پایان دوران میانه روی مالزی و ترکیه

سفیر سابق سوئیس در استرالیا و سنگاپور معتقد است دولت های ترکیه و مالزی، این دو کشور را از نمونه سنتی اسلام میانه رو خارج کرده اند.

به گزارش بولتن نیوز، تارنمای 'مالیزیا اینسایدر' روز پنجشنبه مقاله 'دانیل ووکر' سفیر سابق سوئیس در استرالیا، سنگاپور و کویت را که در حال حاضر استاد دانشگاهی در سوئیس است منتشر کرد که در آن این تحلیلگر تاکید کرد در دو سوی جهان اسلام، دو نمونه سنتی اسلام میانه رو در کشورهای مدرن در حال گذار سریع از این میانه روی هستند.
وی نوشت: 'رجب طیب اردوغان' رییس جمهوری ترکیه و 'نجیب تون رزاق' نخست وزیر مالزی در تمایل برای افزایش قدرت شخصی خود نه تنها شهرت شخصی را تخریب کرده، بلکه کشورهای خود را نیز به سوی افراطی گرایی و تقابل بین اقلیت های داخلی کشانده اند.
به نوشته وی، اردوغان در انتخابات پارلمانی اخیر ترکیه، کمپینی را که حزبش برای تقویت موقعیت وی به عنوان پدر شکست ناپذیر ملت ایجاد شد، رهبری کرد.
'دانیل ووکر' نوشت: به رغم این تلاش ها، انتخابات منجر به پیروزی غیرقابل باور 'صلاح الدین دمیرتاش' سیاستمدار و همچنین حزب صلح و دموکراسی شد.
بر اساس این مقاله، اردوغان برای به دست آوردن دو سوم اکثریت در انتخابات پارلمانی که تا پایان ماه جاری برگزار می شود، نیازمند یک ملی گرایی عمومی است. این امر دستکم تشریح کننده سیاست های دولت اردوغان است که از ابتدای جنگ در سوریه چشم خود را بر روی فعالیت های تندروها در داخل سوریه و از خاک ترکیه بسته است.
به اعتقاد سفیر سابق سوئیس در سنگاپور، مشابهت های خیره کننده ای در مقایسه با بازی قدرت اردوغان را می توان در عرصه سیاسی مالزی مشاهده کرد.
'اتهامات مالی علیه نجیب تون رزاق، نخست وزیر مالزی باعث شد وی معاون خود و همچنین رسانه های مستقل که خواستار نشان دادن ماهیت نجیب بودند را هدف قرار داد.'
وی نوشت: مخالفان دولت مالزی که یک گروه اسلامی محافظه کار و چینی های غیرمسلمان هستند تنها به دلیل مخالفت با دولت با یکدیگر متحد شده اند.
'حمایت نجیب از پیشنهاد اجرای قانون حدود در برخی از ایالت های مالزی که بوسیله سکولارها رد شده، این تصور را برای نجیب ایجاد کرده است که وی با این اقدام می تواند خود را نجات دهد.'
سفیر سابق سوئیس در ادامه کنکاش پیرامون شباهت های اردوغان و نجیب و ترکیه و مالزی، نوشت: در داخل و پیرامون هر دو کشور، توسعه ای کاتالیزوری در حال انجام است که نه تنها سرنوشت این دو کشور بلکه آینده آنها را نیز تعیین می کند.
در ادامه این مقاله آمده است: در ترکیه، دولت با حامیان بیشتر و تائید ناتو، حملات هوایی خود علیه افراط گرایان را آغاز و عملیات زمینی را نیز محدود کرده است. با این وجود، همچنان نامشخص است آیا هدف اصلی این گونه سیاست ها، گروه تروریستی داعش است یا حزب کارگران کردستان؟
نویسنده مقاله در ادامه به سیاست های ترکیه در مقابل کردها پرداخت و نوشت: در حال حاضر شرکای ناتو ترکیه سیاست سکوت را برگزیده اند، اما این سکوت در صورت آشکار شدن این نکته که رجب طیب اردوغان ممکن است یک رژیم افراط گر سنی (مانند گروه تروریستی داعش) را در همسایه جنوب به یک همسایه کرد میانه رو مانند آنچه در شمال عراق وجود دارد، ترجیح می دهد، می تواند به این سکوت پایان دهد.
این دیپلمات سابق در ارتباط با عرصه سیاسی مالزی که گزارش های مختلف فساد مالی نجیب را نشان می دهد، نوشت: کاملا مبهم است که آیا نجیب تون رزاق با توجه به از دست دادن حامیان داخلی حزب خود، می تواند موقعیتش را حفظ کند.
این استاد دانشگاه در ادامه نوشت: با این شرایط هیچکس نمی تواند از توجه به روند تدریجی اما مداوم اسلامی سازی در عرصه زندگی خصوصی مردم مالزی و دولت این کشور اجتناب کند.
'رهبران خودکامه در کشورهای اسلامی، هنگامی که خود را منزوی تر می بیینند و امکان تماس با شهروندان خود را ندارند، تمایل به چرخش به سوی اسلام دارند، تا برای خود متحدانی بیابند و اعتبار کسب کنند'.
براساس این مقاله، 'وهابیسم زنده است و به حملات خود ادامه می دهد، اما با این وجود، با توجه به ارتقای موقعیت مالزی در گزارش اخیر حقوق بشر آمریکا، غرب و به ویژه آمریکا همچنان منافع استراتژیک خود را مقدم بر حقوق بشر می دانند. واشنگتن با ارتقای مالزی در زمینه حقوق بشر در تلاش برای توافق تجاری همکاری های فرا-اقیانوسیه ای است.
نویسنده در پایان تاکید کرد: ترکیه و مالزی ممکن است در حال حاضر جایگاه خود را به عنوان دموکراسی های اسلامی مدرن از دست داده باشند.

منبع: ایرنا

لینک کپی شد

گزارش خطا