موضوع راه حل سیاسی برای بحران سوریه از شعار تا واقعیت

گروه بین الملل-باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در سخنرانی خود در پایان کنفرانس سران آمریکا و سازمان "آ.سه.آن" با اشاره به لزوم توقف قتل در سوریه گفت: ثبات در سوریه از طریق فرایند انتقال سیاسی و نه راه حل نظامی است. جمله ای که متنی زیبا و سرشار از مباحث انسانی و دمکراتیک است. آنچه که جامعه امروز سوریه از آن بی بهره بوده و در نبود آن کشت و کشتار تبدیل به بخشی از فرهنگ منطقه شده است. اما سوال این است که چه کسانی درصدد تحمیل راه حل نظامی بر سوریه هستند؟ . ایران و روسیه یا آمریکا، ترکیه و عربستان و هم پیمانان این ائتلاف؟

به گزارش بولتن نیوز،از روزی که بحران سوریه در این کشور بروز کرد خواسته های مردم رنگ و بوی سیاسی داشت و عمده درخواستها مبتنی بر انجام اصلاحات سیاسی بود.



همین درخواستها ابتدا به ساکن، توسط رسانه های عربی در حجم بسیار گسترده پوشش داده شد و کشورهای مالک این رسانه های عربی با تغییر استراتژی اصلاحات گروههایی را در داخل سوریه مسلح کرده و رفته رفته با تسریع در ناآرامی ها حمله مسلحانه به مراکز نظامی را در اولویت خود قرار دادند..

بدین ترتیب گروههای مسلح وارد پروسه اعتراضات سیاسی شده و روند خواسته ها شکل مسلحانه به خود گرفت. این گروهها با کشتار نظامیان نه تنها اصلاحات را در سوریه منحرف کردند بلکه بدلیل حاکم نبودن قوانین بین المللی بر این گروهها خشونتها رفته رفته از کنترل خارج شد و دیدیم که نظامیان و هر کسی که متهم به همسویی با دولت بود در شدیدترین شکل ممکن به قتل رسید.

حمایتهای مادی و معنوی ترکیه و عربستان و قطر از تروریستها، شکل سازمان یافته به این گروهها داد و در سایه مفتی های سعودی تفکرات القاعده آرام آرام در سوریه جان گرفت و عملا به لحاظ تفکراتی نیز این گروهها خارج از کنترل شدند.


فقدان این کنترلها سبب شد تا گروهی چون داعش داعیه دولت اسلامی داشته و مناطق خویش را با حمایت نظامی و سیاسی برخی کشورها جدا کرده و خود را در قالب یک جغرافیای سیاسی تعریف کرده که بخشی از عراق و سوریه را شامل می شد.

تا اینجای کار هیچ کدام از این کشورها و از جمله آمریکا معتقد به عدم کارایی راه حل نظامی نبودند و کوشیدند به هر قیمتی شده تکلیف دمشق را با زور اسلحه تعیین کنند، اما خداوند با مردم سوریه و منطقه یار بود که این گروهها در مقابل سازماندهی سوریه و هم پیمانانش رفته رفته رنگ و بوی شکست گرفته و عقب نشستند.

در چنین شرایطی و با توجه به تجربه بدست آمده از چند سال گذشته بر همه روشن شد که گروههای تروریستی باید از اپوزیسیون میانه رو تفکیک شده و نباید به گروههای تروریستی فرصت سازماندهی مجدد داده شود.

اما باز دیدیم که عربستان و ترکیه کوشیدند گروههای تروریست را وارد اپوزیسیون میانه رو کنند و با این توجیه حمایت نظامی و سیاسی را از این گروهها توسعه دادند.

دولت ترکیه همزمان کردها را که در زمره مهمترین گروههای مبارز ضد تروریستها در سوریه به شمار می روند از حضور در اجلاس ژنو 3 بازداشتند.


همزمان دست به گلوله باران مناطق تحت کنترل کردها کرده به این امید که جلو پیشروی کردها و شکست قطعی داعش گرفته شود.

عربستان نیز جنگنده های خود را روانه ترکیه کرد و کوشید با ایجاد کمربند امنیتی در اطراف رقه مانع از شکست داعش در رقه شود.

کمکهای نظامی و رسانه ای به داعش و تروریستها هم بماند که این کشورها تا توان داشتند انجام دادند تا آنها شکست نخورند.

در چنین شرایطی است که این کشورها و آمریکاییها به عنوان رهبر ائتلاف غربی می گویند راه حل نظامی راهکار نیست و باید از راهکارهای سیاسی بهره گرفت.

نقض مکرر قوانین بین المللی از سوی گروههای تروریستی و حامیانشان چون ترکیه و عربستان نشان می دهد این اهرم رسانه ای تنها یک فریب به شمار می رود و درچنین شرایطی به قصد تاثیر گذاری بر روند پیروزیهای ارتش سوریه و روسیه و ایران و حزب الله در سوریه صورت می گیرد. پیروزیهایی که آب سرد بر سر و روی تروریستها و حامیانش ریخته است.

اگر این کشورها مدعی راه حل سیاسی برای بحران سوریه هستند باید از پروسه خلع سلاح تروریستها حمایت کرده تا برای جهان و منطقه این تضمین بوجود بیاید که امکان نقض آتش بس از سوی این گروهها وجود نخواهد داشت. همانطور که در 5 سال گذشته این گروهها تحت تاثیر هیچ کدام از قوانین بین المللی رفتار نکرده اند نمی توان امیدوار بود که این گروهها متعهد به رفتار صحیح باشند در حالیکه این ابزار فشار بر دولت سوریه وجود دارد.


تنها در این صورت است که آتش بس واقعی می تواند در صحنه نظامی سوریه اتفاق بیافتد.
در حالیکه کشورهای حامی این گروهها خود متعهد به قوانین بین المللی نیستند آیا می توان امیدوار بود گروههای تروریست متعهد باشند؟

بله قطعا راه حل نظامی راهکار بحران سوریه نیست بلکه این راه حل سیاسی است که می تواند مردم سوریه را از گرفتاریهای گروههای تروریستی برهاند اما در شرایطی که مدعیان خود قبل از همه تکلیف خود را روشن کنند.

این کشورها با مخفی کردن سلاحهایشان دقیقا حالت کسانی را دارند که می خواهند از پشت خنجر بزنند و طبیعی است آدم عاقل گول این شعارها را نمی خورد.