تکنیک‌های دشوار، انتخاب غالب آثار پویانمایی
«حواخوری»، شوخی با داستان آدم و حوا
به گزارش بولتن نیوز، به نقل از ستاد خبری سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، در ابتدای این نشست صفورا در خصوص فیلم حواخوری گفت: «این فیلم با یک دید طنز به موضوع آدم و حوا می‌پردازد. ولی با توجه به زن بودن کارگردان از رفتارهای کلیشه‌ای در طراحی کاراکتر زن در این فیلم استفاده شده است.»
زهرا جعفرزاده، کارگردان این پویانمایی افزود: «مبنای تم داستان، جنایت و مکافات بود که من آن را به گناه تعبیر کردم و فقط می‌خواستم با موضوع مکافات فریب خوردن آدم توسط حوا شوخی کرده باشم. با این حال بازخوردهایی که مخاطبان داشتم خوب بوده است چرا که خنداندن مخاطبان کار آسانی نیست.»
«لیما»، روایت پدر و کودک
صفورا در مورد پویانمایی «لیما» اظهار داشت: «این فیلم به لحاظ فنی بسیار خوب است و از لحاظ فرم ترکیب 3D و استاپ موشن است. داستان روایت تنهایی کودک و پدرش است که نمونه آن را نسبت به مادر و کودک کمتر داریم و موضوع جذاب است. ولی به نظرم بحث فنی اثر بر طراحی کاراکتر غالب بوده است.»
کارگردان این پویانمایی در ادامه بحث گفت: «این فیلم حاصل درگیری‌های ذهنی خودم بود که دائماً وسوسه ساخت آن را داشتم که نهایتا به یک فضای سوررئال‌تر و ساده‌تر نسبت به آنچه که در نظر داشتیم به شکل روایی تبدیل شد.»
«کرگدن»، اقتباسی از نمایشنامه کرگدن
صفورا در خصوص این انیمیشن گفت: «به نظر می‌رسد این اثر اقتباسی از نمایشنامه اوژن یونسکو باشد.»
فرزانه قبادی کارگردان این فیلم افزود: «می‌خواستم برای اولین گزینه مسخ کافکا را کار کنم که نمونه آن زیاد کار شده بود. به همین خاطر کرگدن را انتخاب کردم که یک داستان پوچ‌گرا است و پایان مشخصی ندارد. البته من نمایشنامه آن را خواندم و اصل داستان را نخواندم.»
صادقی نیز در همین خصوص ادامه داد: «به نظرم تفاوت این کار با نسخه اصلی آن این است که داستان کرگدن از کل به جزء می‌رود و هشداری است برای افراد جامعه که در نهایت به یک حزب تبدیل نشوند و آن را اشاعه می‌دهد.»
«کودکان بلوط»، قوم‌نگاری با تکنیک نقاشی روی شیشه
صفورا در ادامه این نشست با اشاره به اینکه سینمای مستند، قالب مورد علاقه من است گفت: «تکنیک نقاشی روی شیشه بسیار سخت است. من جنبه بصری آن که شامل مردم‌نگاری و شناخت فرهنگ بود را دوست داشتم. به نظرم از این تکنیک، بیشتر خانم‌ها استفاده می‌کنند.»
شکیب که در میانه به این بحث پیوست عنوان کرد: «به نظرم در این فیلم نسبت به کارهای قبلی فضای کردستان به صورت خلاقانه‌تری نمود پیدا کرده است ولی این اثر فراتر از معرفی آداب و رسوم پیش نرفته است.»
در ادامه سعادت رحیم‌زاده، کارگردان این انیمیشن ادامه داد: «قبلا در زمینه قوم‌نگاری، تجربه عکاسی هنری داشتم و این تجربه زمینه‌ای برای خلق این اثر شد. هدفم به یاد آوردن رسم و رسوم فراموش شده بود. زمان در اجرای کار به دلیل خشک شدن رنگ‌ها و تغییر نور و سایه مرا محدود می‌کرد.»
«من و ما»، روایتی ضدجنگ
صفورا در خصوص این انیمیشن گفت: «این اثر نیز از تکنیک نقاشی روی شیشه است و روایت ضدجنگ داشت. به نظرم در جشنواره باید برای کسانی که فیلم اولی هستند بخش جداگانه در نظر گرفته شود چرا که در کنار فیلم‌‌های دیگر شاید به چشم نیایند.»
معصومه حسینی کارگردان این اثر اظهار داشت: «بیشتر دوست داشتم یک اثر احساسی بسازم و این مفهوم را منتقل کنم اینکه تمام کودکی یک آدم در جنگ می‌گذرد چقدر می‌تواند بد باشد.»
«استریپی»، در راه اسکار
صفورا با اشاره به استفاده هوشمندانه از موسیقی در انیمیشن استریپی گفت: « داستان فیلم جذاب است و فضای کسالت‌بار زندگی ماشینی را به تصویر می‌کشد و در نهایت یکی از کاراکترها تصمیم می‌گیرد در این روال تغییر ایجاد کند.»
خانم شکیب در خصوص این انیمیشن گفت: «استریپی توانایی فوق‌العاده‌ای از کار یک استودیو را به نمایش می‌گذارد که نمونه آن را کم داریم و توقع ما را از انیمیشن بالا می‌برد. می‌توان آن را یک نوستالژیک به دوران کلاسیک انیمیشن دانست که شبیه موزیک ویدیو است.»
بابک نکویی کارگردان این اثر گفت: «سلیقه ما از کودکی به نوعی با دیزنی انس گرفته است و چیزی نیست که بتوان گفت آن را از دانشگاه یاد گرفته‌ایم. این داستان فردیت و احترام به فردیت است و نه نقد زندگی ماشینی و سرمایه‌داری. البته به خاطر استفاده از موسیقی در روایت محدودیت داشتیم و من بیشتر این اثر را یک اثر پست‌مدرن می‌دانم و نه کلاسیک.»
همچنین در این نشست پویانمایی‌های دیگری از قبیل «کانیبالایز»، «او»، «پدربزرگ» و «دایره گچی» مورد نقد و بررسی قرار گرفت و برخی از کارگردانان این آثار به سوالات کارشناسان نشست پاسخ دادند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
