وی افزود: سینمای امروز ما آینه ای برای نمایش روزمرگی شده است و اگر این روند ادامه داشته باشد آینده درخشانی را نمی توان پیش بینی کرد. ما در ایران به فانتزی، خیال و رویا نیاز داریم همان چیزی که غرب از آن به درستی استفاده می کند و به سراسر دنیا تحویل می دهد. هنرمندان انیمیشن باید به این مقوله ها در سینما و رسانه های جدید توجه کنند.
صفار درباره استفاده های کلیشه ای از موضوعات ملی و مذهبی گفت: ما یک تمدن کهن داریم و در شرق زندگی می کنیم؛ شرقی که سرشار از رازها و اسرار پیچیده ای است که غرب هم به آن اعتراف می کند، اما ما هیچ استفاده ای از داشته هایمان نمی کنیم و دنبال کشف این رازها در ادبیات کهن مان نیستیم.
این کارگردان با تایید بر اینکه از سوژه های مذهبی و ملی در قالب داستان های محدود استفاده می شود، بیان کرد: وقتش است که به موضوعات مذکور رجوع کنیم و کارشناسانی روی کار بیایند که با تحلیل درست و پرداختی منطقی آنها را به یک قصه جذاب برای مخاطب امروز تبدیل کنند. داستان های قدیمی قابلیت های خیلی خوبی برای مدرن شدن دارند و می توان خلاقیت های بسیاری روی‌شان اعمال کرد.
ایده پرداز و طراح کاراکتر «شکرستان» درباره فیلمنامه و محتواهای قابل استفاده برای این صنعت سینمایی گفت: فیلمنامه برای انیمیشن پیچیدگی های خاص خود را دارد و به دلیل نگاه فانتزی در اجرا، آن را از فیلمنامه های سینمایی متفاوت می کند. در حوزه انیمیشن، داستان نسبت به شیوه اجرا نوشته می شود به همین دلیل یک فیلمنامه نویس انیمیشن حتما باید نوع، سبک کار، دکوپاژ و ... را بشناسد تا بتواند فیلمنامه ای قابل پرداخت برای انیمیشن بنویسد.
وی ادامه داد: معمولا فیلمنامه نویسان انیمیشن کارگردان کار خودشان هستند چون خیلی سخت می توانند به دیگری اعتماد کنند. تبادل اطلاعات بین دو حوزه فیلمنامه و صنعت انیمیشن خیلی مهم است. کارگردان این حوزه هم باید از ادبیات و داستان نویسی تا حدی اطلاعات داشته باشد که بتواند در دکوپاژ، قصه‌ای فانتزی را خوب روایت کند.
صفار همچنین درباره راه اندازی شبکه های تخصصی حوزه کودک و نوجوان در رسانه ملی گفت: با تاسیس این شبکه ها در مورد سیاستگذاری کار کودک امیدهایی به وجود آمد. در تصمیمات دوره های پیشین بیشتر به موضوع فیلمنامه ها اهمیت می دادند و سرگرمی چندان مورد توجه قرار نمی گرفت اما الان سیاست ها عوض شده و به مساله سرگرمی هم توجه می‌شود و این روند منطقی است. مخاطب کودک نیاز به سرگرمی دارد و بدون این مهم هیچ پیامی را به درستی دریافت نمی کند.
وی با اشاره به اینکه پیش از این ارائه پیام خیلی مهم بود و بیشتر به گنجاندن نکات اخلاقی فکر می شد اما در راهکارهای امروزی سرگرمی به نود درصد رسیده و ۱۰ درصد به موضوع پیام آموزشی برمی گردد، توضیح داد: همین رویه باعث شده تاثیرگذاری بسیار بالا برود و مخاطب بیشتر جذب کاری می شود که به نام کودک تولید شده است. در همین راستا و در تصمیمات گذشته به کاراکترها هم چندان اهمیتی داده نمی شد اما در سیاستگذاری جدید کاراکترها نقش اساسی دارند و در دنیای انیمیشن حکم سوپراستارهای سینمایی را ایفا می کنند.
این کارگردان اشاره کرد: فرمول قهرمان سازی در ایران با دنیا تفاوت دارد و حتما باید با فرهنگ ایرانی تطبیق داشته باشد. اشکالی که در کار تولیدات ما هست اینکه شکل قهرمان پروری غرب را می خواهیم در کمیک استریپ ایرانی پیاده کنیم. وقتی نمونه بهترش در دسترس هست قطعا کار کپی خیلی موفق نخواهد بود چون مخاطب ایرانی نیاز به قهرمانی همسو با فرهنگ خودش دارد.
وی در پایان گفت: بحث اقتصادی حرف اول را در انیمیشن می زند. این صنعت باید بتواند سرمایه گذار خصوصی را ترغیب کند تا به انیمیشن توجه داشته باشند. تولیدات این حوزه باید خیلی بیش از این ها باشد حتی اگر کار ضعیف هم تولید شود نباید از آن چشم پوشید. تعداد زیاد تولید باعث رقابت و این رقابت به کیفیت منجر می شود تا در نهایت به سود برسد. هیچ کاری بدون در نظر گرفتن سود نباید کلید بخورد و سود وقتی به وجود می آید که مخاطب راضی شود.
