مردی كه می خواهد لیورپول را متحول كند

به گزارش بولتن نیوز؛ از روزی که لیورپول مقابل اورتون در دربی مرسی ساید به تساوی رسید و تراژدی تلخ براندن راجرز رقم خورد، انتظار طرفداران بیشمار لیورپول برای شنیدن اخباری حاکی از رفتن راجرز و آمدن کلوپ شروع شد. طولی نکشید که این انتظار به سر رسید و خبر اخراج راجرز تیتر یک سایت های معتبر شد. خبری که پر بود از آه و حسرت مربی سابق لیورپول. راجرز این رفتن را خیلی تلخ می دانست و اعتقاد داشت تیم خوب و جوانی ساخته است. اما این چیزی نیست که طرفداران لیورپول می خواهند. طرفدارانی که حسرت آنها برای قهرمانی 24 ساله شده است الان به چیزی جز کسب جام فکر نمی کنند. آنها داستان دو فصل پیش لیورپول که منجر به از دست رفتن قهرمانی شد را طوری روایت نمی کنند که راجرز تیم کم ستاره شان را تا پای جام برد ولی در آخرین لحظه دستش از جام کوتاه ماند. آنها که الان تشنه قهرمانی هستند حتی به این اشاره نمی کنند که راجرز در قهرمان نشدن لیورپول و در آن باخت مرگبار مقابل چلسی نقشی نداشت. بلکه آنها فقط می گویند راجرز نتوانست تیم را قهرمان کند. این همان بی نهایت طلبی است که فقط یک شخصیت خاص و کار بلد که می داند طرفداران چه می خواهند، می تواند جوابش را بدهد. او حالا دیگر مربی لیورپول است. مربی شهری بندری که شغل خیلی از مردمش ، کار در بندرگاه است. آنها که تحقیقات نشان داده تیم فوتبال شهرشان را حتی بیشتر از همسران شان دوست دارند.

همیشه داستان عشق های دو طرفه با پایانی خوش همراه است. پایانی که زندگی را برای هر دو طرف تبدیل به عسلی می کند که شیرینی آن تمامی ندارد. پس لیورپولی ها دنبال کسی رفتند که عشق به آنفیلد در دلش وجود داشته باشد. و چه کسی بهتر از یورگن کلوپ؟ هیچ چیز به اندازه آمدن به لیورپول نمی توانست تلخی جدایی از دورتموند را برای کلوپ از بین ببرد. چون آنفیلد جایی است پر از عشق. همان جایی که اجازه نمی دهند تو حتی قدمی به تنهایی برداری. جایی که برای کلوپ می تواند خانه ای باشد برای اقامتی آرام و دائمی. تاریخ سازی های کلوپ برای دورتموند در ذهن همه نقش بسته است. این دقیقا چیزی است که طرفداران لیورپول می خواهند. چیزی شبیه به یک معجزه که می تواند به حسرت قهرمان نشدن لک لک ها پایان دهد. لیورپول الان نیاز به یک تغییر دارد. تغییری که آنها را از شر یونایتد ها خلاص کند و منچستری ها دیگر دو قهرمانی بیشتر را به رخ دشمن همیشگی خود نکشند. در این شکی نیست که کلوپ مردی است که می تواند از روز های سخت، شیرین ترین خاطرات را بسازد. درست مثل فصل قبل که دورتموند بحران زده را از آن شرایط اسفناک نجات داد و زنبور ها را از قعر جدول به لیگ اروپا رساند. وقتی امسال هنرنمایی شاگردان کلوپ زیر دست توخل را می بینیم و به این می رسیم که دورتموند دوباره به روز های خوب برگشته، نتیجه می گیریم کلوپ برای لیورپول ساخته شده است. وقتی به یاد می آوریم او از دورتموند تیمی ساخت که میلیون ها نفر در جهان را عاشق نه تنها دورتموند بلکه فوتبال کرد، می فهمیم که او چنین کاری را برای لیورپول هم می تواند انجام دهد. اما لیورپول خیلی چیز ها کم دارد. ولی با شناختی که از کلوپ در ذهن ها وجود دارد، می توان به این فکر کرد که او می تواند به خوبی این کمبود ها را جبران کند.

این روز ها خلاء بزرگی در تیمی که قهرمانی اروپا را در 10 دقیقه عوض کرد دیده می شود. نبودن چند ستاره که اسم بزرگی داشته باشند و بتوانند عملکرد حریف را تحت تاثیر قرار دهند یکی از عواملی است که می توان از آن به عنوان ناکامی های اخیر این تیم یاد کرد. لیورپول اگر قهرمانی می خواهد نیاز به چیزی بیشتر از سایمون مینیوله در درون دروازه دارد که یک بازی خوب است و بعد از آن هفته ها با اشتباهات خود موجب شکست تیمش می شود. لک لک ها امسال علاوه بر سوارز که فصل پیش هم جای خالی او به شدت حس شد، استیون جرارد اسطوره وفادار خود را هم در اختیار ندارند. در نبود استیوی جی بازوبند کاپیتانی لیورپول به جردن هندرسون سپرده شده است. کسی که نتوانسته جای خالی جرارد را پر کند و با مصدومیت های خود خیلی نقشی در رهبری تیم نداشته است. رحیم استرلینگ هم که به من سیتی رفته، جای خالی بزرگی را در ترکیب لیورپول ایجاد کرده است. لیورپول انقدر بی ستاره شده است که جیمز میلنر در اولین سال حضورش در این تیم و بعد از گذشت فقط چند بازی بازوبند کاپیتانی را به بازو بسته است. اما همان اعتقادی که طرفداران لیورپول به کلوپ پیدا کرده اند، آنها را یاد روز های بی ستاره دورتموند می اندازد. روز هایی که با مرور عملکرد زرد ها در چند فصل اخیر در حال پاک شدن از ذهن اهالی فوتبال است. الان دیگر کمتر کسی به این توجه می کند که دورتموند چه بوده؟ حالا دیگر همه درباره این صحبت می کنند که دورتموند چه شده. این حاصل کار کلوپ است. حاصلی که به طرفداران لیورپول این امید را می دهد تا تیمشان را دوباره در آن بالا ها ببینند.

رسمی شدن حضور یورگن کلوپ در آنفیلد بهترین اتفاق ممکن برای طرفدارانی بود که منتظر بازگشت هیجان بودند. طرفدارانی که به یاد داشتند، حاضرین در وست فالن چکونه فقط با یک اشاره کلوپ، ورزشگاه را روی سر تیم حریف خراب می کردند. طرفدارانی که جان تشویق دارند اما کسی را می خواهند که آنها را تهییج کند و سر حال بیاورد. حالا که کلوپ به آنفیلد آمده، امید به دل لیورپولی ها برگشته است. گفتن 24 سال قهرمان نشدن لیورپول برای نویسندگان ورزشی اصلا سخت نیست. برای دشمنان لیورپول شیرین است. حتی به اندازه توصیف قهرمانی خود در یک جمله. اما برای خود لیورپولی ها داغی است که در پایان هر فصل تازه می شود و آتش به جان آنها می زند. آتشی که با گفتن از قهرمانی مقابل میلان در لیگ قهرمانان خاموش نمی شود چون دیگر تکراری شده است و رنگ خود را از دست داده است. حضور کلوپ می تواند کاری کند که این حسرت از بین برود. مثل الان دورتموند. سال های حضور کلوپ در دورتموند تبدیل به متر و معیاری شده است که می تواند امید ها را زنده کند. الان کسی از سال های دور دورتموند حرف نمی زند بلکه همه شگفتی هایی که این تیم در سال های اخیر با کلوپ آفرید را در یاد دارند. شاید لیورپول ستاره نداشته باشد اما آنفیلد جایی است پر از عشق، تعصب، انگیزه و خیلی چیز های دیگر که همه را مجذوب خود می کند و کمی روی این روز های بی ستاره را می پوشاند. این آنفیلد حضور یکی مثل کلوچ را کم داشت و حالا حضوراو می تواند به وجود آورنده انگیزاه ای باشد برای کلی بازیکن خوب که فصل بعد بیایند و زیر دست این مربی خاص آلمانی کار کنند.

بعد از اینکه آرم لیورپول روی کلاه کلوپ هک شد و حضور او در آنفیلد رسمی شد، توقعات طرفداران لیورپول هم بالا رفت. خیلی از این طرفداران دیشب و با شنیدن این خبر دیگر خواب آخرین قهرمانی در لیگ جزیره که به 24 سال پیش بر می گردد را ندیدند. بلکه در رویا های خود قهرمانی لیورپول در همین فصل را ترسیم کردند. فصلی که از آن 8 هفته گذشته و لیورپول 13 امتیازی است. شاید قهرمانی لیورپول در این فصل و با این پتانسیل در حد یک رویا هم عجیب باشد اما نباید فراموش کرد کسی روی نیمکت این تیم خواهد نشست که غیر ممکن برایش معنایی ندارد.