دربی 81 سال‌ها در خاطره می‌ماند

 از دربی 81 بگویید، وضیت چطور است؟

به حمدالله خود تمرین کردیم و آمادگی ذهنی و روحی روانی بالایی برای بازی با استقلال داریم. 

شما 16 برد را برابر استقلال تجربه کرده‌اید، چقدر این رکورد برایتان جذابیت دارد؟

دروغ نمی‌گویم. به این رکورد افتخار می‌کنم و با تمام وجود دوست دارم تعداد بردهایم در دربی به 20 برسد اما علت علاقه من این است که تنها با برد پرسپولیس رکورد من بهبود پیدا می‌کند. 

تیم پرسپولیس می‌تواند بازیش برابر ملوان و سیاه جامگان را تکرار کنند؟

چه بسا که بهتر؛ ما در این بازی آماده‌ایم که بهترین بازی دربی را در سالیان اخیر انجام دهیم. به دلم افتاده این دربی و نتیجه‌اش سال‌ها در ذهن اهالی فوتبال می‌ماند. مطمئن باشید پرسپولیس با همان کیفیت فنی 2 بازی گذشته‌اش هم می‌ تواند استقلال را ببرد. حالا اگر بهتر باشیم که حتما هستیم و اتفاق غیرمترقبه‌ای پیش نیاید، برنده دربی ما هستیم. 

 این به نوعی کری خواندن نیست؟

نه من در مورد واقعیت تیم‌مان حرف زدم، اتفاقا وقتی از کری حرف زدید، یادم افتاد که از طریق ورزش سه از تماشاگران و مسوولان محترم باشگاه استقلال تشکر کنم که در یک ماه گذشته، با تمام وجود و با صداقت کامل با ما همدردی کرده و نشان دادند که چقدر اخلاق و منش پهلوانانه را می‌شناسند. ضمن اینکه از تماشاگر پرسپولیس هم تشکر می‌کنم و از این عزیزان خودم، فرزندان خوبم می‌خواهم که بیشتر ما را همراهی کنند بعضی اوقات وقتی تعداد تماشاگر را کم می‌بینم، دلم می‌ گیرد. بخصوص اینکه بازی‌های امسال پرسپولیس واقعا دیدن دارد و اگر تماشاگر کمتر به استادیوم بیاید، یک بازی زیبا را از دست داده است. 

درباره ترکیب تیم صحبت می‌کنید؟

قاعده کار این است که من در 50 سال حضورم در فوتبال می‌دانم که نباید خارج از حیطه مسوولیت و اختیاراتم حرف بزنم. اما قانون این است که ما نباید به ترکیب تیم برنده بازی قبل دست بزنیم. با این حال می‌ بینیم که در بازی قبل مهدی طارمی نبود و فکر می‌کنم حضور او در میدان برای پرسپولیس واقعا نیاز است. حالا که این را می‌گویم یاد این می‌افتم که چند روز پیش به برانکو می‌گفتم ما یک دغدغه و دردسر شیرین داریم؛ آن هم اینکه حیفمان می‌آید از بین علیپور و بنگتسون و مهدی طارمی حتی یک نفرشان را بیرون بگذاریم چه برسد به 2 نفر.

 ظاهرا اعتقاد دارید که پرسپولیس در فاز تهاجمی موفق‌تر است؟

من چنین چیزی را نگفتم، گفتم پرسپولیس حمله‌وران خوبی دارد. از آن 3 بازیکن به کنار در بازی‌های گذشته فرشاد احمدزاده و عالیشاه خوب بودند. در بازی‌های گذشته خالقی‌فر و مسلمان هم انصافا خیلی خوب بازی کردند، حالا فکر کنید ما باید از بین عالیشاه، فرشاد احمدزاده، خالقی‌فر، مسلمان، علی علیپور، مهدی طارمی، میلاد کمندانی و بنگتسون 4 نفر را روی نیمکت بگذارید، به نظر شما این دردسر نیست؟ حیف‌تان نمی‌آید؟ در صورتی که ما در دفاع در مضیقه هستیم، نه اینکه کیفیت فنی بازیکنان ما پایین باشد، بلکه ما مصدوم داریم؛ اومانیا مصدوم است، وحید حیدریه همین‌طور، در چند بازی گذشته با محرومیت رضا نورمحمدی مواجه بودیم و ... به همین علت در این‌باره اینطور حرف زدم. 

یعنی به نظر شما ممکن است مهدی طارمی هم روی نیمکت بنشیند؟

این اختیار مربی است؛ چرا که نه. هر چند من براساس سلیقه و نه مسوولیتم می‌گویم که از نوع فنی رفتار طارمی و کار کمال کامیابی‌نیا لذت می‌برم. البته باز هم تاکید می‌کنم این اعتقادم نه در مقام سرپرست پرسپولیس بلکه براساس سلیقه یک پیشکسوت پرسپولیس است. 

در 5 هفته گذشته کامیابی‌نیا 2 بار در تیم هفته ورزش سه بوده که این به نوعی تاییدکننده سلیقه شماست. مهدی طارمی هم موثرترین بازیکن لیگ بوده است، حضور این‌ها از دید شما غیرمنطقی نیست، بازیکنان دیگری که نظر شما را جلب کردند، کدام‌ها هستند؟

گفتم من بازی همه بچه‌ها را دوست دارم. نفر سومی را که می‌خواهم بگویم از این بابت است که خودم یک مهاجم نوک بوده‌ام، من از رفتار فنی مهاجم هندوراسی تیم‌مان در هفته‌های اخیر لذت بسیار برده‌ام بعضی‌ها می‌گویند او خیلی فرصت گل از دست می‌دهد اما شما دیدید که در صحنه گل دوم اولا خودش برای خودش فرصت ایجاد کرد، دوم اینکه او در شرایط مرده بازی ناگهان خودش را در موقعیت گل قرار می‌دهد و در این شرایط معمولا بازیکن یا در مکانی نیست که روی توپ تسلط یا تمرکز داشته باشد.

و در پایان، حرفی هست که گفتنی باشد و ما درباره‌اش حرف نزده باشیم؟

یکبار دیگر یاد هادی عزیز را گرامی می‌‌دارم. اگر بگویم برد احتمالی‌مان را به او تقدیم می‌کنیم سوءتفاهم پیش می‌آید که باز دارم کری می‌خوانم. فقط چیزی که می‌خواهم بگویم اینکه بازیکنان داخل میدان بازی فردایمان، بازیکنان ذخیره، مربیان و حتی تدارکات تیم برای برد بازی و تقدیم آن به هادی تمام قلبشان را به او هدیه می‌کنند و با تمام وجود بازی می‌کنند. در بازی قبل در یک صحنه بنگتسون در حالی که توپ از سطح زمین 20 سانت بیشتر فاصله نداشت، با ضربه سر خودش را پیش انداخت و هر لحظه ممکن بود، ضربه پای دفاع حریف و آن استوک‌های کفش به صورت، چشم و بقیه قسمت‌های صورت، گردن و بدنش صدمه بزند اما این کار مهاجم هندوراسی تجسم واقعی همین رفتار است که او با تمام قلبش برای پرسپولیس بازی کرد.