بررسی وضعیت اشتغال و بیکاری در ایران به روایت 3 نمودار

گروه اقتصاد: بنياد هريتيج هر ساله درجه  آزادي اقتصادي كشورهاي جهان را اندازه گيري مي كند و آنها را در 5 گروه اقتصاد آزاد‘ اقتصاد تقريبا آزاد‘ اقتصاد آزاد متوسط‘ اقتصاد تقريبا بسته‘ و اقتصاد بسته طبقه بندي مي نمايد. اين بنياد براي اندازه گيري درجه آزادي اقتصادي كشور ها از 10 شاخص استفاده مي كند كه شاخص "آزادی نیروی کار" ششمین  شاخص از شاخصهاي ده گانه است.

به گزارش بولتن نیوز، این شاخص جوانب مختلف چارچوب قانونی بازار کار کشور را مورد توجه قرار می‌دهد. منبع اصلی داده برای محاسبه این شاخص، شاخص سهولت کسب و کار بانک جهانی و روش محاسبه همانند شاخص آزادی کسب و کار می‌باشد. برای محاسبه این شاخص از متغیرهایی همچون نسبت حداقل دستمزد به میانگین ارزش افزوده هر کارگر، میزان نا‌مناسب بودن ساعات کار، میزان سختی اخراج کارگر اضافی و وجوه پرداختی بابت انفصال از خدمت استفاده می‌شود.

امتیاز ایران برای این شاخص در سال 2016 میلادی 49 است که نسبت به سال 2015 میلادی 2/3 واحد  کاهش یافته است, اگرچه  شاخص نسبت به متوسط منطقه و جهان از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست.

در این گزارش علل نامطلوب بودن امتیاز این شاخص در ایران مشتمل بر مواردی چون قواعد سخت در مورد استخدام، هزینه‌های دیگر استخدام به‌جز دستمزد، سخت بودن تعدیل نیروی کار، قواعد سخت مربوط به ساعت کار و ... معرفی شده است. قوانین استخدامی محدود موجب کاهش فرصت‌های شغلی شده، هزینه استخدام کارگران و کارمندان بدون محاسبه حقوق آنها بسیار بالاست و اخراج یک نیروی کاری نیازمند تأییدیه شورای اسلامی کار است. بدین ترتیب، مشکلات اخراج و تعدیل کارگران به‌گونه‌ای است که شرکت‌های کارفرما را از استخدام نیروهای بیشتر منصرف ساخته است.

ایران در شاخث آزادی نیروی کار وضعیت نامناسبی نسبت به متوسط منطقه و جهان دارد.