رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران نسبت به مانتوهای نامتعارف واکنش نشان داد؛
رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران در واکنش به فشار افکار عمومی و انتقادات بسیار به مانتوها و سایر پوشاک خارج عرف در بازار، از برخورد با متخلفان و فروشندگان این نوع از پوشاک خبرداد.
گروه فرهنگی: متأسفانه چندی است که شاهد فروش مانتوهایی با اشکال نامتعارف و با نوشتههایی با معانی نامناسب در سطح بازار و رواج روزافزون مدلهای مختلف اینگونه مانتوها هستیم. اساسا به دلیل عدم تسلط به زبانهای خارجی و شناخت ناکافی از فرهنگ جوامع غربی و اصطلاحاتی که معانی نامناسبی دارند، اقدام به خرید و استفاده از این مانتوها میشود که امری نگرانکننده است.
به گزارش بولتن نیوز، ابوالقاسم شیرازی همچنین در صحبتهایی قابل تأمل به علل فروش این مانتوها اشاره کرد و خطرات عدم فرهنگسازی و صرفا اقدام سلبی را نیز مورد اشاره قرار داده است. وی بازار نامناسب و هزینههای بالای اجاره و گرداندن مغازه را دلیل مهمی برای اقدام به فروش این لباسها میداند. این صحبت این نکته را یادآوری میکند که تولیدکنندگان ایرانی نیز خود در طراحی وتولید دارای مشکلاتی هستند. طرحهایی که یا جذاب نیستند یا مناسب استفاده روزانه در هر مکانی نیستند و با کیفیتی که یا بسیار بد است و نامرغوب و یا بسیار خوب و گران به بازار عرضه میشوند. گویا طراحان ایرانی با نیازها و فرهنگ جامعه خود و بازار آشنایی ندارند. به علت مشکلات مالی بسیار مردم و همچنین هزینههای بالای مغازههای عرضهکننده پوشاک، هم فروشندگان و هم مردم تمایل به فروش و خرید این مانتوها که با قیمتی پایین و ارزان قابل خرید و فروش هستند میل پیدا میکنند.
از سوی دیگر هزینه تولید در ایران بسیار بالاست. بخشی به علت صنعتی نبودن تولیدکنندگان و بهروز نبودن شیوههای تولید و دیگر اینکه چون از نیروی انسانی زیادی در روند تولید استفاده میشود، هزینهها نیز بالاتر میروند. تا زمانیکه طراحان و تولیدکنندگان تناسب در طراحی و هزینه تولید و کیفیت را رعایت نکنند، و تمام عوامل در کنار یکدیگر به درستی قرار نگیرند، نمیتوان به رفع این معضل به صورت دائمی خوشبین بود.
وی همچنین در صحبتهای خود عنوان کرده است که وضعیت بهگونهای گشته که نمیتوان تنها با فرهنگسازی این معضل را رفع نمود و باید برخورد سلبی و فرهنگسازی را به صورتی موازی با یکدیگر پیش برد تا بتوان به نتیجه مطلوب رسید. واقعیت موجود در جامعه نیز همین را تأیید میکند. مشکلات اخلاقی روزافزون و آلودگیهای بصری که امنیت روانی خانوادهها را مورد تهدید خود قرار داده، همه اقشار را تحت تأثیر گذاشته است. مخصوصا این فرصت را از خانوادههایی که اعتقادات مذهبی بیشتری دارند گرفته تا در جامعه در کنار یکدیگر حضور پیدا کنند زیرا این اوضاع نابسامان برای این قشر ناامیدکننده و تحملش سخت است.
البته مشکل تنها در بازار و میدان عرضه و تقاضا نیست و طبق گفته شیرازی بدون فعالیت فرهنگی و فرهنگسازی لازم نمیتوان نتیجه درست را برداشت کرد. حال میتوان دید که چگونه است که هر روز بر تعداد افراد بدحجاب و بی حجاب با پوششهای زننده افزوده میشود و پوشاک نیز به تبع آن وضعیت تأسفبارتری پیدا میکنند. شبکههای اجتماعی و همچنین ماهوارهای در اقدامی کاملا برنامهریزی شده پایههای عفاف و حجاب را هدف قراردادهاند و به بهترین روشهای فرهنگی کارهای خود را پیگیری میکنند و تاحدود بسیاری نیز موفق بودهاند. در مقابل دستگاههای فرهنگی بسیار که متولی این امر هستند بعد از سالها فعالیت، عرصه جنگ نرم را به دشمنان واگذار کردهاند. تا جایی که نیاز به اقدامات سلبی از سوی نیروی انتظامی و سازمان تعزیرات احساس میشود.
حال اگر این دستگاهها در طراحی و آموزش و فرهنگسازی امر حجاب موفق عمل میکردند، نیازی به برخورد نبود و اقشار مختلف خود رعایت این امر را به صورت یک وظیفه جمعی مینگریستند. اما اکنون کار به جایی رسیده که رئیس صنف که خود وظیفه حمایت از افراد صنف را برعهده دارد، در جهت انجام وظیفه شرعی و ملی خود، در اقدامی قابل ستایش صحبت از برخورد با فروشندگان این پوشاک میکند.
اما اگر در پی این باشیم که تنها با این اقدام ضربتی ریشه همه مشکلات رفع میشود سخت در اشتباه هستیم. این نکتهایست که ابوالقاسم شیرازی رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران نیز به درستی به آن اشاره کرده است. راه علاج این معضل تنها در فرهنگسازی و استفاده از تمام توان فرهنگی و آموزشی چه در مرحله طراحی و تولید و فروش، و چه در میان خریداران در جامعه میباشد.