طنزپرداز فراري، سوژه طنز شد
اظهارات اخير يكي از پهلوان پنبه هاي فراري مبني بر ترسيدن و خيس عرق شدن به هنگام حضور در كيهان، اسباب طنز و تفريح را در ميان محافل اپوزيسيون فراهم كرده است.
اظهارات اخير يكي از پهلوان پنبه هاي فراري مبني بر ترسيدن و خيس عرق شدن به هنگام حضور در كيهان، اسباب طنز و تفريح را در ميان محافل اپوزيسيون فراهم كرده است.
«ن-ك» كاريكاتوريست خارج نشين نشريات زنجيره اي پس از چند ماه انتقادهاي تند از فتنه گران و اصلاح طلبان تحت عنوان ترسو و محافظه كار بودن، متهم شد كه نفوذي كيهان در محافل اپوزيسيون است و براي اينكه اين اتهام را منتفي كند نوشته بود هنگامي كه به عنوان همكار روزنامه حيات نو و به همراه يكي از عكاسان به دفتر مدير مسئول روزنامه كيهان رفته تا با وي مصاحبه كند، دچار ترس شده؛ «وقتي من و حسن سربخشيان بعد از يك ساعت و نيم از اتاق سرد شريعتمداري خارج شديم، هر دو به شدت عرق كرده بوديم كه مي شد ناشي از ترس و وحشت ذاتي ما بوده باشد».
به دنبال انتشار اين مطلب، داريوش سجادي از عناصر اپوزيسيون خارج نشين نوشت: اختلافات داخلي سبزها اگر برايشان ناني نشده لااقل براي ناظران، خالي از عبرت توأم با ملاحت نيست. از جمله مجادله اخير نيك آهنگ]ك.[ كه وي را مجبور كرد ضمن نوشتن اعترافاتي، اعتراف به ترس و فقدان شجاعت كند؛ اعترافي كه ظاهراً اسباب ابتهاج كيهان را نيز فراهم كرده است. اينكه او مي نويسد «به هيچ عنوان آدم شجاعي نيستم و شجاعت كساني را كه پاي عقيده شان ايستاده اند مي ستايم» به نوعي صدور حكم برائت از جانب ايشان براي كليه كساني است كه همچون ايشان ترسو بوده و مايل به قهرمان بازي نيستند اما وي در صدور همين حكم نيز دچار امساك شده و با كم فروشي، فضيلت ترسو بودن را (!!) به نفع خود مصادره كرده آنجا كه با ابتلا به فراموشي و به زبان طعنه، مديرمسئول وقت روزنامه مناطق آزاد را مورد شماتت قرار داده و گفته «حتي يك خط عليه كسي ننوشتم، حتي عليه مديرمسئول بزدل و ترسوي روزنامه مناطق آزاد كه در دادگاه با قاضي ساخت و پاخت كرد و من به جايش بازداشت شدم.» خب! يكي به اين برادر «بفرمايش خودشان ترسو» بفرمايند كه دوست گرامي اگر ترسو بودن شما قابل فهم و احترام است ديگر چه جاي گله از ابتلاي مشترك جنابعالي و جناب آقاي يزدان پناه به رذيلت ترس است؟ آن بنده خدا نيز لابد مانند شما و به اندازه شما ترسو بوده و هر كدام بنا به استعداد خود راه حل گزيده اند. يكي مانند يزدان پناه كه ديگري را به جاي خود قرباني مي كند و يكي هم مانند جنابعالي كه بعد از املاي پوزش نامه تا كانادا فرار مي كنيد و به قول دوست قديمي تان سركار خانم نازلي كاموري، «با شش روز زندان رفتن، شش سال است كه در حال نوشتن خاطرات زندانيد و پيش روانپزشك مي رويد تا خاطرات زندان را براي شما از اعماق ذهن تان بيرون بكشد»!!
سجادي سپس به رجزخواني و شعار توخالي عناصر آشوبگر فراري در جريان حوادث سال گذشته با مضمون «نترسيد، نترسيد ما همه با هم هستيم» اشاره مي كند و مي نويسد: پر واضح است كه شعار «نترسيم، نترسيم ما همه با هم هستيم» نيز اعتراف به ترسو بودن و ترسيدن است. شعار «نترسيم نترسيم ما همه با هم هستيم» سبزها در جريان شهر آشوبي سال گذشته با توجه به ماهيت امري و تحكمي اش بواقع ترجمان اين گزاره بود كه مي ترسيم، مي ترسيم و براي فائق آمدن بر ترس مان بايد در كنار هم و با يكديگر فرياد بزنيم كه نمي ترسيم نمي ترسيم تا از اين طريق موفق به اختفاي ترس خود شويم»!!
«ن-ك» كاريكاتوريست خارج نشين نشريات زنجيره اي پس از چند ماه انتقادهاي تند از فتنه گران و اصلاح طلبان تحت عنوان ترسو و محافظه كار بودن، متهم شد كه نفوذي كيهان در محافل اپوزيسيون است و براي اينكه اين اتهام را منتفي كند نوشته بود هنگامي كه به عنوان همكار روزنامه حيات نو و به همراه يكي از عكاسان به دفتر مدير مسئول روزنامه كيهان رفته تا با وي مصاحبه كند، دچار ترس شده؛ «وقتي من و حسن سربخشيان بعد از يك ساعت و نيم از اتاق سرد شريعتمداري خارج شديم، هر دو به شدت عرق كرده بوديم كه مي شد ناشي از ترس و وحشت ذاتي ما بوده باشد».
به دنبال انتشار اين مطلب، داريوش سجادي از عناصر اپوزيسيون خارج نشين نوشت: اختلافات داخلي سبزها اگر برايشان ناني نشده لااقل براي ناظران، خالي از عبرت توأم با ملاحت نيست. از جمله مجادله اخير نيك آهنگ]ك.[ كه وي را مجبور كرد ضمن نوشتن اعترافاتي، اعتراف به ترس و فقدان شجاعت كند؛ اعترافي كه ظاهراً اسباب ابتهاج كيهان را نيز فراهم كرده است. اينكه او مي نويسد «به هيچ عنوان آدم شجاعي نيستم و شجاعت كساني را كه پاي عقيده شان ايستاده اند مي ستايم» به نوعي صدور حكم برائت از جانب ايشان براي كليه كساني است كه همچون ايشان ترسو بوده و مايل به قهرمان بازي نيستند اما وي در صدور همين حكم نيز دچار امساك شده و با كم فروشي، فضيلت ترسو بودن را (!!) به نفع خود مصادره كرده آنجا كه با ابتلا به فراموشي و به زبان طعنه، مديرمسئول وقت روزنامه مناطق آزاد را مورد شماتت قرار داده و گفته «حتي يك خط عليه كسي ننوشتم، حتي عليه مديرمسئول بزدل و ترسوي روزنامه مناطق آزاد كه در دادگاه با قاضي ساخت و پاخت كرد و من به جايش بازداشت شدم.» خب! يكي به اين برادر «بفرمايش خودشان ترسو» بفرمايند كه دوست گرامي اگر ترسو بودن شما قابل فهم و احترام است ديگر چه جاي گله از ابتلاي مشترك جنابعالي و جناب آقاي يزدان پناه به رذيلت ترس است؟ آن بنده خدا نيز لابد مانند شما و به اندازه شما ترسو بوده و هر كدام بنا به استعداد خود راه حل گزيده اند. يكي مانند يزدان پناه كه ديگري را به جاي خود قرباني مي كند و يكي هم مانند جنابعالي كه بعد از املاي پوزش نامه تا كانادا فرار مي كنيد و به قول دوست قديمي تان سركار خانم نازلي كاموري، «با شش روز زندان رفتن، شش سال است كه در حال نوشتن خاطرات زندانيد و پيش روانپزشك مي رويد تا خاطرات زندان را براي شما از اعماق ذهن تان بيرون بكشد»!!
سجادي سپس به رجزخواني و شعار توخالي عناصر آشوبگر فراري در جريان حوادث سال گذشته با مضمون «نترسيد، نترسيد ما همه با هم هستيم» اشاره مي كند و مي نويسد: پر واضح است كه شعار «نترسيم، نترسيم ما همه با هم هستيم» نيز اعتراف به ترسو بودن و ترسيدن است. شعار «نترسيم نترسيم ما همه با هم هستيم» سبزها در جريان شهر آشوبي سال گذشته با توجه به ماهيت امري و تحكمي اش بواقع ترجمان اين گزاره بود كه مي ترسيم، مي ترسيم و براي فائق آمدن بر ترس مان بايد در كنار هم و با يكديگر فرياد بزنيم كه نمي ترسيم نمي ترسيم تا از اين طريق موفق به اختفاي ترس خود شويم»!!
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
