توصیه هند: روی انتقال انرژی از ایران کار شود

به گزارش بولتن نیوز،  دیپلمات امروز در گزارشی تحلیلی به قلم «مایکل تان چوم» عضو ارشد موسسه انرژی اوراسیا در شورای آتلانتیک افزود: پیشنهاد مودی که چند روز پیش از توافق ایران و 1+5 اعلام شد را در واقع، می توان آغاز بازی پساتحریم با چین دانست.

این نشریه با اشاره به سرمایه گذاری های هند و چین برای تبدیل ایران به گذرگاه بازرگانی و ترانزیت انرژی در دوران پساتحریم تصریح کرد: این رقابت در نهایت به سود ایران تمام خواهد شد.

به نوشته دیپلمات، برخی پیشنهاد «مودی» برای راه اندازی مسیر ایران – عمان – هند را پاسخی سیاسی به پیشنهاد پکن به اسلام آباد برای ساخت بخش پاکستانیِ خط لوله ایران و پاکستان (IP) می دانند.

خط لوله ایران و پاکستان (IP) که در سال 1995 با عنوان ایران و پاکستان و هند (IPI) مطرح شد و از آن به عنوان «خط لوله صلح» نیز نام می برند، قرار بود روزانه 31 میلیون متر مکعب گاز ایران را به هند انتقال دهد، اما دهلی نو پس از توافق اتمی سال 2008 با آمریکا و زیر فشار واشنگتن، پروژه یادشده را در سال 2009 میلادی رها کرد. پس از آن، دولت چین در آوریل 2015 - فروردین گذشته- و همزمان با تفاهم هسته ای میان ایران و 1+5، پیشنهاد احیای این طرح زیر عنوان IP را مطرح کرد. قرارداد این طرح نیز 18 روز پس از تفاهم یادشده میان پکن و اسلام آباد امضا شد تا خط لوله از بندر «گوادر» تا «نواب شاه» کشیده شود و از آنجا به شبکه گاز پاکستان بپیوندد. این خط، می تواند گاز ایران در میدان پارس جنوبی را برای تولید 4 هزار و 500 مگاوات برق در نیروگاه های گازی پاکستان انتقال دهد و مشکل کمبود شدید برق در پاکستان را تا اندازه زیادی حل کند.

چین با پرداخت وام 2 میلیارد دلاری به پاکستان، 85 درصد از هزینه های این خط لوله را می پذیرد. ایران پیشاپیش بخش مربوط به خاک خود را ساخته است و چین ساخت ادامه این خط لوله را بخشی از طرح 46 میلیارد دلاری خود برای توسعه زیرساخت های پاکستان و اتصال گوادر به کاشغر در چین می داند.

دیپلمات نوشت: طرح دهلی برای ساخت دالان ترابری شمال – جنوب از طریق ایران را باید پاسخ هند به طرح جاده ابریشم چین دانست. طرح هند متکی به بندر چابهار در ایران خواهد بود که در 72 کیلومتری گوادر پاکستان قرار دارد. در واقع، چابهار قرار است دروازه داد و ستد میان هند با افغانستان و آسیای میانه باشد.

با آنکه چینی ها پیشاپیش بیش از 50 میلیارد دلار در زیرساخت های آسیای میانه سرمایه گذاری کرده اند، اما راه اندازی خط لوله «ایران – عمان – هند»، به سرعت الگوی صادرات انرژی از آسیای میانه را تغییر خواهد داد و بر الگوی صادرات انرژی در دریای عرب و اقیانوس هند نیز اثر خواهد گذاشت.

این مجله ژاپنی یادآور شد: طرح اولیه ایجاد خط لوله «ایران – عمان – هند» نخستین بار در دیدار سال 1993 «پی. وی. نارایسمها رائو» نخست وزیر فقید هند از مسقط عنوان شد. 22 سال پس از آن طرح اولیه، نخست وزیر کنونی هند مذاکره با عمان برای احیای پروژه یادشده را آغاز کرده است. وزیران خارجه عمان و هند در فوریه 2015، قرارداد پشتیبانی فنی از این طرح را نیز امضا کردند. اکنون با احتمال لغو تحریم های ایران، عملی شدن این پروژه بسیار قوت گرفته است.

شرکت فاکس پترولیوم مستقر در هند، یک هفته پیش از توافق ایران و 1+5، پیشنهادی را برای ساخت خط لوله چندمنظوره عمان – هند (OIMPP) و انتقال گاز ایران مطرح کرد. این خط لوله 1600 کیلومتری، بر اساس برآورد فاکس، 5.6 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و 8 تریلیون متر مکعب گاز را در مدت 20 سال انتقال خواهد داد. در طرح شرکت فاکس، از همین خط لوله برای انتقال گاز قطر نیز می شود استفاده کرد و اگر ترکمنستان بخواهد گاز خود را از مسیر ایران به هند صادر کند، خط لوله فرضی فاکس، از این ظرفیت نیز برخوردار خواهد بود.

مجله دیپلمات تصریح کرد: با توجه به حضور قدرتمندانه چین در آسیای میانه، لغو تحریم های ایران کلید ایفای نقشِ هند در منطقه اوراسیا خواهد بود. اکنون با پیشنهاد نارندرا مودی به ترکمنستان، به نظر می رسد دور تازه ای از رقابت میان پکن و دهلی نو آغاز شده باشد.

به نوشته این نشریه، هند برای موفقیت ناچار است توازنی میان خواسته های سیاسی دهلی نو و سرمایه گذاری در زیرساخت های انرژی و خط لوله ها ایجاد کند و خط لوله تاپی و ایران - عمان – هند، می تواند سرآغازی برای این موفقیت باشد.