کد خبر: ۳۳۰۳۸۲
تاریخ انتشار:

لباس‌ها در سراسر ایران یکسان شده است / گفت‌وگو با آرزو رضایی

آرزو رضایی طراح لباس عقیده دارد اگر بتوانیم کمی جلوه مدرن به لباس سنتی بدهیم می‌توانیم آن را حفظ کنیم.
به گزارش بولتن نیوز،آرزو رضایی دارای کارشناسی ارشد طراحی لباس است و در استان کردستان به طراحی لباس مشغول است. او در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین گفت: من لباس سنتی کردی را به شکلی مدرن طراحی می‌کنم تا مورد توجه جوانان قرار گیرد. 

رضایی ادامه داد: لباس سنتی کردی به شکل یک مستطیل بلند بود و آستین‌های آن هم به شکل مستطیل بود، اما من فرم بالاتنه را تغییراتی می‌دهم و الگوی آن را مطابق لباس‌های امروزی طراحی می‌کنم. شال کمر هم در لباس‌های سنتی از پارچه پشمی گل‌درشت ساخته می‌شد که شخص را چاق نشان می‌دهد و مطابق سلیقه نسل جدید نیست. بنابراین به جای شش متر پارچه از یک متر پارچه استفاده می‌کنم که روی آن کار دست انجام می‌شود.

او در مورد استفاده از لباس محلی در شهرستان‌ها گفت: در بیشتر استان‌های ایران می‌بینیم که استفاده از لباس سنتی منسوخ شده، چون مردم دوست دارند لباسی را بپوشند که در همه دنیا استفاده می‌شود. بنابراین اگر بتوانیم کمی جلوه مدرن به لباس سنتی بدهیم می‌توانیم آن را حفظ کنیم. من مشخصه‌های اصلی لباس سنتی کردی را کاملاً حفظ کردم، اما تمهیداتی در آن به کار بردم که برای نسل جدید جذاب باشد.

رضایی ادامه داد: در شهر ما لباس سنتی در همه عروسی‌ها و مراسم خاص استفاده می‌شود، اما برای حضور در جامعه حتی افراد مسن هم از مانتو استفاده می‌کنند. خوشبختانه در شهرستان بانه لباس سنتی بیشتر طرفدار دارد و در مجالس عروسی شاید فقط یکی دو نفر لباس غربی بپوشند.

او در مورد آموزش‌های دانشگاهی این رشته در شهرستان‌ها گفت: مشکل بزرگ ما این است که بازار کار و صنعت کاملاً با دانشگاه فرق دارد. رشته ما کاربردی است و باید تئوری و عملی همزمان با یکدیگر پیش روند، همان‌طور که دانشگاه بدون کار عملی کارایی ندارد، صنعت نیز بدون علم به روز نخواهد بود. از سوی دیگر در رشته‌های کاربردی دو بخش خلاقیت و اجرا وجود دارد، اما بعضی از استادان می‌خواهند کار عملی طبق سلیقه آن‌ها انجام شود و اجازه کار خلاقانه به دانشجو نمی‌دهند. کارهای جدید پر و بال داده نمی‌شود و شهامت طراحی را از دانشجو می‌گیرند.

رضایی که پایان‌نامه خود را هم با موضع بررسی لباس‌های کردی ارائه کرده است افزود: سال‌ها است پارچه این لباس‌ها از دوبی، هند و... وارد می‌شوند، اما حدود 200 یا 300 سال پیش از پارچه‌های زربفت و ابریشم ایرانی استفاده می‌کردند. قبل از آن هم از پارچه‌های پشمی و خشنی که در منطقه تولید می‌شد برای دوخت لباس‌ها استفاده می‌کردند.

رضایی ادامه داد: امروزه در سراسر ایران لباس‌ها یکسان شده و آنچه مردم در تهران می‌پوشند در بانه هم استفاده می‌شود. چندی پیش جنبشی در سنندج به راه افتاد تا در یک روز مشخص همه مردم با لباس کردی به خیابان بیایند، اما متأسفانه این کار با برخورد گشت ارشاد مواجه شد. این در حالی است که لباس کردی هم مانند همه لباس‌های سنتی، کاملاً پوشیده، گشاد و بلند است. آقایان برای پوشیدن لباس کردی مشکلی ندارند اما به خانم‌ها اجازه نمی‌دهند با این لباس‌ها به خیابان بیایند.

او در مورد فواید برگزاری جشنواره‌های استانی مد و لباس گفت: حتماً تأثیر زیادی دارد چون خیلی از مردم هنوز رشته ما را نمی‌شناسند. شاید در شهرهای بزرگ‌تر این رشته جا افتاده باشد، اما در شهرهای کوچک هیچ ذهنیتی از طراحی لباس وجود ندارد. این رشته در شهرستان‌ها حمایت نمی‌شود و فقط با علاقه دانشجوها سرپا مانده است، چون بازار کار مناسبی برای آن وجود ندارد و حتی در دانشگاه‌ها هم به عنوان یک رشته سطح پایین شناخته می‌شود.

منبع: هنرآنلاین

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین