گروه ورزش:احسان حدادی ماه ها بود که فریاد می زد "مربی ندارم"،امکانات نیست و کسی به داد دوومیدانی نمی رسد.اما کو گوش شنوا.نتیجه اش هم شد بیست و چهارمی یکی از امیدهای المپیک ایران در مسابقات جهانی!
به گزارش بولتن نیوز؛حدادی که نخستین مدال نقره تاریخ دوومیدانی را در المپیک کسب کرد تقریبا دو ماه پیش و در مسابقات لوگزامبورگ با رکورد 65 متر و 22 سانتیمتر سهمیه حضور در مسابقات جهانی را کسب کرد.او مدتی را هم در آلمان اردو زد اما وقتی پایش به مسابقات جهانی رسید دیسک خود را 60 متر و 39 سانتی متر پرتاب کرد تا با خطار کردن در پرتابهای دوم و سوم نتواند به فینال مسابقات صعود کند.
اتفاقی تلخ که بدون شک زنگ خطر بزرگی است برای ورزش کشور و به خصوص دوومیدانی.مگر ما چند ورزش المپیگی داریم که مدالشان تضمین شده باشد؟چرا کسی به داد حدادی نمی رسد؟ آیا او خواسته زیادی دارد؟آیا وقتی می گوید یک مربی می خواهم و اردوی تدارکاتی درخواست زیادی است؟
چرا در ایران قهرمانان تا زمانی که مدال می گیرند محبوب هستند و پس از گرفتن چند عکس یادگاری با مسئولان همه چیز فراموش می شود؟زمان زیادی به رقابت های المپیک باقی نمانده و احسان هم شانس زیادی برای گرفتن سهیه ندارد.یکی دو مسابقه پیش رو برای او و ایران ارزش زیادی دارد که اگر حدادی موفق به گرفتن سهمیه در آن نشود....
احسان را دریابید و به او کمک کنید.او همان طور که در لندن مدال نقره گرفت،اگر حمایت شود بدون شک نه تنها سهمیه ریو را هم می گیرد بلکه شاید بتواند در آن رقابت ها مدالی خوشرنگ را برای ایران به ارمغان بیاورد.اتفاقی که او ثابت کرده توانایی اش را دارد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
خجالت داره والا