هنوز چند روزی از برگزاری انتخابات یکم نوامبر در ترکیه نگذشته بود که اردوغان با اعلام ادامه مبارزه با آنچه که وی تروریستهای پ.ک.ک می نامد تاکید کرد که به جنگ ادامه خواهد داد، جنگی که اگر این 2 سال اخیر را از آن حذف کنیم می بینیم که بیش از چهار دهه است ترکیه را با بحران داخلی روبرو کرده است.
گروه بین الملل-هنوز چند روزی از برگزاری انتخابات یکم نوامبر در ترکیه
نگذشته بود که اردوغان با اعلام ادامه مبارزه با آنچه که وی تروریستهای
پ.ک.ک می نامد تاکید کرد که به جنگ ادامه خواهد داد، جنگی که اگر این 2 سال
اخیر را از آن حذف کنیم می بینیم که بیش از چهار دهه است ترکیه را با
بحران داخلی روبرو کرده است.
به گزارش بولتن نيوز،این
کوبیدن بر طبل جنگ در کمتر از 24 ساعت پاسخ داده شد و حزب کارگران کردستان
ترکیه ( پ.ک.ک) اعلام کرد که آتش بس یکطرفه را لغو کرده است و از این به
بعد جنگ را ادامه خواهد داد.
در این مدت پ.ک.ک خیلی
تلاش کرد اتحادیه اروپا و یا آمریکا را واسطه قرار دهد تا این نبرد با
حکمیت طرف سوم حل و فصل شود غافل از اینکه ترکیه اصولا چنین چیزی را نمی
پذیرد چون این به معنای اعتراف بین المللی به یک مشکل داخلی است که وجود
دارد، در حالیکه ترکیه اصل موضوع را رد کرده و معتقد است که با گروههای
تروریستی امکان نشستن دور یک میز وجود ندارد.
در دو
سالی هم که دولت اردوغان پروسه صلح را مدیریت کرد همزمان با این ترفند او
مشغول سرکوب مخالفین خود بخصوص طرفداران فتح الله گولن در سیستم اداری،
قضایی و سیاسی ترکیه بود و دیدیم که چه بر سر اعضای تیم گولن در دادگستریها
و سایر ارگانها آمد.
اردوغان با آرام کردن جنوب شرقی
ترکیه جنگ تصفیه مخالفین را با قدرت تمام پیش برد و اکنون می بینیم که
مخالفین حزب عدالت و توسعه در داخل ترکیه دیگر آن قدرت گذشته را ندارند و
سیستم حکمرانی هم کاملا یکدست شده است.
اشتباه
استراتژیک پ.ک.ک این بود که فکر می کرد چون آنها در سوریه و عراق با داعش
می جنگند از حمایت معنوی اروپا و آمریکا در ترکیه برخوردار خواهند شد غافل
از اینکه منافع استراتژیک ترکیه با اتحادیه اروپا و آمریکا فراتر از این
است که چنین اتفاقی بیافتد و دیدیم هم نیافتاد.
برای
رسیدن به تحلیلی واقعی از شرایط سیاسی منطقه نباید اینگونه بیاندیشیم
همکاری آمریکا و اروپا با داعش (حتی بصورت غیرمستقیم) تنها شعار کسانی است
که در جبهه مخالف آنها قرار دارند، بلکه باید بر این واقعیت تاکید کرد که
این حقیقتی غیرقابل انکار است چون آنها امروز از ترکیه و عربستان و قطر و
امارات و ترکیه حمایت بدون قید و شرط می کنند و خود کردها هم باید بدانند
که حمایت از سیاست خارجی این کشورها یعنی حمایت از داعش و تروریسم تکفیری
در منطقه.
اگر امروز داعش و جبهه النصره به نیابت از
ترکیه و عربستان سعودی و قطر و امارات در منطقه می جنگند این کشورها هم به
نیابت از غرب و آمریکا می جنگند.
کمکهای محدود
آمریکاییها به کردها در سوریه و عراق و بمباران محدود مواضع تروریستها در
این دو کشور نشان می دهد که هنوز غربیها برنامه ای برای نابود کردن
تروریستها ندارند و در حقیقت ادامه حیات این گروهها را لازمه چپاول بیشتر
منطقه می دانند.
با درنظر گرفتن این واقعیتها دیدیم
غربیها و اتحادیه اروپا بدون توجه به جنگ در ترکیه، کمک کردند اردوغان و
دارو دسته اش انتخابات را به نفع خود خاتمه دهند تا در بر روی همان پاشنه
سابق بچرخد و در این میان اگر حمایت کردها از حزب خلقهای دمکراتیک نبود این
حزب نمی توانست حتی وارد پارلمان شود.
دولت در راستای
تشدید جنگ و سرکوب پ.ک.ک کاملا آماده شده و وارد این نبرد شده است، پاسخ
پ.ک.ک نیز این را تایید می کند که جنگ شدت خواهد گرفت.
ترکیه
با بالابردن آتش جنگ در ترکیه نه تنها افکار عمومی مردم این کشور را از
حمایت از داعش منحرف خواهد کرد و کمک خواهد کرد فضای منطقه
ای به نفع ادامه
حیات داعش و همفکرانش شود، همزمان بر پ.ک.ک خواهد تاخت تا این گروه
بیشتراز هر زمانی در تنگنا قرار بگیرد.
در این راستا
پ.ک.ک حتی اگر نخواهد وارد این جنگ شود اما برای حفظ نیروهایش در داخل و
بیرون از ترکیه ناچار از واکنش خواهد بود کما اینکه دیدیم در همین پنج شنبه
گذشته اعلام کرد ده تن از نیروهای ارتش ترکیه را به قتل رسانده است.
این
بار کردهای ترکیه شدیدتر از سابق وارد جنگی تمام عیار خواهند شد و این
همان چیزی است که اردوغان با توسل به آن آرای از دست داده خود را پس گرفت.
اما سوال این است که کردها در راهی که ابتدا و انتهایش چیزی جز جنگ نیست چگونه از خود محافظت خواهند کرد؟