جاودانه‌های المپیک از1960رم تا1968مکزیک

به گزارش بولتن نیوز؛ علیرغم همزمانی المپیک هفدهم با دوران جنگ سرد، مشعل المپیک خاموش نشد و در سال 1960 در زمان مقرر المپیک دوره هفدهم برگزار شد. رم قرار بود میزبان بازی‌های المپیک ۱۹۰۸ باشد، اما فعالیت آتشفشانی کوه وزوو در جنوب این کشور مانع از آن شد. اینک ۵۲ سال بعد این بازی‌ها در پایتخت ایتالیا برگزار می‌شد. پخش تلویزیونی این بازی ها به اروپا رسید و میلیون ها نفر آن را دیدند، اما خود مسابقات تحت الشعاع رقابت آمریکا و شوروی قرار گرفته بود.

در این دوره از بازی‌ها ۵۳۳۸ ورزشکار از ۸۳ کشور با یکدیگر به رقابت پرداختند که در نهایت شوروی با کسب ۴۳ مدال طلا در برابر ۳۴ مدال طلای آمریکا به برتری رسید. این آخرین دوره المپیک تا سال ۱۹۹۲ بود که آفریقای جنوبی در آن اجازه شرکت یافت و پس از آن کمیته بین المللی المپیک به خاطر اعمال مشی تبعیض نژادی در این کشور به ورشکاران این کشور اجازه شرکت نداد.

"آببه بیکیلا" دونده پا برهنه اتیوپی در مسابقه ماراتن سخت مورد توجه قرار گرفت، او بی‌توجه به حرف‌های ناشایست دیگران تمامی رقبا را پشت سر گذاشت و با موفقیت از خط پایان که در مجاورت طاق پیروزی کنستانتین قرار داشت عبور کرد.

"ویلما رودلف" دونده ۲۰ ساله آمریکایی اولین زن این کشور بود که توانست در یک دوره از بازی ها سه مدال طلا کسب کند. او در رشته های ۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر و ۱۰۰×۴ امدادی به مدال طلا رسید. او که در کودکی به فلج اطفال مبتلا شده بود و بیماری های متعددی را از سر گذرانده بود همه مشکلات را پشت سر گذاشت و توانست به این موفقیت خیره کننده دست پیدا کند.

ستاره این بازی ها "آلادار گرویچ" بود. وی تنها ورزشکاری است که 6 بار در یک رشته ورزشی در المپیک به پیروزی دست یافته است او در واقع تنها ورزشکاری است که در 6 المپیک مختلف طلا گرفته است. گرویچ متخصص شمشیربازی در رشته سابر بود و اگر جنگ جهانی سبب لغو دو المپیک نشده بود می‌توانست رکورد خیره‌کننده ای از خود به جای بگذارد. حضور نهایی وی در پنجاه سالگی در المپیک رم رخ داد.

هجدهمین دوره -۱۹۶۴ توکیو

بازی های المپیک برای اولین بار در آسیا برگزار می شد. ژاپن هم در ساخت مدرن‌ترین ورزشگاه‌ها و هم بهبود زیر ساخت‌های موجود این شهر که بیش از 10 میلیون جمعیت داشت هزینه‌های گزافی را متحمل شد. معماری خارق العاده استادیوم شنای این بازی ها سبب شد تا آن را کلیسای جامع ورزش لقب دهند. از دیگر بناهای خیره کننده باید به تالار جودو اشاره کرد که به سبک معابد سنتی ژاپن ساخته شده بود.

مراسم افتتاحیه این بازی‌ها پیش در آمد خیره کننده ای از مسابقات آن سال بود.۵۱۵۱ ورزشکار از ۹۳ کشور به استادیوم میجی پا نهادند اما استانداردهای بالایی که توسط ورزشکاران حاضر در المپیک توکیو خلق شد این زمینه را ایجاد کرد تا برخی منتقدان نسبت به انتظارات اغراق آمیز از توسعه رشته های آتی ورزشی هشدار بدهند.

در این دوره برای اولین بار رشته‌های جودو و والیبال به المپیک راه یافتند و آخرین باری بود که پیست دو خاکی مورد استفاده قرار گرفت. در این رقابت‌ها "دان فریزر" شناگر استرالیایی و قهرمان ۱۰۰ متر کرال سینه سومین مدال طلا پیاپی خود را تصاحب کرد او تنها شناگر زن است که در سه المپیک ۸ مدال بدست آورد.

"دژو گیارمانی" با تیم واترپلو مجارستان به مدال طلا دست یافت و در نتیجه توانست به امر مهمی که تا آن موقع انجام نشده بود یعنی کسب 5 مدال طلای پیاپی بازی های المپیک دست یابد. ستاره این بازی ها "آببه بیکیلا" دونده اتیوپی بود او برای اولین بار در المپیک رم شرکت کرده بود و با پاهای برهنه مدال طلا را از آن خود کرد. وی در توکیو نیز حاضر شد و این‌بار با کفش کتانی دوید و در حالی که تنها ۴۰ روز بود که آپاندیس خود را جراحی کرده بود در ۲ ساعت و ۱۲ دقیقه و ۱۱ ثانیه و دو دهم ثانیه که بهترین رکورد ماراتن به حساب می آمد قهرمان شود.

نوزدهمین دوره - ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی

ارتفاع بلند مکزیکوسیتی با ۲۲۴۰ متر از سطح دریا حرف اول بحث های پیش از آغاز بازی ها بود و همگان معتقد بودند که ورزشکاران کشورهای هم سطح دریا نسبت به بقیه در موضع ضعف قرار خواهند داشت، اما چند هفته تمرین در ارتفاعات عملکرد بسیاری از این ورزشکاران را بهبود بخشید.

در هفته های منتهی به آغاز مسابقات شورش های خشونت باری با این بهانه انجام گرفت که هزینه های گزاف دولت برای ساخت تاسیسات ورزشی می توانست به نفع حل مشکلات اجتماعی مردم به کار رود از سوی دیگر دعوت از آفریقای جنوبی نیز جنجال برانگیز شد تا جایی که کمیته بین المللی المپیک تحت فشار های شدید بین المللی دعوت خود را پس گرفت.

در این دوره برای اولین بار چند چیز مورد استفاده قرار گرفت مکزیکو سیتی اولین المپیکی بود که در آن از پیست دو تارتان استفاده شد. در رشته‌های دوومیدانی، دوچرخه سواری، قایقرانی، کانو، شنا و اسب دوانی به جای کرنومتری های دستی از ساعت های الکترونیکی استفاده شد. همچنین در این المپیک برای اولین بار مکانیزم کنترل دوپینگ به کار آمد و یک ورزشکار سوئدی به خاطر بالا بودن میزان الکل در خون محروم شد.

در مجموع ۵۵۱۶ ورزشکار از ۱۱۲ کشور جهان در این دوره از بازی های حاضر بودند. "باب بیمون" ورزشکار آمریکایی شانس اول مدال طلای پرش طول بود، اما او از حد انتظار همگان فراتر پرید پرش 8.90 متری او ۵۵ سانتیمتر رکورد جهانی را بهبود بخشید. "دبی می یر" شناگر آمریکایی اولین ورزشکاری شد که در یک دوره از بازی ها سه مدال طلای انفرادی بدست آورد.

ستاره این دوره از بازی ها "دیک فازبری" بود. مکزیکوسیتی شاهد اولین حضور بین المللی دیک فازبری قهرمان پرش ارتفاع و سبک پرش خاص او مشهور به پرش فازبری بود. تا آن موقع پرندگان با استفاده از فشار روی پای داخلی خود و چرخاندن بدن از ناحیه سینه روی میله پرش می کردند.

ابتکار فازبری این بود که با سرعت خود را به میله می رساند و با استفاده از فشار روی پای راست پرواز را آغاز می کرد و سپس بدن خود را می چرخاند و در حالی که اول از همه سر خود را از روی میله عبور می داد از روی آن رد می شد فازبری رکورد شخصی خود را تا 2.24 متر بهبود بخشید و برنده مدال طلای المپیک شد.