فرودگاه‌های ناتو؛ مراکز جدید اقتصادی افغانستان

به گزارش بولتن نیوز ، به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، این هشت فرودگاه به ارزش دو میلیارد دلار در اطراف زمین کوهستانی و محصور به خشکی پراکنده شده‌اند که عدم وجود خطوط راه آهن یا جاده‌های مناسب در آن عمدتا سفر به این ناحیه را به ماجراجویی خطرناک تبدیل می‌کند.

محمد داوود سلطان زی، یکی از قانونگذاران سابق که از طرف دولت بر این پروژه نظارت دارد، گفت: این فرودگاه‌ها که در خود شهرهایی را گنجانده‌ و هزاران نیروی خارجی را که در حال خارج شدن از افغانستان هستند، اسکان داده، به جاده ابریشم منتهی خواهد شد که مسیرهای داخلی و بین‌المللی را به یکدیگر مرتبط می‌کند.

وی افزود: جمعیت میلیاردی آسیا و خاورمیانه را می‌توان به عنوان تعداد زیادی توریست و فعالیت‌های مرتبط با آن یعنی صادرات، واردات، مسافربری و حمل بار نگریست.

افراد خوشبین به تهدیدهای طالبان مبنی بر هدف گیری هواپیماها در هنگام فرود وقعی نمی‌نهند و مقامات می‌گویند، شبه نظامیان در حال حاضر این توانایی را ندارند و سفر هوایی در حال حاضر یکی از امن‌ترین و منطقی‌ترین گزینه‌ها است.

تاد سمونیت، ژنرال آمریکایی که بر پنج میلیارد دلار کمک مالی به بخش امنیتی افغانستان نظارت دارد، گفت: تصمیم واگذاری این فرودگاه‌ها به دولت کابل به جای تعطیلی آنها، با دولت اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان پس از به قدرت رسیدنش اتخاذ شد و گمان می‌رود که این اقدام به آغاز سریع تحول اقتصادی افغانستان کمک کند.

براساس توافقی که با آمریکا صورت گرفته تنها این تاسیسات به کابل واگذار می‌شود در حالی که فرودگاه‌ها و پایگاه‌های نظامی کوچک و دور افتاده بسته خواهند شد.

افغانستان تاسیسات زیربنایی هوانوردی دارد اما بسیار قدیمی هستند.

داوود علی نجفی، وزیر سابق حمل و نقل هوانوردی مدنی افغانستان می‌گوید: اگر کنترل این فرودگاه‌ها به دولت کابل محول شود، فساد افزایش خواهد یافت و دولت ظرفیت اداره این فرودگاه‌ها را ندارد. بسیاری از کارکنان تعلیم دیده نیز به خاطر درآمد بالاتر این صنعت را رها کرده و به بخش خصوصی رفته‌اند. خصوصی‌سازی این فرودگاه‌های جدید بسیار مهم خواهد بود.