برای اثبات توانمندی‌هایم به ریو می‌روم

عظیمی سال 59 در جبهه‌های جنگ تحمیلی به درجه رفیع جانبازی نائل آمد و از سال 62 نیز با رشته وزنه‌برداری به صورت رسمی وارد فعالیت‌های ورزشی جانبازان و معلولین شد.

وی درباره فعالیتش در این رشته گفت: تا سال‌ها در رشته وزنه‌برداری فعالیت می‌کردم و توانستم سه مدال نیز از مسابقات مجروحین جنگی کسب کنم. اما به دلیل اینکه جانباز ضایعه نخاعی هستم، شرایط جسمی‌ام برای ادامه این رشته مساعد نبود و از سال 75 وارد دوومیدانی شدم.

عظیمی افزود: پرتاب وزنه و دیسک ماده‌های تخصصی من بود و طی سال‌های فعالیتم موفق به کسب مدال‌های رنگارنگ از مسابقات مختلف شدم. مقام دومی پرتاب دیسک در مسابقات جهانی نیوزیلند، مقام سومی پرتاب دیسک در مسابقات جهانی برزیل، دو مدال طلای پرتاب دیسک و وزنه در مسابقات آسیا و اقیانوسیه در کشور مالزی، مدال طلای مسابقات جهانی چین تایپه، دو نشان طلا از مسابقات جهانی استوک مندویل انگلستان و مدال‌های دیگر حاصل سال‌ها فعالیت من در این رشته است. البته تجربه حضور در بازی‌های پارالمپیک 2004 آتن را نیز دارم که در این مسابقات به عنوان پنجم دست یافتم.

عضو تیم ملی دوومیدانی خاطر نشان کرد: به تدریج از فعالیت‌های ورزشی‌ام در عرصه قهرمانی کم شد و تنها برای حفظ سلامتی‌ام ورزش می‌کردم. این روند 9 سال به طول انجامید و در این مدت از میادین ورزش حرفه‌ای دور بودم. این مسئله باعث شد روحیه‌ام را از دست بدهم و شرایط خوبی نداشتم.

وی اضافه کرد: پس از این ایام با تشویق خانواده، مربی خوبم آقای بهمن رضایی و تشویق دوستان دوباره تلاش کردم به دوران اوج بازگردم و به قدری این تصمیم در بهبود شرایط روحی خودم و خانواده موثر بود که به وضوح تاثیرات مثبت آن را در خانواده و اطرافیان احساس می‌کنم. من ریاست هیئت ورزش های جانبازان و معلولین میانه را نیز بر عهده دارم و پس از اینکه توانستم مجدداً به تیم ملی راه پیدا کنم، افراد زیادی تماس می‌گرفتند و برای شروع فعالیت‌های ورزشی کسب اطلاع می‌کردند.

عظیمی گفت: به گفته مقام معظم رهبری، ورزش برای جانبازان امری واجب است. این سال‌ها نیز با تمرینات بدنسازی و ورزش برای حفظ سلامتی، توانستم تا اندازه‌ای از آسیب‌های جسمی جلوگیری کنم و واقعاً ورزش برای جانبازان و معلولین امری حیاتی است.

ملی‌پوش تیم دوومیدانی افزود: در جریان رقابت‌های بین‌المللی دوومیدانی فزاع در فروردین ماه سال 95 که در کشور امارات برگزار شد، توانستم به مدال طلا در ماده پرتاب وزنه دست یافته و حد نصاب ورودی بازی‌های پارالمپیک ریو را کسب کنم. همچنین از این مسابقات به مدال نقره در پرتاب دیسک هم دست پیدا کردم، البته انتخاب نهایی من برای حضور در ترکیب تیم ملی پس از مسابقات انتخابی تیم ملی در خرداد ماه صورت گرفت که توانستم رکورد خوبی که از رکورد نفر اول دنیا در این ماده و کلاس نیز بیشتر بود، به ثبت برسانم و به عنوان عضو تیم ملی انتخاب شوم.

مسن‌ترین ورزشکار کاروان ایران در بازی‌های پارالمپیک ریو در پایان گفت: به هیچ عنوان سن و سال برایم مطرح نیست و احساس پیری نمی‌کنم. حسم مانند ورزشکاران تازه کار است و به همان اندازه شور و شوق دارم. در حال حاضر مشغول ادامه تحصیل در رشته تربیت بدنی دانشگاه آزاد واحد میانه هستم و تا زمانی که شرایطم اجازه دهد ورزش می‌کنم و دست از تلاش برنمی‌دارم. می‌خواهم با حضورم در پارالمپیک توانمندی‌ام را اثبات کنم و امیدی باشم برای تمام افرادی که شرایطی مشابه من دارند و امیدوارم بتوانم با کسب نتیجه ای مطلوب، تاثیرگذار باشم.