تا دو سال پیش امکان نداشت کسی بتواند به امیر قلعه نویی مربی خودش را تحمیل کند، در واقع نه به امیر قلعه نویی بلکه به هیچ سرمربی نمی‌توان به سادگی نیروی کار داد چرا که هماهنگی در تیم مربیگری مهم‌ترین فاکتوری است که یک سرمربی به آن نیاز دارد.
آشنایی ایمان عالمی و ستار همدانی به نوع و درخواست های آنالیز و رفتار امیر قلعه نویی در واقع برای سرمربی کنونی تراکتور سازی یک نقطه مثبت بود چرا که پس از این همه سال کار کردن ایمان عالمی همان آنالیز و دقتی را که امیر قلعه نویی طلب می‌کرد می‌توانست به وی ارائه کند اما حالا مربی خارجی تا بیاید و بفهمد که امیر قلعه نویی دقیقا روی آنالیز کدام بخش ها تمرکز می‌کند سیزده بازی دیگر این تیم در لیگ برتر هم می‌تواند تمام شده باشد.
البته تراکتورسازی تقریبا تمام لیست بازیکنانی را که امیر قلعه‌نویی خواسته بود را برای وی به خدمت گرفته است اما به نظر می‌رسد اگر دو سال قبل بود هرگز نمی‌توانستند یک مربی خارجی که همیشه امیر قلعه نویی نسبت به آنها موضع داشته را کنار دست او بنشانند.
شرایط این روزهای قلعه‌نویی در تبریز بسیار سخت است، او که برای اولین بار سکوهای تیمش را مخالف خود می‌بیند آن جایگاه گذشته را به عنوان یک مربی مقتدر ندارد و در تبریز میخواهد این نکته از دست رفته را دوباره به دست آورد.
جدایی او از ملوان در ابتدای این فصل هم امیر قلعه نویی را در جایگاهی قرار داده که نمی توان به هر دلیلی از تراکتور سازی جدا شود چرا که در این صورت او مربی بهانه گیر که نمی تواند با مدیران و باشگاه های مختلف کار کند معرفی می شود.
در هر صورت امیرقلعه‌نویی نتوانست مربیان خود را با قیمت مناسب در تبریز نگه دارد و آنها را از دست داد چرا که متمم قرارداد آنها هرگز علی‌رغم اصرار قلعه نویی امضا نشد تا تقریبا بلافاصله مربی خارجی مد نظر تراکتور کنار او قرار بگیرد تا جایی که به نظر می‌رسد تراکتورسازان منتظر این اتفاق بودند.
باید دید امیر قلعه‌نویی با این همه فشار در تبریز می‌تواند این باشگاه را به نقطه خوبی برساند یا اینکه روند رو به افول خود را ادامه خواهد داد؟
