وقتی قهرمان آسیا در بازار تهران دست‌فروشی می‌کند!

به گزارش بولتن نیوز؛شاهین جعفری، با ابراز ناراحتی از شرایط فعلی خود بعد از کسب مدال طلای قهرمانی جوانان آسیا، اظها‌ر کرد: از سال 86 به مدت هشت سال به طور حر‌فه‌ای د‌و‌و‌مید‌ا‌نی کار می‌کنم و سال 91 موفق شدم رکورد نو‌جو‌ا‌نان ایران را در ماده پرتاب وزنه جابه جا کنم. این رکورد شکنی هم در مسابقات داخل سالن و هم در فضای باز اتفاق افتاد، اما دریغ از یک حمایت یا پاداش از مسئولان.

وی ادامه داد: بعد از رکودشکنی موفق شدم ورودی مسابقات قهرمانی آسیا که در چین تایپه برگزار می‌شد را کسب کنم. در چین تاپیه با رکورد 18 متر و 64 سانتیمتر به مدال نقره رسیدم. بعد از چندین ماه نفر اول این مسابقات که یک ایرانی بود تست دوپینگش مثبت شد و به همین دلیل باید مدال طلای او را به من بدهند. برای این کار پیگیری‌های زیادی انجام دادم و نامه‌های زیادی را به آقای داوری و طباطبایی ارسال کردم، اما هیچ کدام پاسخی به من ندادند.

جعفری در ادامه افزود: نه تنها این مدال به من داده نشد و حتی حکم قهرمانی هم برای من از فدراسیون آسیا نگرفتند ،‌ بلکه یک سال است که هیچ کس به این موضوع اهمیتی نمی‌دهد و من هنوز مدال طلای آسیا را که حق من است به دست نیاورده‌ام. حتی بعد از این ر‌قا‌بت‌ها من یک مصدومیت از ناحیه مچ پا داشتم و فدراسیون به فدراسیون پزشکی ورزشی نامه‌ای ارسال نکرد تا من بتوانم رایگان مصدومیتم را درمان کنم.

او با بیان این که در تمام این مدت هیچ کس پشتوانه ام نبوده، ا‌دا‌مه‌ داد: من هنوز هم پیگیر د‌و‌و‌مید‌ا‌نی هستم، اما رکوردهایم افت کرده است و کاری هم نمی‌توانم انجام بدهم. در این چند سالی که من د‌و‌و‌مید‌ا‌نی کار می‌کنم هیچ کس پشتوانه ام نبوده و خودم تمام سختی‌ها را به دوش کشیدم. من از یک طبقه ضعیف جامعه هستم و حتی خانواده‌ام هم نمی‌توانند از لحاظ مالی به من کمک کنند.

قهرمان پرتاب وزنه جوانان آسیا درباره شرایط نامناسب خود، اظها‌ر کرد: تا الان هر کاری که توانسته‌ام انجام دهم و هر هزینه ای که کرده‌ام با دستفروشی بوده و هیچ کس کمک نکرده است. یک سالی است که این شرایط حکمفرماست و به نظرم نمی‌توان این گونه کار کرد. این هم زندگی من است که باید در بازار تهران دستفروشی کنم.

جعفری با بیان این که من این حق را برای خودم قائل هستم که حکم قهرمانی‌ام را به دیوار خانه‌ام آویزان و پدر و مادرم را خوشحال کنم، گفت: من نمی دانم مشکل کجاست. از پاداش که بگذریم و از برگرداندن مدال طلا هم چشم پوشی کنم، به چه امیدی می‌خواهم زنده باشم؟ آیا من این حق را ندارم که حکم و مدال قهرمانی‌ام در آسیا را به دیوار خانه بزنم تا با دیدن آن خوشحال شوم؟ این هم حق من نیست؟ من از گرفتن این مدال به دنبال خوشحال کردن پدر و مادرم هستم.

او ابراز ناراحتی از عدم کمک مسئولان به او، تصریح کرد: عده‌ای گفته‌اند که مهم نیست شاهین جعفری باشد یا نه. مهم نیست که او دستفروشی می‌کند یا نه؟ من در حال‌ حاضر کار می‌کنم و از کار کردن‌ هم خجالت نمی کشم، اما در حال‌ حاضر وقتم را به بطالت می‌گذرانم. به دلیل تمرینات نامنظمی که داشتم امسال رکورد خوبی نزدم. من در حال‌ حاضر 19 ساله هستم و فکر می‌کنم خیلی دیر نیست. امیدوارم که مسئولان به من توجه کنند. اگر شرایط به همین ترتیب ا‌د‌ا‌مه‌ داشته باشد، من دست از تلاش بر نمی دارم و همه کار می‌کنم تا به هدفم برسم، حتی اگر مجبور باشم در کنار ورزش، دستفروشی هم کنم.

قهرمان پرتاب وزنه جوانان آسیا در پایان گفت: امسال با تیم نیروی هوایی در لیگ شرکت کردم که این تیم هم به دلیل این که سرباز می‌گیرد هیچ پولی به من نداد. برای این در لیگ بودم تا فقط شرکت کرده باشم و از شرایط آمادگی دور نشوم، اما اگر پول هم نباشد دیگر هیچ انگیزه‌ای ندارم و فقط برای عشق خودم تمرین می‌کنم.