فرصت ها را برای دیده شدن فیلم کوتاه صید کنیم

به گزارش بولتن نیوز، به نقل از ستاد خبری سی و دومین جشنواره فیلم کوتاه تهران، در ابتدای این نشست مجید برزگر درباره اقتصاد فیلم کوتاه و چرخه اکران گفت: دیدگاه اقتصادی نسبت به چرخه فیلم کوتاه اشتباه است چون در تمام دنیا به فیلم کوتاه سینما نمی دهند. سینمایی که در آن اقتصاد نقشی ندارد، در بهترین حالت ممکن یک میلیون نفر را به سینما می کشاند.

وی افزود: طی یکسال گذشته به این نتیجه رسیدیم که سینما تک و پاتوق برای فیلم کوتاه ضروری است و مشارکت هایی در این زمینه گرفته و تفاهم نامه امضا کردیم و مخاطب می تواند دو روز در هفته فیلم کوتاه ببیند.

کاوه قهرمان نیز در این خصوص عنوان کرد: 3 هزار فیلم کوتاه داریم و امکان اکران تمام این فیلم های کوتاه وجود ندارد و این تفکر درآمدزایی از فیلم کوتاه باید کنار برود و اگر شخصی مانند مجید برزگر می ماند و فیلم خود را می سازد، از الگوی فیلمسازی کوتاه او می آید.

سعید پوراسماعیلی معاون آموزشی انجمن سینمای جوانان نیز بیان کرد: بهتر است بیانیه صادر نکنیم که فیلم کوتاه باید درآمد داشته باشد یا نه. اتفاقا صنف فیلم کوتاه باید اجازه دهد که این سلیقه و رفتارها شکل گیرد. اگر جریانی شکل گرفته که می تواند بلیط بفروشد و محل خود را پیدا کند، آن را انکار نکنیم و اجازه دهیم هر اتفاق جدیدی به اکران اضافه شود.

نقی نعمتی نیز در تأیید صحبت های پوراسماعیلی با بیان اینکه چندسال پیش برای پخش فیلم کوتاه به تلویزیون مراجعه کرده بودم و نتیجه ای نگرفتم، گفت: از هر مکانی باید برای حفظ شأن فیلم کوتاه استفاده کنیم. توصیه کردم فیلم ها را 7 تایی به صورت لوح فشرده به بازار بفرستیم و اگر هزار نفر هم بخرند، برد کردیم. بیاییم اپیزودی اکرانی برای هنروتجربه بگیریم.

امید وفایی عضو انجمن سینمای جوانان همدان نیز گفت: مشکل اساسی این است که فیلمسازان وارد مباحث مدیریتی می شوند. اگر صنف فیلم کوتاه در هیأت مدیره فقط فیلمساز نباشند و بتوانند امتیاز بگیرند و از کسانی که تجربه مدیریتی دارند، کمک بگیرند، شرایط بهتر می شود.

فرهنگ آدمیت نیز در ادامه این گپ و گفت بیان کرد: ما چیزی به نام تجربه گذشته داریم و فیلم کوتاه را یک نگرش می دانیم چون باعث حفظ سینما می شود. سبک سینمای ایران در دنیا از این نوع فیلمسازی مینی مال آمده است. تجربه می گوید فیلمساز هنری زمانی موفق می شود که با موقعیت هماهنگ شده است. ما همیشه گردآلودیم و موقعیت حال را تشخیص نمی دهیم و باید از تجربه گذشته و نسل های قبلی فیلمسازان استفاده کنیم و به این راه ادامه دهیم.

مهدی نادری در ادامه عنوان کرد: سینمای ما عاری از زیبایی شناسی و نشانه شناسی است و هنوز باید دنبال سینمای دهه 70 در بحث نشانه شناسی باشیم. سینما در حال حاضر حالت گزارشی روزانه پیدا کرده و نشانه شناسی خاصی را دنبال نمی کند. در حال حاضر دغدغه فیلمساز بلند و کوتاه یکی شده و اگر به استعدادی اجازه کار داده شود، خواهیم دید چه اتفاقی خواهد افتاد.

مصطفی آل احمد نیز درباره مباحث مطرح شده گفت: در سینمای کوتاه و بلند نمونه های بسیاری پیدا می شود که فروش نداشته اند اما ماندگار شده اند. وقتی به سینما به عنوان صنعت نگاه می کنیم، در تمام عرصه ها فیلم های خوبی ساخته می شود که ممکن است روشن نکنند باید مسیری خلق کنیم که فیلم کوتاه بتواند اقتصاد داشته باشد.

وی در پایان گفت: راه الزاما بلیط فروشی نیست اما یک مسیر است و دیگر راه ها از قبیل تلویزیون، رایت و لوح فشرده هرکدام مسیری هستند که فیلم کوتاه را به اقتصاد می رساند و باید به اقتصاد فیلم کوتاه بیشتر توجه کنیم.