پیکر سی وسه پل آماج خراشها +عکس

به گزارش بولتن نیوز ،بستر زاینده به کویری خشک و تشنه می ماند و سی سه پل با همه زخمهای پیدا و پنهان ، در پرتو آفتاب نیمروزی چون گردنبندی زرین در پهنای زاینده رود می درخشد و همچنان نظارگر گذر زمان و عبور نسلها و گردشگران است .
برای بسیاری از رهگذران این بنای زیبا ، سرشار از مفاهیم و آموزه های به یاد ماندنی است . تفاوتی نمی کند که رهگذر یا گردشگر ازکدام نقطه کشور یا کدام نقطه جهان آمده باشد ،هرکه هست تحت تاثیر از این شاهکار به تفکر واداشته می شود و ذهن و فکر به پرواز درمی آید.
همیشه اما این چنین نیست و گاه این بنای زیبا و گوهر بدیل ، تحت تاثیر و مورد دستخوش ناملایمات قرار می گیرد این را می توان از صدها دست نوشته ، خدشه و خراش بر پیکره زرین سی و سه پل فهمید .
دیوار نوشته های سی و سه پل گرچه زخمی عمیق بر این بنای تاریخی است اما تبیین کننده نکته های قابل تامل در ذهن آدمی است تا برای مداوای این زخم چاره اندیشی کند .
این بدان معنا است که حفظ این بنای ارزشمند به لحاظ نرم افزاری و سخت افزاری نیازمند پویش ، پایش ، برنامه ریزی و اطلاع رسانی غیرمستقیم و رخ به رخ دارد تا همگان در باب ارزش و عظمت میراث فرهنگی و تاریخی به فهم مشترک بپیوندند .
' کوتاه غمگین وبی پول ' یکی از واژه هایی است که با ماژیکی سیاه بر سینه زرین سی و سه پل نقش بسته و توسط پیام و پروانه امضا شده ، یا قلم بچه های هاتف که نوشته اند ' خواهی که جهان در کف اقبال توباشد .'،
آنسو تر جمله حامد چوبکین که باقلمی ضخیم وآبی رنگ نوشته است ' وقتی اینجا آب آمد' ،علی ومحمد ورضا هم که انگار گروهی ازروی پل گذشته اند آنها هم با رنگ سفید نوشته اند فقط باغ ابریشم.
این خدشه ها نشان می دهند که نویسندگان ، بدون تردید هیچ شناختی از عظمت و ارزش سی و سه پل نداشته و در معرض اطلاعات قرار نگرفته اند ، اینها همان جامعه هدفند که از نعمت دانستن محروم هستند و باید در معرض آموزش و اطلاعات قرار گیرند و از مقررات و قوانین مطلع شوند و بهترین مکان برای انجام این مهم مکان مراجعه آنها یعنی همین سی و سه پل بوده است .
به همین جهت وجود نگهبان وراهنما در تمامی ساعات شبانه روز در این اماکن ساده ترین و پیش پا افتاده ترین کاری است که باید انجام شود، لذا نبود این امکان مقدماتی موجب شده که سی سه پل وسایرپلهای تاریخی تسلیم رهگذران و شب گردان و نا اگاهان باشد .
این بنای تاریخی نزدیک به 300 متر درازا و 14 متر پهنا دارد و طولانی ترین پل زاینده رود است که در سال 1005 هجری ساخته شده است و اکنون به جنگ دلنوشته های تبدیل شده است .
برخی نوشته ها با رنگ افشانی برروی دیوار تبدیل به لکه کرم رنگ بزرگی شده ونشان می دهد این شاهکار معماری و پل سازی ایران که ترکیبی مطلوب از فنون مهندسی ومعماری است در معرض خطر قرار دارد.
گ/7141/ 1339