بحران از آنچه که فکر میکنید به پرسپولیس نزدیکتر است. کمتر کسی فکر میکرد تیم برانکو نرسیده به هفته سوم به بحران مزمن چند سال اخیرش سلام کند.
به گزارش بولتن نیوز؛ برانکو وقتی جانشین درخشان، و وارثِ تیم دایی شد، بیدغدغه بود و ناجیطور هواداران را وعده میداد به فصل بعد. باختها برای درخشان و دایی بود و بردهای کمتعداد برای خودش؛ به زبان سادهتر کوپنِ صبر این فصل را پارسال پیشخور کرد. البته قرعه هم با این تیم یار نیست. سفر به جهنم پنجاه درجه خوزستان بعد از یک تساوی خانگی و در ادامه ملاقات با سپاهان در نصف جهان، میزبانی از تیم یحیی و بازگشت دوباره به جهنم و اینبار کوره فولاد، دل سنگ را برای پرسپولیس کباب میکند. حالا برانکو با دو بازی و یک امتیاز، از بازی با سپاهان دوئلِ «مرگ و زندگی» ساخته؛ پرسپولیس محتاج برد است ولی بازیها ساده نیست. بحران دروازه و دو دفاع مرکزی آرامش را از پروفسور گرفته؛ این روزها شاید برانکو از قهر تابستانیاش در فصل نقلوانتقلات بیشتر پشیمان باشد، قهری که تاوانش را، نه مدیران یکشبه این باشگاه، که دستهای خالی کادرفنی برای ارنج لاینآپ پرسپولیس میدهند؛ دستهای خالی برانکو. تیم برانکو تا قبل از دو گل پدیده تیم امیدواری بود، برنامه داشت و بازیکنها همدیگر را توی زمین پیدا میکردند. نمایشی که دقایقی از بازی مقابل استقلال خوزستان هم سهم داشت تا هواداران به بهانه تفاوت تیم برانکو با پیشینیانش امیدوار باقی بمانند. سپاهانِ شش امتیازی در اصفهان شکستپذیر خواهد بود، اگر برانکو با گراهایی که ویسی از تیم فرکی داده، ارتباط درستی بین قلب زمین و طارمی برقرار کند. بازگشت اومانیا به ترکیب هم به بحران باکس جریمه میتواند کمک کند.ژ
****
خوشبختی از آنچه فکر میکردید به مظلومی نزدیکتر بود. کمتر کسی فکر میکرد استقلال از همان هفته اول به صدر جدول سلام کند. او گزینه اول برای جانشینی امیر نبود ولی حالا هواداران و افشارزاده دلشان برای این انتخاب قنج میرود. این تیم جوانشده با ترکیبی ایدهآل از بازیکنهای باتجربه، دو نمایش دلپذیر در دو هفته ابتدایی لیگ پانزدهم داشت. نمایشی که با هر شش امتیاز ممکن کامل شد تا آرامش خوشایندی را برای اردوی پسران تاجی به ارمغان آورد. مظلومی به جوانها اعتماد و باتجربهها را توجیه کرده؛ نه به کسی برای لاینآپ یازدهنفره ضمانت داده، و نه کسی برای نشستن روی نیمکت عریضه مینویسد. برای همین دو ترکیب بازیهای گذشته و تعویضها به آسانی قابل پیشبینی نبود، و این روند در صورت ادامه و با مدیریت صحیح، برگ برنده مظلومی خواهد شد. بدنها هنوز 90 دقیقهیی نیست اما استقلال برای دقایقی که کم میآورد دقیق است؛ اشغال استراتژیک زمین و حفظ توپ، گرفتن سرعت بازی و یک ریکاوری اورژانسی. برنامهیی که مقابل ملوان در دقایق 55 تا 70 و از دقیقه 85 تا سوت پایان به خوبی عملی شد. تعداد بالای پاسهای اکتیو و جاگیریهای متقابل بین گیرنده و پاسور، حتی از این دقایق بازی هم برای هواداران لحظههای لذتبخشی را ساخت؛ یک کنترل بازی جذاب. جذابیت بیشتر اما نیمه اول بود، جایی که تلفیق سرعت و کار گروهی برای برنامههای هجومی، سرنوشت بازی را خیلی زود مشخص کرد؛ دو گل، یک دبل دیگر، تضمین اختلاف پنج امتیازی با حریف سنتی و صدر جدول. حالا هواداران آبی پس از مدتها آسمان آزادی را لاجوردی میبینند و بینیاز از خط و خطبازی لیدرهای سفارشی به سکوها برمیگردند.