درحالی که وزارت ورزش اعلام کرده بود رضا حسنیخو سرپرست استقلال شده و به اشتباه او را مدیر تیم معرفی کرده اند ، حسنی2خو در یادداشت خداحافظی چیز دیگری نوشت.
به گزارش بولتن نیوز؛ اتفاق عجیبی بود. خبر انتخاب و بعد استعفای رضا حسنی خو از مدیریت استقلال. اتفاقی که تنها 48 ساعت طول کشید. درست از لحظه ای که شهاب جهانیان در جمع اعضای هیات مدیره گفت شنیده پیشنهاد وزارت ورزش برای پست مدیرعاملی حسنی خو است که پیشتر مسئول حراست سازمان ورزش بوده تا بعد بازی با نفت آبادان که حسنی خو نامه استعفایش را منتشر کرد.
ابتدا او مدیرعامل و عضو هیات مدیره لقب گرفت. بعد سرپرست موقت شد و با یک باخت در کارنامه هم مستعفی شد. حسنی خو که نصرالله سجادی و محمود گودرزی در جمع اعضای هیات مدیره تیم، نامش را به عنوان پیشنهادشان برای پست مدیرعاملی معرفی کردند و گودرزی او را مدیری پاکدست نامید که با حضورش استقلال می تواند از بحران شلختگی مدیریتی خلاص شود، خیلی سریع از این تیم رفت. او در آن نشست همان طور که رسانه ای شد، وظیفه داشت قراردادهای استقلالی ها را هر طور هست کم کند. البته وزیر از مدیر جدید انتظار داشت برخلاف افشارزاده ، با هیات مدیره در تعامل باشد و هیچ تصمیمی بدون نظر هیات مدیره گرفته نشود. چیزی که حسنی خو اعتقادی به آن نداشت و از همان ابتدای قبول مسئولیت ، زیر بارش نرفت. حسنی خو گفت مدیر باید اختیار داشته باشد. او که یکی از اعضای هیات مدیره اعتقاد داشت بازنشسته است ، حتی در حضور وزیر از اختیار تام گفته بود. چیزی که شاید وزارت ورزش انتظارش را نداشت.
حسنی خو بقدری برایش داشتن اختیار برای ساختن استقلالی نو اهمیت داشت که می خواست حتی رئیس هیات مدیره باشگاه هم خودش باشد. این مدیر خاص استقلال که کوتاه ترین مدیریت تاریخ در این باشگاه را به نام خود ثبت کرده ، خیلی سریع استعفا داد. استعفایی که شاید ریشه در اختلاف نظرش با مسئولان وزارت ورزش در نوع اداره کردن باشگاه باشد . نامه مهم خداحافظی او از استقلال و تاکیدش برای آمادگی در خدمت در دولت تدبیر و امید و حرف هایی که نوشته ، نشان از این اختلاف نظرها دارد. اینکه این مدیر نوشته اش دوباره تاکید کرده با رای اعضا ف مدیر باشگاه شده است ، خود گویای همه چیز است. شاید تغییر حکم او و اختلاف در نگرش به پست مدیرعاملی در تیم های استقلال و پرسپولیس دلیل مهم این جدایی باشد.
حسنی خو البته برای انصراف از حضور در استقلال دلیل محکم دیگری هم داشت. اینکه بسیاری از دوستان غیرورزشی و یاران سال های رزمش ، در تماس های متوالی او را از ورود به عرصه مدیریت فوتبال منع کرده بودند.