چگونه با فرزندان خود که دروغ می گویند برخورد کنیم؟
حتما برای شمام اتفاق افتاده که فرزندانتان در خصوص مسائلی به شما دروغ بگویند، اکثر والدین در این مواقع با خود فکر می کنند که چگونه می توانند این عادت بد را از کودکان خود دور کنند. در این بخش می خواهیم تا نکاتی کلیدی در خصوص برخورد با کودکانتان که دروغ می گویند را به شما بیاموزیم:
در ابتدا، چرا کودکان دروغ میگویند؟
وقتی کودکان دروغ میگويند والدين از خشم بر افروخته میشوند، به خصوص وقتی که دروغ آشکار است مثلا شنيدن پافشاری کودک در اينکه به رنگ دست نزده است يا شکلات نخورده است، وقتی که صورت و پيراهنش خلاف گفته اش را میرساند بسيار خشم آور است.دروغهاي كودكان مربوط به اميدها و دلهره هاي آنهاست ، دروغها آشکار کننده آن چيزی هستند که كودك میخواهد انجام دهد يا باشد.
واکنش کامل و پخته نسبت به يک دروغ بيشتر بايستی درک مفهوم آن دروغ را منعکس سازد نه انکار مفهوم آن يا محکوميت فرد دروغ گو را. ما از طريق اطلاعاتی که از دروغها کسب میکنيم میتوانيم به کودک کمک کنيم تا واقعيتها را از افکار پوچ وخيالی تشخيص بدهد.وقتی پسر بچه ای به ما خبر میدهد که برای عيد، فيل زنده ای را به عنوان هديه سال نو دريافت کرده، اگر پاسخ دهيم:
(تو دلت میخواست اين طور بود)
(تو دلت میخواهد يک فيل داشتی)
مفيدتر خواهد بود تا اينکه دروغگويی او را ثابت کنيم و دست به انکار گفته او بزنيم.
دروغها به 2 دسته تقسيم میشوند :
١-دروغ هایی که حقایق را بيان میکنند: گاهی اوقات کودکان بدين خاطر دروغ میگويند که اجازه ندارند حقيقت را بر زبان بياورند. وقتی کودک به مادرش میگويد که از برادرش متنفر است مادر شايد او را به خاطر اين حقيقت گويی تنبيه کند. اگر همين کودک در آن لحظه برگردد و آشکارا به دروغ اعتراف کند و بگويد که حالا ديگه برادرش را دوست دارد مادرش شايد به او پاداش بدهد و او را محکم در آغوش بگيرد و ببوسد.خوب شما فکر میکنيد اين کودک چه نتيجه ای از اين تجربه خواهد گرفت؟ وی نتيجه خواهد گرفت که آدم را به خاطر حقيقت گويی کتک میزنند.
2-دروغ هایی که محرک داشته باشند:
والدين نبايد سؤالاتی از کودکان بکنند که کودک به منظور دفاع از خود پاسخ دروغ به آنها بدهد. کودکان از اينکه پدر ومادر از آنها سوال و پرس جو کنند، متنفرند. به خصوص هنگامی که گمان میکنند والدينشان از قبل پاسخها را میدانند.کودکان از سوالاتی که نقش دام را دارند بيزارند. سوالاتی که وادارشان میکند دروغ بگويند و يا حقيقت را بر زبان بياورند و خجالت بکشند.
مثلا وقتی تفنگ يک بچه 7سا له ای میشکند و بچه از اين اتفاق وحشت زده میشود و تکه های آن را پنهان میکند و به والدين دروغ میگويد در برخورد نبايد به بچه گفت:
(ای دروغ گوی لعنتی ! تو تفنگت را شکستی) چرا دروغ گفتی؟
بهتر است بگوئيم:
" اين طور که میبينم تفنگ جديدت را شکسته ای " زياد دوام نياورد، حيف شد تفنگ گران قيمتی بود.
کودک چند درس با ارزش میآموزد:
پدر درک میکند. من میتوانم مشکلاتم را به او بگویم. من باید بيشتر از هدیه هایش مواظبت کنم.
برخورد با دروغگوییخط مشی ما در برابر دروغ گويی مشخص است از يک طرف ما نبايد باز پرس بازی در بياوريم و کودک را سوال پيچ کنيم و موضوع را بزرگ جلوه دهيم از طرف ديگر بايد حتما و بدون ترديد رک و پوست کنده حرف بزنيم.
مثلا: وقتی از مدرسه اطلاع میدهند که فرزندمان در امتحان رياضی اش مردود شده نبايد از او بپرسيم:
"در امتحان رياضی قبول شدی ؟مطمئنی؟ خوب اين دفعه ديگر دروغ دردت را دوا نخواهد کرد ! ما با معلمت صحبت کرديم واو گفت مردود شدی "
در عوض، به طور صريح و پوست کنده به فرزندمان میگوئيم:
(دبير رياضیات به ما گفت که تو در امتحان نمره قبولی نياوردی ما به خاطر اين مسئله خيلی ناراحتيم و نمی دانيم چه کمکی از دستمان بر میآيد تا برايت انجام بدهيم).
خلاصه ما کودکمان را تحريک نمیکنيم تا برای دفاع از خودش دروغ بگويد و نيز آگاهانه برای کودک فرصت ايجاد نمی کنيم که دروغ بگويد.
وقتی کودک قطعا دروغ میگويد واکنش ما نبايد غير اخلاقی و دارای هيجان شديد بوده بلکه بايد واقعی و دور از احساس باشدما میخواهيم کودکمان بداند که نيازی ندارد به ما دروغ بگويد.
وقتی کودکان دروغ میگويند والدين از خشم بر افروخته میشوند، به خصوص وقتی که دروغ آشکار است مثلا شنيدن پافشاری کودک در اينکه به رنگ دست نزده است يا شکلات نخورده است، وقتی که صورت و پيراهنش خلاف گفته اش را میرساند بسيار خشم آور است.دروغهاي كودكان مربوط به اميدها و دلهره هاي آنهاست ، دروغها آشکار کننده آن چيزی هستند که كودك میخواهد انجام دهد يا باشد.
واکنش کامل و پخته نسبت به يک دروغ بيشتر بايستی درک مفهوم آن دروغ را منعکس سازد نه انکار مفهوم آن يا محکوميت فرد دروغ گو را. ما از طريق اطلاعاتی که از دروغها کسب میکنيم میتوانيم به کودک کمک کنيم تا واقعيتها را از افکار پوچ وخيالی تشخيص بدهد.وقتی پسر بچه ای به ما خبر میدهد که برای عيد، فيل زنده ای را به عنوان هديه سال نو دريافت کرده، اگر پاسخ دهيم:
(تو دلت میخواست اين طور بود)
(تو دلت میخواهد يک فيل داشتی)
مفيدتر خواهد بود تا اينکه دروغگويی او را ثابت کنيم و دست به انکار گفته او بزنيم.
١-دروغ هایی که حقایق را بيان میکنند: گاهی اوقات کودکان بدين خاطر دروغ میگويند که اجازه ندارند حقيقت را بر زبان بياورند. وقتی کودک به مادرش میگويد که از برادرش متنفر است مادر شايد او را به خاطر اين حقيقت گويی تنبيه کند. اگر همين کودک در آن لحظه برگردد و آشکارا به دروغ اعتراف کند و بگويد که حالا ديگه برادرش را دوست دارد مادرش شايد به او پاداش بدهد و او را محکم در آغوش بگيرد و ببوسد.خوب شما فکر میکنيد اين کودک چه نتيجه ای از اين تجربه خواهد گرفت؟ وی نتيجه خواهد گرفت که آدم را به خاطر حقيقت گويی کتک میزنند.
2-دروغ هایی که محرک داشته باشند:
والدين نبايد سؤالاتی از کودکان بکنند که کودک به منظور دفاع از خود پاسخ دروغ به آنها بدهد. کودکان از اينکه پدر ومادر از آنها سوال و پرس جو کنند، متنفرند. به خصوص هنگامی که گمان میکنند والدينشان از قبل پاسخها را میدانند.کودکان از سوالاتی که نقش دام را دارند بيزارند. سوالاتی که وادارشان میکند دروغ بگويند و يا حقيقت را بر زبان بياورند و خجالت بکشند.
مثلا وقتی تفنگ يک بچه 7سا له ای میشکند و بچه از اين اتفاق وحشت زده میشود و تکه های آن را پنهان میکند و به والدين دروغ میگويد در برخورد نبايد به بچه گفت:
(ای دروغ گوی لعنتی ! تو تفنگت را شکستی) چرا دروغ گفتی؟
بهتر است بگوئيم:
" اين طور که میبينم تفنگ جديدت را شکسته ای " زياد دوام نياورد، حيف شد تفنگ گران قيمتی بود.
کودک چند درس با ارزش میآموزد:
پدر درک میکند. من میتوانم مشکلاتم را به او بگویم. من باید بيشتر از هدیه هایش مواظبت کنم.
برخورد با دروغگوییخط مشی ما در برابر دروغ گويی مشخص است از يک طرف ما نبايد باز پرس بازی در بياوريم و کودک را سوال پيچ کنيم و موضوع را بزرگ جلوه دهيم از طرف ديگر بايد حتما و بدون ترديد رک و پوست کنده حرف بزنيم.
مثلا: وقتی از مدرسه اطلاع میدهند که فرزندمان در امتحان رياضی اش مردود شده نبايد از او بپرسيم:
"در امتحان رياضی قبول شدی ؟مطمئنی؟ خوب اين دفعه ديگر دروغ دردت را دوا نخواهد کرد ! ما با معلمت صحبت کرديم واو گفت مردود شدی "
در عوض، به طور صريح و پوست کنده به فرزندمان میگوئيم:
(دبير رياضیات به ما گفت که تو در امتحان نمره قبولی نياوردی ما به خاطر اين مسئله خيلی ناراحتيم و نمی دانيم چه کمکی از دستمان بر میآيد تا برايت انجام بدهيم).
خلاصه ما کودکمان را تحريک نمیکنيم تا برای دفاع از خودش دروغ بگويد و نيز آگاهانه برای کودک فرصت ايجاد نمی کنيم که دروغ بگويد.
وقتی کودک قطعا دروغ میگويد واکنش ما نبايد غير اخلاقی و دارای هيجان شديد بوده بلکه بايد واقعی و دور از احساس باشدما میخواهيم کودکمان بداند که نيازی ندارد به ما دروغ بگويد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
