آیا رییس جمهوری به دنبال «کلیدی» دیگر است؟

گروه بین الملل: همگان به یاد داریم که حجت الاسلام روحانی پیش از منتخب شدن به عنوان رییس جمهوری ایران در یک گفتگوی تلویزیونی، «کلیدی» از جیب در آورد تا نماد حل مشکلات ایران به دست او باشد.

پس از انتخاب حجت الاسلام روحانی به عنوان رییس جمهوری ایران در خرداد 1392، «کلید» روحانی از یک استعاره سیاسی به مطالبه ای ملموس تبدیل گردید. سوال اصلی این بود که «کلید» روحانی قرار است کدام قفل را باز نماید؟

زمان زیادی لازم نبود تا معلوم شود، سیاست خارجی بخصوص مسئله هسته ای ایران اولویت اصلی دولت جدید خواهد بود. کلید روحانی قرار بود، دری را بگشاید که دو رییس جمهور پیش از او نتوانسته بودند برای گشودن آن چاره ای اساسی و مورد توافق بیابند.

چندی پیش با اعلام آغاز «اجرایی شدن توافق هسته ای ایران با قدرت های جهانی» که با نام «برجام» شناخته می شود، حسن روحانی و تیم مذاکره کننده هسته ای ایران به هدایت وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران تحت نظارت فرامین رهبر جمهوری اسلامی ایران توانستند به مسئله هسته ای ایران پس از سال ها کشمکش و کارشکنی طرف های غربی، سامان دهند. در نتیجه این توافق تحریم های ناعادلانه و ظالمانه ای که اقتصاد کشور را در فشار بی سابقه ای قرار داده بود برداشته شده و امید به شکوفایی اقتصادی جایگزین آن گردیده است.

هرچند روحانی با «کلیدش» قفل مسائل هسته ای را گشود اما توجه به یک پرسش اساسی نباید از ذهن ها فراموش گردد، آیا رییس جمهوری در دوران پسا برجام، برای پیشواز با مشکلات آینده که عمدتا با حل بحران خارجی به داخل معطوف خواهد بود به دنبال «کلیدی» دیگر است؟
بحران بیکاری و سامان دادن به اقتصادی که زیر فشار کاهش قیمت نفت روزهای سختی را خواهد گذراند نه تنها با یک «کلید» باز نخواهد شد بلکه نیاز به تدبیر و برنامه ای اساسی در جهت سیاستگذاری برای افق آینده خواهد داشت.