قمار برانکو روی دو هافبک دفاعی

دلیل اصلی شکست پرسپولیس مقابل سپاهان را می توان به روش بازی این تیم ارتباط داد و دو هافبک مرکزی این تیم که در یک خط بازی می کردند. اگر 2-4-4 پرسپولیس به شکل لوزی بود، شاید نتیجه دیگری بدست می آمد.

به گزارش بولتن نیوز؛ برانکو ایوانکوویچ، در همان روزهای ابتدایی حضور در تمرین پرسپولیس برای فصل جدید، تصمیم گرفت تا روش 2-4-4 را برای بازی های تیمش برگزیند. بازی با 4 مدافع، دو هافبک دفاعی بر روی یک خط، دو هافبک کناری و دو مهاجم. پرسپولیس با این روش، نقطه ضعف بزرگ خود را به سپاهان نشان داد. خیلی زود و در همان دقایق ابتدایی بازی. دو هافبک مرکزی پرسپولیس روی یک خط قرار داشتند و این بهترین راهکار سپاهان برای رسیدن به دروازه ایمان صادقی بود. حضور کفشگری و کامیابی نیا بر روی یک خط و البته استفاده از دو مهاجم ثابت تاوسط برانکو، فاصله بین خط میانی و حمله پرسپولیس را افزایش می داد. دو هافبک پرسپولیس نزدیک به مداعان بودند تا هافبک ها و همین خلا بزرگی را بین آنها و دو مهاجم تیمشان بوجود آورده بود. سپاهان با گماردن سه هافبک به نام های میلاد سرلک، رسول نویدکیا و علی کریمی در خلا موجود، نبض میانه زمین را از پرسپولیس گرفته بود. در دقایقی که کفشگری و کامیابی نیا جلو می کشیدند تا فاصله با مهاجمان را کم کنند، فاصله شان با دو مدافع مرکزی پرسپولیس افزایش پیدا می کرد و این هم راهکار دیگری برای سپاهان بود تا با استفاده از نبوغ نویدکیا و خلعتبری به دروازه پرسپولیس نزدیک شود.

راه حل پرسپولیس برای فرار از شکست ، شاید 2-4-4 لوزی بود. اگر یکی از بین کفشگری و کامیابی نیا ، جلوترز از دیگری قرار می گرفتند، پرسپولیس با خلا در مرکز زمین مواجه نمی شد. آنوقت پرسپولیس در هر نقطه از زمین بازیکن داشت و این اجازه را به هافبک های سپاهان نمی داد تا نبض بازی را بدست بگیرند و به پرسپولیس ضربه بزنند. البته راهکار دیگری نیز وجود داشت. اینکه یکی از بین علیپور و طارمی یک خط به عقب بیایند و روش بازی پرسپولیس را از 2-4-4 خطی به 1-3-2-4 تغییر بدهند. با این روش، امکان شکست پرسپولیس به حداقل می رسید. البته اگر برانکو دست از روش دلخواه خود برمی داشت و کمی تغییر می کرد.