تابوهایی که با حضور مردم می‌شکند

به گزارش بولتن نیوز،یک هنرمند مجسمه‌ساز معتقد است، اگر سمپوزیوم‌ها در مکان‌های عمومی‌تر و قابل دسترس‌تر برگزار شوند، بسیاری از «تابوهای پدرسالارانه هنری» می‌شکند.

جمشید مرادیان در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، درباره‌ی برگزاری هفتمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران، اظهار کرد: برگزاری سمپوزیوم به این معنی نیست که شهرداری با پول، صاحب آثار گران‌قیمت شود. این معادله باید صددرصد به نفع هنرمند تغییر کند. در سمپوزیوم‌های دنیا معمولا ابزار و متریال در اختیار هنرمندان قرار می‌گیرد تا آن‌ها اثری را در حضور مردم خلق کنند. باید به حضور مردم در این رویداد اهمیت داد. مخاطب رکن اصلی یک سمپوزیوم است.

او ادامه داد: اگر آثار یک سمپوزیوم در مکانی خلق شوند که بازدیدکننده‌ی کم و از قشر خاصی دارد، چه فرقی بین این رویداد و خلق اثر در آتلیه وجود دارد؟ تفاوت عمده‌ی سمپوزیوم با کار در آتلیه، این است که لایه‌های مختلف مردم به تماشای خلق اثر در سمپوزیوم می‌آیند و از نزدیک کار هنرمند را می‌بینند و می‌توانند با او حرف بزنند. بسیاری از تابوهای پدرسالارانه‌ی هنر در سمپوزویم است که می‌تواند بشکند. مردم، هنرمند را هنگام خلق اثر و تغییر شکل یک ماده می‌بینند. هدف اصلی از برگزاری یک سمپوزیوم نیز بردن هنر به لایه‌های عمیق جامعه نزد مخاطبان خاص و عام است.

این مجسمه‌ساز همچنین بیان کرد: اگر یک کار در خفا ساخته شود و به نمایش درآید، گه‌گاه باعث ایجاد هراس در مخاطب می‌شود. آن‌ها با خودشان فکر می‌کنند چنین غولی را چگونه می‌توان ساخت؟ فکر می‌کنند ذات هنرمند، جور دیگری بوده که توانسته این کار را بکند. در حالی که اگر سمپوزیوم‌ها در مکان‌های عمومی‌تر و قابل دسترس‌تر برگزار شوند، بسیاری از این تابوها می‌شکند.

مرادیان ادامه داد: ما در سمپوزیوم‌ها، مخاطب عام خیلی کمی داشتیم. به‌خاطر برخی مشکلات و تنگ‌نظری‌ها مسؤولان سمپوزیوم نمی‌توانند هر جا که می‌خواهند سایت بزنند. به همین دلیل، همیشه این رویدادها دور از دسترس مردم بوده است. کسی که می‌خواهد به دیدن سمپوزیوم برود باید یک روز خود را بگذارد و وسیله نقلیه داشته باشد و به او اطلاع‌رسانی شده باشد تا برود برج میلاد و کارها را ببیند. در حالی که اگر در مکان‌هایی مثل پارک ملت، پارک گفت‌وگو و بوستان نهج‌البلاغه این کار انجام شود، مردم خودشان به دیدن کارها می‌روند و به سرانجام آن علاقه نشان می‌دهند.

او درباره‌ی تفاوت سمپوزیوم تهران با رویدادهای مشابه در دنیا، گفت: سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران یکی از معتبرترین سمپوزیوم‌های دنیاست که هنرمندان داخلی و خارجی بسیاری دوست دارند در آن شرکت کنند. یکی از تفاوت‌های سمپوزیوم تهران با سمپوزیوم‌های دنیا، بومی شدن آن است. یکی از معیارهای بین‌المللی این رویدادها، وجود یک «تم» برای سمپوزیوم است که در سمپوزیوم تهران توجه زیادی به آن نمی‌شود. در سمپوزیوم‌های دنیا معمولا مصالح و متریال‌هایی که در اختیار هنرمندان قرار می‌گیرد، سایز مساوی دارد، اما در سمپوزیوم تهران این‌گونه نیست.

این هنرمند بیان کرد: یکی از ویژگی‌هایی که سمپوزیوم تهران را نسبت به رویدادهای مشابه آن در دنیا متمایز می‌کند، این است که معمولا دستمزد خوبی برای هنرمندان در نظر می‌گیرند. این ویژگی یکی از انگیزه‌ها برای حضور هنرمندان داخلی و خارجی در این رویداد است.

مرادیان همچنین درباره‌ی جانمایی و نصب آثار نیز گفت: باید یک باغ مجسمه برای استقرار آثار سمپوزیوم‌ها داشته باشیم. پراکنده کردن آن‌ها در شهرها و حاشیه‌ی اتوبان‌هایی که مردم با سرعت 100 کیلومتر از کنار آن‌ها عبور می‌کنند، نه‌تنها حرکت هنری نیست، بلکه آلودگی بصری ایجاد می‌کند.

به گزارش ایسنا، هفتمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران از اول تا 24 مهرماه در برج میلاد برپا است. علاقه‌مندان می‌توانند برای دیدن نحوه ساخت این مجسمه‌ها صبح‌ها به برج میلاد بروند، اما به‌دلیل کارگاهی بودن فضا، ساعت 15 تا 18 برای بازدید عموم در نظر گرفته شده است.