نابغه‌‌ها هر چند سال یک بار می‌آیند

همه کسانی که بامداد دیروز برای دیدن فینال‌های مسابقات جهانی کشتی بیدار شده بودند، با ناراحتی به محل کارشان رفتند. آنها افسوس می‌خوردند که چطور دو آزادکار ایرانی در یک‌قدمی مدال طلا متوقف شدند.

به گزارش بولتن نیوز؛ حسن رحیمی با وجود برتری‌اش مقابل حریف گرجی، در ثانیه‌های پایانی فینال، مدال طلا را از دست داد. تصاویری که بعدا از رختکن پخش شد، شدت ناراحتی او را از این شکست عجیب نشان می‌داد و قطعا او تا مدت‌ها 15 ثانیه پایانی این فینال را فراموش نخواهد کرد. بعد از نقره رحیمی، تصور می‌شد حسن یزدانی بتواند به طلا برسد، ولی او اسیر تاکتیک حریف روس شد و به نقره بسنده کرد.

این ناکامی‌ها از آن جهت غم‌انگیزتر شد که بقیه کشتی‌گیران، نه در فرنگی نه در آزاد، نتوانسته بودند به طلا برسند و این دو آخرین امید کاروان کشتی ایران در لاس‌وگاس برای شکستن این طلسم محسوب می‌شدند. این فرصت‌های از دست رفته اما نباید دلیلی برای بدبینی باشد. اگر بخواهیم نیمه پر لیوان را ببینیم، باید کشتی‌های یزدانی در مراحل ماقبل فینال را به خاطر بیاوریم. آزادکاران دیگری هم در لاس‌وگاس نمایش خوبی داشتند، ولی درخشش یزدانی بی‌اغراق فوق‌تصور بود و تمام کسانی را که شنبه شب برای دیدن مسابقات بیدار مانده بودند، بابت ظهور ستاره‌ای جدید به وجد آورد.

همان چند مسابقه یزدانی که روی آنتن رفت، کافی بود تا نشان دهد جنس کشتی او با دیگران متفاوت است. جسارت، تنوع فنون و عطش سیری‌ناپذیر یزدانی برای حمله و خاک کردن حریف، نقطه مقابل کشتی‌گیرانی است که بیشتر زمان مسابقه را به بستن کشتی، کنترل زمان و بردن با حداقل امتیاز فکر می‌کنند. او جزو آن گروه انگشت‌شمار کشتی‌گیران است که اگر فیلا روزی بخواهد علیه تئوری خسته‌کننده بودن این ورزش ویدیویی بسازد، با تصاویر مسابقات آنها می‌تواند منتقدان را ساکت کند.

کشتی‌گیران ایرانی در سیستم واحدی تربیت می‌شوند و تقریبا با آموزه‌های مشترکی رشد می‌کنند. آنچه کشتی‌گیری مثل یزدانی را متمایز می‌کند، نبوغی است که ممکن است در ورزش یک کشور هر چند سال یک بار ظهور کند. استعدادی که ورزشکار را در مرتبه بالاتری از دیگران قرار می‌دهد و به او وجه ستارگی می‌بخشد. آنچه اشتیاق مردم را برای تماشای دریبل‌های مسی، بک‌هندهای فدرر یا گام‌های بلند بولت پای تلویزیون میخکوب می‌کند، همان هنری است که در رقبای آنها پیدا نمی‌شود، هر قدر هم در تمرینات مرارت کشیده باشند.

یزدانی در مسابقات مقدماتی‌اش که توانست دل تماشاگران را ببرد، کشتی‌گیری بود که بی‌وقفه حمله می‌کرد و فنونی به نمایش می‌گذاشت که در سایر کشتی‌ها نمی‌توانید ببینید. یزدانی بارها در لحظاتی که پیش بود و رسول خادم به او توصیه می‌کرد کشتی را کنترل کند، تا ضربه فنی کردن حریف دست از هجوم نکشید. شاید همین تاکتیک ریسکی بود که مقابل حریفی قوی‌تر در فینال، به قیمت شکست و از دست رفتن مدال طلا تمام شد.

برای این کشتی‌گیر 20 ساله، این شکست می‌تواند تجربه‌ای ارزشمند برای مسابقات بعدی باشد. ستاره‌ای که ناگهان در یک شب تابستانی در آسمان ورزش ایران درخشید، برای رسیدن به قله‌های بلندتر و ماندگاری، نیاز به کوچینگ بهتر و مهم‌تر از آن یک راهنمای خبره دارد.

حالا همه منتظر نمایش یزدانی در المپیک ریو هستند؛ مسابقاتی که مجبور است در وزن دیگری به میدان برود. اگر او به وزن 74 کیلوگرم صعود کند، باید منتظر جدالش با جردن باروز باشیم؛ نابغه دیگری از خانواده جهانی کشتی که او هم ماموریت دارد این ورزش قدیمی را از سایه بیرون بیاورد. به هر حال آینده برای یزدانی روشن است.

برای مشاهده مطالب ورزشی ما را در کانال بولتن ورزشی دنبال کنیدbultanvarzeshi@

منبع: ورزش 3

لینک کپی شد

گزارش خطا