آیا ترکیه در سیاست‌های اشتباه خود تجدید نظر می‌کند؟

گروه بین الملل: مدتی قبل بود که رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه در سخنانی مهم اعلام کرد سیستم آلمان در دوره هیتلر نمونه خوبی برای حکمرانی در ترکیه می تواند به شمار بیاید. با توجه به آنچه در ترکیه می گذشت و می گذرد این سخنان چندان دور از ذهن و غریب نبود و نیست.

به گزارش بولتن نیوز، آنچه اکنون در ذهن اردوغان می گذرد قطعا با آنچه در آلمان نازی گذشت چندان تفاوتی نمی کند. می توان رئیس جدید ترکیه را نسخه ای جدید از امثال ایل دوچه ایتالیا به شمار آورد. رئیس جدید در ترکیه با ادامه سیاستهای اشتباه قبلی در داخل و خارج می رود جا پای کسانی بگذارد که تاریخ خاطره خوشی از آنها ندارد. 

 اردوغان  و حزب عدالت توسعه از زمانی که آتاتورک ترکیه سکولار را پی ریزی کرد با بهره گیری از فضای مذهبی این کشور توانست به قدرت برسد. در حقیقت ورود حزب عدالت و توسعه به صحنه سیاسی ترکیه پاسخی تاریخی به خواسته های مذهبی مردم ترکیه بود که در زمامداری آتاتورک به فراموشی سپرده شد و به پستوی خانه ها رانده شد. اردوغان با رجعتی دوباره به دین به میان مردم آمد اما هرچه بیشتر جلو رفت نه تنها نتوانست نمونه خوبی برای اصلاحات مدرن توام با دین در این کشور باشد بلکه خود بخشی از سیستمی شد که آزادیهای فردی و مدنی را در این کشور محدود و محدودتر کرد و با ورود تند و خشن به جهان اسلام و با حمایت از تکفیریها خاطرات تلخی را از خود برجای گذاشت.

اردوغان در این مدت موفق شد تمام ساختارهای اجتماعی جامعه ترکیه را کنترل کند، کنترلی که با خشونت و حذف مخالفین در شدیدترین شکل ممکن روی داد. کردها که در جامعه سیاسی ترکیه از دیدگاه دولت همواره بخشی از تروریسم بوده اند علیرغم اعتماد اولیه به پروسه صلح اما دست آخر با سرنوشت کسانی چون فتح الله گولن روبرو شدند که ابتدا به ساکن هم پیمان اردوغان بودند اما اردوغان چون قدرت را تنها و دراختیار خود می خواست هیچ وقت نتوانست بپذیرد در این سیستم شریک بپذیرد.

تفکرات داخلی در حزب عدالت و توسعه بر سیاستهای خارجی این کشور هم سایه انداخت و این کشور بخشی از سناریوی تکفیریها برای کنترل منطقه شد. علیرغم قربانی های زیاد مردم ترکیه در داخل و خارج و شکست های مکرر سیاست خارجی این کشور اما سیاست قبلی کماکان بخشی از استراتژی ترکیه در داخل هم می باشد.

سیاستی که برپایه تصفیه توسط دادگاههای ویژه در این کشور راه اندازی شد  کماکان ادامه دارد. دادگاههایی که در آلمان نازی هم وجود داشت. 

همسو با این مسیر شبکه ای از ارتباطات قوی اقتصادی بین شرکتهای اقتصادی و حزب عدالت و توسعه راه اندازی شده است. شبکه ای که مصداق بزرگ آن موسسه جوانان و خدمت گذاری به نام( تورگو) به ریاست بلال فرزند اردوغان می باشد که امکان گرفتن پروژه های مهم اقتصادی را در ترکیه دارند. همین موسسه امروز بزرگترین واسطه اخذ پروژه های اقتصادی شده است و از همین محل میلیاردها دلار درآمد دارد.

سیاست حمایت از تروریسم در سوریه و عراق از سوی این کشور کماکان ادامه دارد  و ترکیه فارغ از پتانسیل های موجود خود وارد بازیهای فرقه گرایانه در منطقه شده است که دستاوردآن بدون شک ترویج و توسعه تروریسم در منطقه و حتی ترکیه خواهد شد.

ادامه حمایت از تروریسم تکفیری در سوریه و عراق،‌ تشدید فضای امنیتی در کشور و برخورد تند با مخالفین تنها با بهره گیری از ابزارهای امنیتی امکان پذیر است و برخورد با اساتید دانشگاهها معترض در ترکیه نشان داد این ابزار امنیتی ابایی از برخورد با روشنفکران و هر کسی که مخالف باشد ندارد. با ادامه این روند می توان انتظار داشت که ترکیه نه تنها بسوی رادیکالیسم قومی و مذهبی بلکه به سوی یک جامعه امنیتی کامل پیش  برود. بازگشت از این روند، تنها راه حل برای خروج ترکیه از بحران است ولی سابقه گذشته اردوغان نشان می دهد توقع بازگشت اردوغان از سیاستهایش تنها یک رویا است. شاید اردوغان امروز بیشتر از هر زمانی عاشق این جمله است که دیکتاتورها هرگز نمی میرند ديكتاتورها زماني كه زنده‌اند دل روشن تاريخ را تاريك ميكنند و مادامي كه ميميرند در دل تاريك تاريخ،لكه روشني از خود به جاي مي‌گذارند.

انتهای پیام/