عربستان سعودی و بازی بین بزرگان
عادل الجبیر برای ما نگفت که چگونه نظام سوریه با گزینه نظامی روبه‌رو خواهد شد. آیا عربستان به آن اعلام جنگ می‌دهد!؟ این اعلام جنگ به چه شکل خواهد بود!؟ آیا می‌تواند هم‌پیمانان خود را در واشنگتن و پاریس و لندن برای اقدام نظامی قانع کند؟ عربستان چطور می‌خواهد این کار را انجام دهد در حالی که نظام سوریه بیش از چهار سال است که با گزینه نظامی مواجه است و هم‌چنان پایدار مانده و اخیرا هم هم‌پیمانان روس به آن نزدیک شده و خطر جنگ را از آن دور کرده‌اند.
جناب وزیر! سوریه با یمن متفاوت است. اجازه به عربستان برای تشکیل یک ائتلاف عربی و ادامه دادن جنگ برای تحقق اهداف در سوریه، در نهایت امکان‌پذیر نیست. بازی با بزرگان ساده نیست.
جناب وزیر! آیا سعود الفیصل، وزیر پیشین عربستان به پایتخت‌های اروپایی و آمریکایی برای کسب اجازه جهت استفاده از سلاح‌های دوربرد برای هدف قراردادن اهداف زمینی و هوایی سفر نکرد؟ اما نظر نهایی با آمریکاست. آیا امیر بندر دوبار برای اقناع روس‌ها جهت صرف‌نظر کردن از نظام سوریه به مسکو سفر نکرد؟ و آیا علیرغم اقدام برای قراردادهای میلیاردی سلاح با روسیه، بدون نتیجه از آن‌جا بازنگشت؟ آیا شخص شما به مسکو نرفتید و همان سخنان را به لاوروف نگفتید؟ اما چه نتیجه‌ای دربرداشت؟ نتیجه آن شد که روس‌ها خود و با تمام تجهیزات‌شان به سوریه آمدند و پیامی به جهانیان دادند که در نهایت اجازه به سقوط نظام در سوریه داده نخواهد شد. ولادیمیر پوتین هم خود به رییس‌جمهور آمریکا گفت این یک مسأله سوری است و از وی خواست به همراه نظام سوریه وارد عرصه مبارزه با تروریسم شود.
جناب وزیر! واقع‌گرایی سیاسی به این معنا نیست که به مواضع گذشته‌تان چنگ بزنید و تلاش کنید همان مواضع را در مسکو و نیویورک و ریاض تکرار کنید. واقع‌گرایی نیازمند آن است که کشور شما درباره تمام مواضعش نسبت به بحران سوریه تجدیدنظر کند. آیا 300 هزار کشته و چندین برابر مجروح و بیش از 5 میلیون پناهجو در کنار ویرانی‌های وصف‌ناپذیر کافی نیست؟
جناب وزیر! واشنگتن دیگر به دنبال کنار رفتن نظام در سوریه نیست بلکه درپی مبارزه با تروریسم است. اروپایی‌ها هم بعضاً به دنبال ائتلاف با آن هستند و موضع روسیه را هم که خود بهتر می‌دانید. در خواسته خود به کناره‌گیری یا گزینه زور و نظامی بر سر چه شرط‌بندی می‌کنید؟ آیا احساس نمی‌کنید کشورتان به تنهایی و بدون دیگر پایتخت‌های جهان بر همان مواضع خودسرانه اصرار می‌ورزد؟ قاهره در حال بهتر کردن روابط خود با دمشق است و دیگر پایتخت‌های عربی خلیج فارس هم کنسولگری‌های خود را در دمشق باز می‌کنند و روابط خود را با نظام سوریه از سر می‌گیرند. بازی بین بزرگان به‌ویژه روس‌ها و آمریکایی‌ها، شاید به نتایج نظامی بیانجامد که اساسا به نفع منطقه نیست.
ترکیه اردوغان، آخرین هم‌پیمان شما، با پایداری نظام سوریه دگرگون شده است و درحال هم‌گرایی با غرب برای پذیرش بقای بشار اسد در قدرت است. جایگاه و موضع شما نسبت به آن‌ها که در اطراف شما هستند و سخنان شما را در خصوص سوریه می‌شنوند کجا است؟ ما این‌جا در رسانه‌های جهانی و عربی دیگر دعوت به کنار رفتن بشار یا رویارویی نظامی را نمی‌شنویم مگر از شما! لطفا برای ما دیدگاه‌تان را شرح دهید!
جناب وزیر! در آخر این که نمی‌خواهم مسجد الاقصی و فلسطین و گزینه‌های اسراییل برای کوچ داوطلبانه یا گزینه نظامی برای پایان دادن به اشغال را برای شما یادآوری کنم!
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
