در سال قبل المپیک کسب این نتایج تا حد زیادی برای رشته مدالآوری مانند وزنهبرداری نگران کننده است. مگر اینکه در مدت زمان باقی مانده تا آغاز المپیک ریو تیم ملی دچار تحول شده و وزنهبرداران شرایط متفاوتی نسبت به جهانی آمریکا داشته باشند. در واقع تیم ملی ایران به یک معجزه نیاز دارد تا بهداد سلیمی به ایدهآلترین شرایط خود برسد، سعید محمدپور از بند مصدومیت رها شود و سهراب مرادی و کیانوش رستمی همچنان در اوج قرار گیرند.
در هر حال نتایجی که در مسابقههای جهانی آمریکا به دست آمد در تاریخچه حضور ایران در این رقابتها به ثبت رسید و ایران در خاک آمریکا ضعیفترین عملکرد خود را به نمایش گذاشت.
در ادامه به وضعیت حضور تیم ایران در مسابقههای جهانی از سال 1999 تا 2015 میپردازیم:
* در مسابقههای جهانی 1999 تیم ملی وزنهبرداری با ترکیب کامل شرکت کرد و پس از 30 سال صاحب مدال طلا توسط شاهین نصیرینیا و برنز توسط حسین رضازاده شد. در آن رقابتها تنها برخواه اوت شد و حسین توکلی پنجم، کوروش باقری نهم، جواد خوشدل هجدهم و یوسف کردی بیست و سوم شدند.
*در مسابقههای جهانی پس از المپیک سیدنی یعنی سال 2001 تیم 4 نفره ایران باز هم دو مدال طلا و برنز به دست آورد که کوروش باقری و برخواه مدالآوران ایران بودند و شاهین نصیرینیا و حسین توکلی هم اوت شدند.
* در سال 2002 از تیم کامل و البته پرستاره وزنهبرداری، چهار وزنهبردار (فلاحتی نژاد، کوروش باقری، مهدی پانزوان و جواد خوشدل) اوت شدند که این آمار در نوع خود جالب است. رضازاده و برخواه دو مدال طلا و برنز ایران را کسب کردند و دو مقام نهمی و پنجمی نیز به دست آمد. در واقع چهار نفری که در جدول مسابقهها بودند عملکرد نسبتا خوبی به نمایش گذاشتند.
* پس از رکورد جالبی که ایران در تعداد وزنهبرداران اوتی در سال 2002 به جا گذاشت، سال بعد آن یعنی جهانی 2003 تیم ایران صاحب دو مدال طلا توسط رضازاده و فلاحتی نژاد شد. ایران در آن رقابتها تنها یک وزنهبردار اوتی (برخواه) داشت و چهار مقام هشتم، نهم، دهم و پانزدهم نیز برای ایران به دست آمد.
* بعد از المپیک آتن چهرههای جدیدی وارد تیم ملی وزنهبرداری ایران شدند که البته نتوانستند مدالی به ارمغان آورند به طوری که در مسابقههای جهانی 2005 و 2006 تنها حسین رضازاده مدالآور بود که ایران را طلایی کرد. در سال 2005 ایران وزنهبردار اوتی نداشت. در سال 2006 نیز به دلیل اتفاقاتی که وزنه برداری ایران با آن درگیر بود از جمله مثبت شدن تست دوپینگ 9 وزنه بردار، تیم تنها با یک وزنهبردار در مسابقهها شرکت کرد.
* مسابقههای جهانی 2007 را میتوان بیمدالترین حضور ایران در مسابقههای جهانی دانست که هیچ مدالی به اسم ایران ثبت نشد و البته از ترکیب کامل تیم نیز هیچ کسی اوت نشد. هشتم، نهم، چهاردهم، هفدهم، بیست و یکم و بیست و یک و بیست و دوم، سی و سی و دوم تمام مقامهای وزنهبرداران ایران در مسابقههای جهانی 2007 بود.
* سال 2009 نیز یادآور خاطره خوشی برای وزنهبرداری ایران نیست. در آن سال چهرهای که میتوانست حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد برای همیشه محو شد و سعید علیحسینی پدیده وزنهبرداری ایران که هنوز کسی موفق به شکستن رکوردهای جهانیاش در رده جوانان نشده است وداع تلخی با دنیای پولاد سرد داشت.
در مسابقههای جهانی 2009 دو وزنهبردار برای ایران به میدان رفتند که حاصل کارشان هشتم و نهم جهان بود.
*از سال 2010 نسل جدیدی به وزنهبرداری قدم گذاشتند و فصل جدیدی در وزنهبرداری ایران باز شد. ما در مسابقههای جهانی 2010 چهرههایی چون بهداد سلیمی و کیانوش رستمی را در رده بزرگسالان معرفی کردیم و تیم هفت نفره ایران با تک مدال طلای بهداد سلیمی به کار خود پایان داد. در آن رقابتها مرتضی رضاییان تنها وزنهبردار اوتی ایران بود. چهارم، پنجم، سیزدهم و 2 مقام چهاردهم نتیجه عملکرد بقیه ملیپوشان بود.
* اوج قدرت وزنهبرداری ایران در مسابقههای جهانی مربوط به جهانی 2011 است؛ جایی که ایران در خاک فرانسه سوم جهان و سلیمی موفق به رکوردشکنی شد و نامش را به لیست رکوردداران جهان وارد کرد. تیم هشت نفره ایران موفق به کسب 2 مدال طلا سلیمی و رستمی، نقره انوشیروانی و برنز محمدپور شد. هشتم، نهم، دهم و شانزدهم نیز دیگر مقامهای وزنهبرداران ایران در مسابقههای جهانی بود.
* در سال 2013 با وجود اینکه وزنهبرداران المپیکی از تیم ملی کنارهگیری کردند و ایران در مسابقههای جهانی تنها صاحب یک مدال نقره توسط بهادر مولایی شد اما باز هم توانست قرار گرفتن بر روی سکوی سوم جهان را جشن بگیرد. علیرضا دهقان تنها وزنهبردار اوتی ایران بود. در آن سال چهار مقام چهارمی جهان، ششم، هفتم و نهم نیز برای ایران به دست آمد.
*سال پس از آن وزنهبردار المپیکی به تیم ملی اضافه شدند اما ایران دیگر نتوانست سومی جهان را تکرار کند. رستمی و سلیمی با مدالهای طلا و نقره خود تنها مدالآوران بود. ایران تنها یک وزنهبردار اوتی (رضاییان) داشت و بقیه ملیپوشان با مقامهای دوازدهم، سیزدهم، بیست و دوم، هشتم و پنجم عملکرد جالبی از خود به نمایش نگذاشتند با این حال ایران نصف راه را برای کسب سهمیه المپیک را طی کند.
سال 2015 نیز وضعیت وزنهبرداری بدتر شد و کاملا میشد سقوط آزاد ایران را حس کرد. سهمیهای هم که برای المپیک گرفته شد مدیون امتیازهای سال 2014 و همچنین عملکرد کیانوش رستمی است. بدترین اتفاق برای یک وزنهبردار و یک تیم در مسابقهها میتواند اوت شدن باشد که ایران تاکنون دو مرتبه آن را به بدترین شکل تجربه کرده است. در جهانی 2015 شاید بتوان گفت شرایط حادتر بود زیرا قبل از المپیک ریو ناامید کنندهترین عملکرد را از پولادمردان شاهد بودیم.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com