روزنامه اندونزیایی 'جاکارتا گلوب' با تاکید بر حمایت عربستان از گروه تروریستی داعش، نوشت که گروه تروریستی داعش سرباز پیاده شطرنج توطئه عربستان است و خاندان آل سعود در خاورمیانه از آن استفاده می کند.
به گزارش بولتن نیوز، 'بن ریچ' تحلیلگر مسائل خاورمیانه از
دانشگاه موناش روز چهارشنبه در مقاله ای در روزنامه 'جاکارتا گلوب' نوشت:
ادعای مطرح شده در خصوص حمایت عربستان از داعش با اصول مشترک بین تفسیر
مقامات رسمی ریاض از اسلام و دیدگاه انگیزشی داعش اثبات می شود.
وی
نوشت: حمایت شهروندان عربستان از فعالیت های داعش در عراق و سوریه، در واقع
نتیجه یک طرح منسجم هدایت شده توسط حاکمان عربستان نیست، بلکه سرریز یک
نظام طولانی است که برای حفظ مشروعیت داخلی از آن استفاده می شود.
به
نوشته جاکارتا گلوب، عربستان از از زمان پیدایش در نیمه قرن 18 به جنبش
تندرو وهابی تکیه داشته است. سعودی ها به عنوان قبیله ای کوچک از ثروتمندان
این شبه جزیره، ارتباط نمادین با وهاب برقرار کردند و با حمایت نظامی به
تداوم این خط فکری ادامه دادند.
'این امر که دولت های مختلف تهدید،
جنگ خارجی و ترور ایجاد می کنند تا برای خود قدرت داخلی کسب کنند، بحث
جدیدی نیست. پیدایش ملی گرایی مخرب و بیگانه هراسی از جمله محصولات تولید
شده این گونه تفکرات است.'
این روزنامه اندونزیایی تصریح کرد: اما
ابتکار عربستان استفاده از تهدیدهای ماوراء طبیعی خالص است و به اینگونه
تهدیدها تکیه می کند تا شرایط خود را حفظ کند. سلاح های عربستان به مقدار
قابل توجهی برای این اهداف مورد استفاده قرار می گیرند و از سویی نیز نظام
آموزشی این کشور برای افزایش افراط گرایی همواره مورد انتقاد قرار داشته
است.
نویسنده مقاله با اشاره به اینکه عربستان خود را مدعی حمایت از
اسلام می داند، نوشت: با این وجود ریاض درصدد است خود را یک سیاستگذار
عملگرا نشان دهد. تصمیم گیری های اقتصادی و سیاست خارجی در اختیار تکنوکرات
ها قرار دارد و نه روحانیون و در این مورد، مذهب به ویژه هنگامی که از آن
به عنوان ابزار سیاسی استفاده شود کاربرد زیادی دارد.
وی نوشت:
عربستان چند تلاش برای توقف افراط گرایان و سرازیر شدن منابع مالی به سمت
گروه هایی همچون داعش انجام داده است، اما همواره دقت کرده به گونه ای
رفتار کند که زیاد تخریب گرایانه نباشد. عربستان ممکن است این قبیل گروه ها
را محکوم کند، اما به ارتقای نظامی که به حمایت از آنها منتهی می شود،
ادامه می دهد.
در ادامه این مقاله آمده است: متاسفانه وضعیت داخلی
عربستان نشان می دهد این کشور در آینده ای نزدیک با انجام اصلاحات روبرو
نمی شود. عادت های افراط گرایانه و قدرت شمار کوچکی از خاندان آل سعود از
عوارض جانبی نظامی است که باعث شده این خاندان برای 300 سال در قدرت
بمانند.
نویسنده در پایان این سوال را مطرح می کند: یک نفر چگونه
می تواند نظامی که چنین نتایجی به بارآورده و از نظر ساختاری ظرفیت ممانعت
از عادت های افراط گرایانه را ندارد، تغییر دهد؟