کد خبر: ۳۴۰۸۵۸
تاریخ انتشار:
گپ‌وگفتی صمیمانه و نوروزی بولتن نیوز با مجید مظفری

94، سال بازگشت دوباره‌ام به سینما بود / هر کاری را به هر قیمتی انجام نمی دهم کیفیت بالا معیارم است

مجید مظفری از بازیگران باسابقه سینما و تلویزیون ایران است. هنرمندی که آموزش بازیگری را به صورت جدی و آکادمیک در دانشگاه ون‌سن پاریس پشت سر گذاشته و در طول سال‌های حضورش در عالم جادویی سینما، فعالیت و...

گروه فرهنگ و هنر: مجید مظفری از بازیگران باسابقه سینما و تلویزیون ایران است. هنرمندی که آموزش بازیگری را به صورت جدی و آکادمیک در دانشگاه ون‌سن پاریس پشت سر گذاشته و در طول سال‌های حضورش در عالم جادویی سینما، فعالیت و همکاری با کارگردانان برجسته‌ای همچون بهرام بیضایی، کیومرث پوراحمد، مسعود کیمیایی و دیگران را تجربه کرده است. در آستانه بهاری که پیش روست با این بازگیر پیشکسوت که پس از مدتی دوری دوباره با فیلم «کفش‌هایم کو؟» به سینما بازگشته گفت و گویی کردیم و از تجربه سالیان حضورش در این عالم پرسیدیم. گفت‌وگویی که حاصلش را در ادامه خواهید خواند.

94، سال بازگشت دوباره‌ام به سینما بود
سوالات را با بازی شما در فیلم سینمایی «کفش‌هایم کو؟» آغاز کنیم. در مورد داستان و فضای فیلم برایمان کمی توضیح بدهید. اصلا چطور شد که بعد از این دوری چند ساله، بازی در این پروژه را پذیرفتید و در آن ایفای نقش کردید؟

دلیل اصلی‌ام حضور و کارگردانی شخص آقای پوراحمد بود. او را برای مدتی طولانی است که می‌شناسم و از قدیم با کارهایش آشنا بوده‌ام. البته سال گذشته و حضور در جشنواره یاس بهانه‌ای برای ما شد تا بیشتر به یکدیگر نزدیک بشویم و گفت و گو داشته باشیم و از دل همین صحبت‌ها بود که ایشان پیشنهاد بازی در این فیلم را به من دادند و من هم خیلی دلم می‌خواست که برای بازگشت دوباره‌ام به سینما بهانه خوبی داشته باشم. لذا فیلمنامه را خواندم و دیدم داستانی دارد که خیلی عمیق به خانواده و مسائل آن و موضوعات اجتماعی‌ای همچون مهاجرت‌های بی‌دلیل اشاره کرده است. همه چیز برایم خیلی خوب و به منزله شروعی دوباره بود و از بابت این انتخابم راضی هستم.

در مورد نقشتان هم برایمان خلاصه‌ای بگویید که چه نقشی است و چه ویژگی‌هایی دارد؟

شخصیتی که من در این فیلم بازی می‌کنم، مردی است که با مسائل و مشکلات مختلفی روبروست. همسرش سرطان دارد، برادرش که نقش او را رضا کیانیان ایفا می‌کند- به بیماری فراموشی مبتلاست، برادرزاده‌اش در خارج کشور به سر می‌برد و به تازگی قرار است به ایران برگردد و می‌بینیم که از جنبه‌های مختلفی تحت فشار است. همان‌طور که گفتم داستان این فیلم به مساله از بین رفتن خانواده‌ها توجهی ویژه داشته و من هم وقتی فیلم‌نامه را خواندم دیدم که این شخصیت به لحاظ مشکلاتش چقدر چالش برانگیز است. بازی کردن در قالب چنین شخصیتی واقعا وسوسه‌ برانگیز بود.

به سال‌های دوریتان از عالم سینما اشاره کردید. در مجموع می‌توان شما را هنرمند گزیده کاری محسوب کرد. آیا این مساله را قبول دارید؟

بله.

دلیل آن چیست؟ خودتان تمایلی به فعالیت بیشتر ندارید یا نقش‌هایی که به شما پیشنهاد می‌شوند مورد قبولتان نیستند؟

من همیشه ترجیحم بر این است که هر کاری را به هر قیمتی انجام ندهم. لذا گزیده کاری را قبول دارم و همیشه سعی می‌کنم به سراغ نقش‌هایی بروم که حرفی برای گفتن داشته باشند. اگر پرونده‌ام را هم نگاه کنید می‌بینید که در هر سال کارهای معدودی انجام داده‌ام و کیفیت را همیشه مدنظر دارم.

94، سال بازگشت دوباره‌ام به سینما بود
و البته کارنامه‌تان مملو از نام کارگردان‌های بزرگ سینما همچون بهرام بیضایی و یا کیومرث پوراحمد و دیگران است. دوست ندارید فعالیت در کنار کارگردان‌های جوان را هم تجربه کنید؟

چرا که نه. اگر پیشنهاد خوبی بدهند و فیلمنامه را مطالعه کنم و نظرم را به خودش جلب کند حتما فعالیت خواهم کرد. اتفاقا جشنواره امسال به همه ثابت کرد که استعدادهای جدید و جوان سینما چقدر حرف برای گفتن دارند و باید به این جوانان اعتماد کرد.

در مجموع از جشنواره فیلم فجری که گذشت راضی بودید؟ کیفیت فیلم‌ها را چطور دیدید؟

سال خوبی بود. متاسفانه ما مدتی بود شاهد این قضیه بودیم که جشنواره هویت خودش را از دست داده بود و بیشتر فیلم‌ها خیلی سطحی و شبیه به هم شده بودند. بالطبع خود من فعالیت در این سینما را ترجیح نمی‌دهم و جایی در آن ندارم. اما الان دوباره یکی دو سالی هست که با روی کار آمدن مدیران جدید شرایط هم عوض شده و ما تاثیر آن را در فیلم‌های این چند دوره اخیر هم می‌بینیم.

البته در کنار بحث افت کیفی فیلم‌ها، مساله کم شدن تماشاگران هم بارها گفته شده و عده‌ای معتقدند آمار مخاطبان سینمای ایران خیلی کم شده است. شما دلیل این قضیه را در چه می‌دانید؟

خب دلیل اصلی آن در خود فیلم‌هاست. فیلم اگر خوب باشد و داستان درستی داشته باشد، همیشه مخاطبش را به خودش جلب می‌کند و مردم را به سینماها می‌کشاند. ما در هر ژانری هم که می‌خواهیم فیلم بسازیم باید استانداردها را رعایت کنیم. مخاطب ما سینمای دهه 60 و 70 را دیده و فیلم‌های درخشان این دوره را در خاطرش هست. در آن زمان عموم فیلم‌های ملی میهنی بود و قهرمان داشتند. اما بعد برای مدتی به ورطه تکرار افتادیم و همه داستان‌ها شبیه به هم شدند که این اتفاق بدی بود.

کمی از حال و هوای سینما خارج بشویم و به سراغ سوالات نوروزیمان برویم. در یک نگاه کلی، سال 94 را چطور دیدید؟

94 سال خوبی بود و من از آن راضی بودم. بهترین اتفاقش همین بود که دوباره تصمیم گرفتم وارد سینما بشوم. از طرف وزارت ارشاد برایم بزرگداشتی برگزار شد و در جشنواره فیلم امسال شرکت کردم و دوباره خودم را عضوی از خانواده سینمایی کشور دیدم. همه این اتفاقات خوب برایم در این سال رقم خورد.

آیا عید نوروز را دوست دارید؟ چقدر اهل رعایت سنت‌های نوروزی هستید؟

94، سال بازگشت دوباره‌ام به سینما بودخیلی زیاد. مگر می‌شود ایرانی باشیم و این سنت‌های قدیمی و دوست داشتنی را جشن نگیریم؟

کدام یک از سنت‌های نوروز را بیشتر دوست دارید؟

عیددیدنی رفتن‌ها و جمع شدن در لحظه تحویل سال در کنار هم و بهاری که از راه می‌رسد همه برایم لذت‌بخش است و این فصل از سال را دوست دارم.

مهم‌ترین آرزویتان برای سال 95 چیست؟

آرزوی موفقیت برای ایرانیان دارم. برای همه مردم در این سالی که پیش روست، سلامتی و شادی از خدا می‌خواهم. دعا می‌کنم که دولت هم در کارش و در راستای اهدافی که دارد موفق باشد و با تلاش‌های وزارت ارشاد، خانواده و اعضای سینمای کشور بیش از پیش به شان و جایگاهشان دست پیدا کنند.

منبع: بولتن نیوز

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین