویچ هم شیفته ناجی بداوی و سیدمحمد علوی و جلال کاملی مفرد بود. هر مربی پسران محبوب خودش را دارد. شجاعی از همه بدتر نبود. در تیم ملی ایران دیروز تقریباً همه - به جز مدافعان - معمولی بودند.

۷- تیم ملی ایران قادر به موقعیت‌سازی روی دروازه حریفان نیست. برای همین بازی‌اش به دل نمی‌نشیند. این تیم محبوب ماست. عاشقش هستیم اما برای گل زدن باید روی دروازه تیم حریف یورش برد. همیشه که دروازه‌بان آنها پاس گل نمی‌دهد!

۸- پژمان منتظری مصدوم شد اما سیدجلال حسینی به خوبی جای او را پر کرد. ایران در سازماندهی دفاعی تیم بسیار خوبی است. اشکان دژاگه مصدوم بود اما هیچکس نتوانست جای او را در زمین پر کند. تیم ملی ایران بدون اشکان انگار قادر به فشار آوردن به حریفان نیست. پاشنه آشیل کی‌روش شاید درست همین جا باشد. فقدان یک بازیساز مثل محرم نویدکیا، مثل مجتبی جباری و حتی مثل محسن مسلمان. این آخری مرتکب چه قتلی شده که به تیم ملی دعوت نمی‌شود؟

۹- کی‌روش در نشست مطبوعاتی مثل همیشه بود. او اشاره کرد که تیمش به خاطر دفاع منسجم چین بعد از ۲۰-۳۰ بازی موفق به گلزنی نشده است. آخرین تیمی که ایران نتوانست دروازه‌اش را باز کند، آرژانتین بود. مهم‌ترین نکته مثبت نشست مطبوعاتی دیروز حمله نکردن سرمربی تیم ملی به دشمنان فرضی و واقعی‌اش بود.

۱۰- فوتبال بالا و پائین دارد. پرتغال قهرمان یورو هم به سوئیس باخت. ۲-۰. یونان هم چند شب پیش هلند را بُرد. فرانسه نایب قهرمان یورو هم نتوانست از پس بلاروس برآید. باید منتظر نتایج غافلگیر کننده هم باشیم و البته یادمان نرود که شانس همیشه به ما لبخند نمی‌زند.»

منبع: عصر ایران