این جایزه ۳۰ هزار دلاری که بزرگترین جایزه سالانه نقدی مختص نقد ادبی به زبان انگلیسی است، توسط ورکشاپ نویسندگان دانشگاه آیووا به نیابت از بنیاد ترومن کاپوتی اهدا می‌شود.
بیرمنگام که آموزشیار برنامه نویسندگی کالج هاروارد است، در رخدادی عمومی که شامل بحث درباره موضوع ادبی منتخب او هم خواهد شد، جایزه‌اش را روز نوزدهم اکتبر در اتاق سنای کنگره قدیمی آیووا دریافت می‌کند.
«خطرناک‌ترین کتاب» که نخستین اثر بیرمنگام هم هست، یکی از پرفروش‌های نیویورک تایمز بود و جایزه پن نیوانگلند سال ۲۰۱۵ را در بخش غیرداستانی به خود اختصاص داد.
این کتاب توسط گروهی بین‌المللی از منتقدان و نویسندگان برجسته از جمله تری کسل، گرت استوارت، مایکل وود، جان کریگان، الِین اِسکاری و جویس کارول اوتس که هر یک دو متن را نامزد کرده بودند، انتخاب شد. کتاب‌های نقد ادبی به زبان انگلیسی که طی چهار سال گذشته چاپ شده باشند، می‌توانند نامزد دریافت این جایزه بشوند. بعد از خواندن تمام کتاب‌های نامزدشده، هر منتقد نامزدها را درجه‌بندی می‌کند.
بیرمنگام می‌گوید: درک کردن اینکه جایزه را با اولین کتابم گرفتم برایم سخت است. افتخاری مثل جایزه ترومن کاپوتی به محققان یادآوری می‌کند که کسی هست که به اثر شما توجه کند و آن را ضروری بداند.
بیرمنگام دکترای زبان انگلیسی‌اش را سال ۲۰۰۹ از دانشگاه هاروارد دریافت کرد و بعد به عنوان سخنران در زمینه‌های تاریخ و ادبیات دوباره به این دانشگاه بازگشت. تحقیقات او متمرکز بر موضوع‌هایی از جمله ادبیات داستانی و فرهنگ قرن نوزدهم و بیستم، تاریخ سانسور و قباحت ادبی، نژاد و زیبایی‌شناسی، موضوع‌های آوان‌گارد، ادبیات غیرداستانی و رمان‌های گرافیک است.
او به کتاب خود به عنوان اثری نگاه می‌کند که داستان تقلای جیمز جویس در منتشر کردن «اولیس» را تعریف می‌کند، کتابی که زشت و کریه لقب گرفت و به مدت بیش از یک دهه در بخش اعظم دنیای انگلیسی‌زبان ممنوع شد.
کتاب بیرمنگام زندگی «اولیس» را از اولین باری که الهام‌بخش جویس شد تا نبردی که سر انتشار آن پیش آمد، کتاب‌سوزانی‌ها، قاچاق و در نهایت پرونده‌هایی که باعث قانونی‌شدن آن شد، به تصویر می‌کشد. او می‌گوید: این نقش نقد ادبی است؛ نه اینکه ادبیات را توضیح بدهد بلکه کاری کند حس ضروری بودن داشته باشد. اگر نتوانید عشق یک منتقد نسبت به ادبیات را حس کنید، چیز دیگری هم عملی نخواهد شد.
دوایت گارنر منتقد نیویورک تایمز درباره کتاب بیرمنگام نوشت: آقای بیرمنگام، در این کتاب که اولین کتابش است، کاملا شکل‌گرفته به نظر می‌رسد. تاریخ‌دان و نویسنده درون او کاملا با هم هماهنگ هستند. او غریزه خوبی برای جزییات دارد و با توانایی و ظرافت تمام این اثر را خلق کرده است.
بنیاد ترومن کاپوتی اولین بار خبر شکل‌گیری جایزه ادبی ترومن کاپوتی را سال ۱۹۹۴ طی صبحانه‌ای در مغازه تیفانی در نیویورک، در چهلمین سالگرد انتشار رمان کوتاه معروف کاپوتی یعنی «صبحانه در تیفانی» بنیاد نهاد.
