روایتی مستند از سطح نفوذ صهیونیست ها در رسانه های آمریکایی

به گزارش بولتن نیوز،پایگاه آمریکایی «اینترسپت» به تازگی اسنادی را افشا کرده است که از میزان نفوذ صهیونیست ها در رسانه های آمریکایی و نیز تلاش آنها برای پوشاندن واقعیت های بحران فلسطین از چشم مردم آمریکا پرده بر می دارد. ماجرا از این قرار است که در ماه اکتبر سال گذشته یک تهیه کننده شبکه تلویزیونی دولتی صدای آمریکا به نام هومن بختیار ایمیلی به جاش بلاک، یک صهیونیست دو آتشه و سخنگوی سابق لابی صهیونیستی مشهور آیپک می فرستد. در این ایمیل، وی به بلاک می گوید که مسئول ساخت یک برنامه میزگرد تلویزیونی در مورد بحران فلسطین شده است. بختیار می گوید که نماینده فلسطینیان در این میزگرد مشخص شده است و از بلوک می خواهد که به او کمک کند تا یک چهره خوش صحبت اسراییلی پیدا کند که به خوبی از پس این نماینده بربیاید، چون نمی تواند این فلسطینی را به راحتی رها کند تا هرچه که خواست بگوید.

قرار بود رولا جبرئیل، یک خبرنگار فلسطینی متولد سرزمین های اشغالی که به خاطر دیدگاه های صریح و مستقل خود مشهور بود در برنامه بختیار شرکت کند. در سال 2014، این خبرنگار که برای MSNBC کار می کرد، به خاطر اعتراض به این شبکه در یک برنامه زنده خود آن به دلیل اجازه ندادن به فلسطینیان برای صحبت در مورد جنایات اسراییل و تحریف وقایع به نفع صهیونیست ها در برنامه های این شبکه اخراج شده بود.

بلاک متعجب و نگران به نظر می رسد و انرژی زیادی را برای تخریب جبرییل صرف می کند و او را یک «دیوانه» و «ضد یهودی» می نامد که به درد نمی خورد. اما این عبارات از زبان فردی مانند بلاک معنی دیگری دارد: اینکه این خانم یک چهره تاثیرگذار و منتقد متبحر اسراییل است، بنابراین خطرناک است و نباید اجازه صحبت کرد پیدا کند.

جبرییل از آن مدافعان حقوق فلسطینیانی است که به ندرت تریبونی در رسانه های آمریکایی پیدا می کنند. بختیار نگران این است که اگر اجازه داده شود که جبرییل به آزادی سخن بگوید (درست مانند چهره های اسراییلی)، شاید موفق شود که احساس همدردی بینندگان را برانگیزد و در ایمیل می گوید: «من نمی توانم این خانم رولا را به حال خود رها کنم.»

اما بلاک از وی می خواهد که جبرییل را کنار بگذارد و یک مقام دولت خودگردان فلسطین به نام قائط العمری را دعوت کند. العمری یک مذاکره کننده صلح اسراییل و فلسطین بوده و عضو اندیشکده «موسسه سیاست خاور نزدیک واشنگتن» است که توسط گروه های صهیونیستی مانند آیپک تامین مالی می شوند.

در این نقطه است که بختیار اعتراف می کند که اساسا علت دعوت جبرییل به برنامه زیبایی ظاهری او بوده است. وی توضیح می دهد که مقامات شبکه از چهره جبرییل خوششان آمده و به همین خاطر تصمیم گرفتند او را دعوت کنند، مساله ای که به چالشی برای بختیار تبدیل شده است.

این ایمیل ها نشان می دهند که بحران فلسطین در آمریکا تا چه حد هدایت شده به تصویر کشیده می شود. جالب است که یک رسانه دولتی آمریکایی از یک چهره تندرو و هوادار اسراییل راهنمایی می خواهد تا برنامه ای در مورد یک مناقشه ساخته شود، آنهم طبق نظر کسانی که خود یک طرف ماجرا هستند. نباید فلسطینیان را به خاطر عدم حضور در رسانه ها و مطرح کردن حقوق خود سرزنش کرد، چون در رسانه های آمریکایی قاعده بازی همین است. دعوت جبرییل یک استثناست که علت آن صرفا زیبایی ظاهری بوده و قواعد نانوشته در این رسانه ها را نشان می دهد.

اکثر اوقات به فلسطینیان اصلا اجازه صحبت داده نمی شود. در معدود مواردی هم که اجبارا این اجازه داده می شود، هم رسانه های اسراییلی و هم آمریکایی ترجیح می دهند که از مقامات دولت خودگردان دعوت کنند که معمولا زبان انگلیسی بسیار ضعیفی دارند و نمی توانند به درستی چیزی را توضیح دهند. اگر در قرن بیست و یکم رسانه های آمریکایی واقعا نمی توانند فلسطینیان را نادیده بگیرند، پس سعی می کنند آنها را به بدترین و ضعیف ترین شکل نمایش دهند.

منبع: معاونت سیاسی وزارت دفاع