حالا وقت پاسخگویی است!

اما در روز دوم مسابقات تکواندو، کیمیا علیزاده باز هم امید را در دل علاقه‌مندان به این رشته زنده کرد. او با برنز تاریخ سازش میوه‌ای نوبرانه برای تکواندو و ورزش بانوان به دست آورد که واقعا طعمش با تمام مدال‌های کاروان متفاوت بود، هر چند بسیاری معتقدند که موفقیت کیمیا موفقیتی فردی بوده و مهرو کمرانی نقش کمی حاصل شدن این مدال ایفا کرده است.وی خصوصا در هدایت علیزاده و اعتراض به موقع به داوران بسیار کمرنگ عمل کرد به نحوی که علیزاده بارها حین مسابقه به او اشاره می‌کرد که کارت بکشد و اعتراض کند و حتی بی‌باک نیز از روی سکو با فریاد از او می‌خواست اعتراض کند و کارت بکشد.

مدال کیمیا نشاط و انگیزه را به کاروان برگرداند و حالا شرایط برای درخشش مهدی خدابخشی و سجاد مردانی نیز فراهم شده بود. کیمیا آب رفته را به جوی برگرداند اما در روز سوم مهدی خدابخشی با حذف در ریو ثابت کرد که به تیم مقانلو نباید دلخوش بود. بعد از او هم سجاد مردانی در روز چهارم باخت تا پرونده چهار سهمیه تکواندو با یک مدال برنز کیمیا علیزاده بسته شود بدترین نتیجه تاریخ المپیک تکواندوی ایران به جا بماند.

درست بعد از این شکست‌های دور از ذهن بود که بیژن مقانلو در جمع خبرنگاران به این موضوع اشاره کرد که از مردم عذرخواهی می‌کند و امیدوار است به خاطر افتخارات سه سال گذشته‌ای که به همراه تیم ملی به دست آورده او را ببخشند. او مسئولیت این ناکامی‌ها را برگردن گرفت. در این میان چند سوال مطرح است.

مقانلو از کدام افتخارات حرف می‌زند؟ افتخاراتی که بسیاری از آنها را تکواندوی ایران با مهماندوست تجربه کرده است؟ آقای سرمربی بر چه اساس و تفکری تمام مسئولیت شکست‌ها را بر عهده گرفته است، مگر کس دیگری وجود دارد که به جز او و رئیس فدراسیون مسئول مستقیم این شکست‌ها باشد؟ او می‌خواسته چه کسی را از تبعات این ناکامی دور کند؟ پولادگر را؟

محمد پولادگر، رئیس فدراسیونی است که بدون اغراق در سالیان زیادی که در تکواندوی ایران به عناوین مختلف حضور داشته، خدمات شایسته‌ای به این رشته کرده  و این موضوع بر هیچ کسی پوشیده نیست اما در موضوع ناکامی‌های اخیر نمی‌توانیم نقش اورا نادیده بگیریم. کافی است تنها به نتایج تیم آذربایجانی که رضا مهماندوست هدایت آن را بر عهده داشته نگاهی بیندازیم. این پتانسیل به سادگی و با خودخواهی برخی نادیده گرفته شد و صحبت‌های اخیر آقای رئیس در مورد او و بازیکنان ایرانی آذربایجان، خود گواه این است که برخی از کرده خویش نیز پشیمان نیستند!

مهماندوست تکواندوی ایران را در جهان مطرح کرد و توانست سد کره‌جنوبی در این رشته را بشکند. بخش دیگری از توان فنی مهماندوست آنجا به چشم می‌آید که در مبارزه مهدی خدابخشی و بیگی (تکواندوکار ایرانی‌الاصل تیم آذربایجان) شاهد آنالیز دقیق نماینده ایران توسط مهماندوست بودیم و در مقابل، خدابخشی فقط به حرکات احساسی و بی‌برنامه اکتفا می‌کرد (در حالی که بیگی سال‌ها در ایران بوده و می شد شناخت بهتری از او داشت) که نشان می‌داد هیچ شناختی از نقاط ضعف و قوت حریفش ندارد. این نقیصه در حقیقت به کادر فنی برمی‌گردد و تفاوت مهماندوست و مقانلو را به رخ می‌کشد. گذشته از همه این موارد ریز فنی، مهمتر از همه موضوعات مطرح شده، رسیدن آذربایجانی‌ها به مدال طلای المپیک با هدایت مهماندوست بود. این دال خود گویای همه چیز است و به قول معروف «ختم کلام» محسوب می شود.

از سوی دیگر، پافشاری تیم فنی و مدیریتی فدراسیون تکواندوی ایران بر تصمیمات اشتباهی که گرفته شد، نیز از عوامل تاثیرگذار ناکامی نمایندگان ایران در المپیک 2016 بود، این تصمیمات شامل مواردی می‌شود که به زعم کارشناسان اشتباه بود اما با وجود اینکه بارها مطرح شد به آنها ترتیب اثر داده نشد، ضمن اینکه ادبیات به کار گرفته شده در مورد منتقدان هم مناسب نبود و همه آنها را به غرض‌ورزی محکوم می‌کردند.

در هر حال آنچه نیاز امروز محسوب می شود و الزامش حس می‌شود پاسخگو بودن فدراسیون تکواندو است و مجموعه این فدراسیون باید به صورت شفاف در مورد ناکامی بزرگی که در المپیک 2016 ریو رقم خورد، توضیح دهد. بدون شک در قبال هزینه‌های میلیاردی که در این رشته انجام شده، نتیجه به دست آمده توجیه‌ناپذیر است. در این بین وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک هم به اندازه خودشان مسئول و پاسخگو هستند اما خب، بار اصلی بدون شک بر دوش فدراسیون تکواند و شخص پولادگر است.