«در تعطیلات هفته آخر خرداد، فرصتی بدست آوردم تا برای استشمام هوای دلنشین و پاک از چند شهر غرب کشور از جمله سنندج و... دیداری داشته باشم. انتظار داشتم هوایی پاک از کوهستانهای زیبای غرب کشور را شاهد باشم، اما در کمال ناباوری سراسر منطقه از جنوب غربی تا بخش هایی از شمال غربی کشور را ریزگردها پر کرده بودند. شهروندان دلیر این مناطق رنجور از استشمام هوای آلوده بودند. گرد و خاک چهره ای غمبار به این مناطق داده است. مردم مستقیما و ناخواسته در برابر هوایی توام با ریزگرد قرار گرفته اند. آسیب های زیادی بر این مردمان شریف وارد شده است. بروز بیماری های تنفسی، آلرژی، بیماری های قلبی، افسردگی و... محصول این آلودگی هوا می باشد.
اکنون این سئوال مطرح است چه کسی مسئول است؟ چه کسی در برابر از دست دادن طبیعی ترین حق یک انسان که نفس کشیدن است، مسئولیت دارد؟ اگر منشاء این ریزگردها عراق یا کشورهای عربی است، کدام دولت مسئولیت دارد؟ و آیا طبق قوانین حقوق بین الملل محیط زیست، این دولت یا دولتها در برابر ایجاد این خسارات بدنی و ... در قبال شهروندان این مناطق مسئولیت دارند؟ دایره شمول این مسئولیت تا کجاست؟ از دیگر سو اگر منشاء این آلودگی ایران باشد، دولت چه مسئولیتی دارد؟ در کل با این هوای آلوده چه می شود کرد؟
دولت و مسئولین دولتی، نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی، قوه محترم قضاییه در این استانها دارای چه مسئولیتی هستند؟ با نگاهی به اصل 50 قانون اساسی و در نظر گرفتن حق بر هوای پاک و لحاظ کردن اصول فصل حقوق ملت از اصل نوزدهم لغایت 42 و قوانین عادی مرتبط دیگر، همگان مسئول هستند. از دولت مردان گرفته تا نمایندگان مجلس و از دادستانهای محترم شهرهای این مناطق از حیث جرم انگاری آلودگی هوا و تکلیفی که شارع مقدس حسب اصل پنجاهم بر عهده آنان گذاشته است دارای مسئولیت هستند و باید ورود پیدا کنند.
طبق مقررات قانون مسولیت مدنی و اصول مسلم حقوقی دولت در برابر این مسله مسئولیت تام حتی نسبت به جبران خسارات وارده را دارد. واقعیت مساله این است که این نوع آلودگی ها از طریق ریزگردها در این مناطق، نقض حقوق شهروندی بوده و مخالف اصول 22 و 50 قانون اساسی است. جان و مال مردم محترم و از کرامت برخوردار و مصون از هر نوع تعرض باید باشد. ریزگردها کرامت و جان شهروندان این مناطق را تهدید و نقض کرده و تاکنون کسی یا نهادی در برابر آن احساس مسولیت نکرده است.»
انتهای پیام
