وضعیت وخیم قلب دوچرخه سواری پیست ایران!

به گزارش بولتن نیوز؛دوچرخه‌سواری پیست با وجود اینکه از ماده‌های مختلفی تشکیل شده، تنها 5 ماده آن (اسپرینت، تیم اسپرینت، کایرین، 4 کیلومتر تعقیبی تیمی و اومنیوم) جزو المپیک و بازی‌های آسیایی است. در این میان ماده 4 کیلومتر تعقیبی تیمی برای کشورها اهمیت فراوانی دارد و حتی آن را به "قلب دوچرخه سواری" تشبیه کرده‌اند.

تیم 4 کیلومتر ایران در گذشته همیشه پای ثابت فینال مسابقات قهرمانی آسیا بوده و 2 مدال نقره و یک برنز بازی‌های آسیایی و 9 نایب قهرمانی آسیا و یک برنز آسیا را در کارنامه دارد. نکته جالب اینکه ایران 8 سال متوالی (از سال 2003 تا 2009) بر سکو دوم آسیا در این ماده ایستاده است اما اکنون چند سالی است که دیگر تیم 4 کیلومتر ایران رقیب قدرتمندی به حساب نمی‌آید.

شاید یکی از مهم‌ترین دلایل آن نبود نفراتی است که قبلا تیم یکپارچه‌ای را تشکیل می‌دادند و الان تنها در جاده رکاب می‌زنند. قطعا نداشتن تیم قوی در 4 کیلومتر تعقیبی تیمی یک ضعف در دوچرخه‌سواری ایران محسوب می‌شود اما با وجود اینکه برطرف کردن آن ضعف باید در اولویت کار قرار گیرد اما هنوز فدراسیون نتوانسته تیم دیگری را برای این ماده المپیکی آماده کند تا حداقل در آسیا مدال‌آور باشد.

حسین عسگری قهرمان آسیا و یکی از نفرات اصلی 4 کیلومتر تیمی ایران درباره افت شدید در 4 کیلومتر تیمی بیان کرد: "سکان اصلی مسابقات پیست، ماده 4 کیلومتر تعقیبی تیمی است. رکابزنی که در این ماده خوب باشد در ماده‌های دیگر نیز می‌تواند به خوبی پا بزند. حتی در مسابقه‌های پیست قهرمانی آسیا و جهان نگاه‌ها به 4 کیلومتر تیمی است چرا که نماد نظم و دیسیپلین دوچرخه‌سواری یک کشور محسوب می‌شود و از طریق آن متوجه می‌شوند کشوری در پیست پیشرفت کرده است یا خیر."

وی ادامه داد: "زمانی که ما در 4 کیلومتر تیمی بودیم 5-6 نفر به صورت شبانه‌روز چندین سال با هم تمرین کردیم و هماهنگ شدیم و در مسابقه‌های مختلف شرکت کردیم، شرایط به گونه‌ای بود که دیگر ترسی از هم نداشتیم چرا که در این ماده رکابزنان باید میلیمتری به هم نزدیک شوند و این نیاز به تمرین طولانی دارد."

عسگری همچنین گفت: " الان نفرات مثل گذشته حاضر نیستند به طور رایگان 6 ماه از خانواده دور باشند و فقط بیایند اردو و در این ماده کار کنند. در حال حاضر برای قهرمانی آسیا فرصت نیست اما فدراسیون یا هر نهاد دیگری که می‌خواهد حمایت کند 5-6 نفر از رکابزنان خوب را انتخاب کند و برایشان حقوق و مزایا در نظر بگیرد. از آن‌ها نیز بخواهد به صورت پاره وقت تمرین کنند، همچنین مانند گذشته به کاپ‌های اسیایی و جهانی اعزام شوند تا با یکدیگر هماهنگی پیدا کنند. در این صورت می‌توان مانند گذشته در آسیا شگفتی‌ساز شد."

عسگری در پاسخ به این پرسش که چرا نفراتی مانند او، مهدی سهرابی، امیر زرگری و علیرضا حقی که یک تیم خوب بودند دیگر در این ماده رکاب نمی‌زنند، تصریح کرد: "برای 4 کیلومتر تیمی باید وقت گذاشت. متاسفانه مسابقه‌های جاده زیاد است و دیگر نمی‌توانیم در پیست پا بزنیم. زمانی که در پیست کار کنیم و بعد بخواهیم در تورهای چند مرحله‌ای شرکت کنیم بازدهی کار پایین می‌آید. از طرفی فکر می‌کنم 4 کیلومتر تیمی نیاز به 4-5 رکابزن جوان دارد و تا بازی‌های آسیایی باید بر روی آنها سرمایه‌گذاری کرد. مانند قبل که سر و دست می‌شکستند تا در این ماده باشند چون می‌دانستند ایران در 4 کیلومتر تیمی مدال‌آور است. "

وی درباره از هم پاشیدن تیم قبلی 4 کیلومتر تیمی ایران نیز گفت: " یکی از دلایل اصلی نابود شدن آن تیم به مربی اتریشی تیم ملی برمی‌گردد. او همیشه به رکابزنان می‌گفت نمی‌توانید مدال بگیرید و انگیزه را از ملی‌پوشان گرفت. مدال‌هایی هم که ما در بازی‌های گوانگجو آوردیم هیچ ربطی به او نداشت. البته رکابزنان سرعتی مربی جداگانه داشتند. من و مهدی سهرابی نیز با تمرین‌های خودمان مدال گرفتیم. بعد از گوانگجو نیز رکابزنان هر کدام پراکنده شدند و دیگر به آن صورت بر روی این ماده کار نشد و انگیزه‌ای ایجاد نکردند."

وی افزود: " اکنون نیز اگر کار شود در بازی‌های آسیایی اندونزی می‌توانیم مدال بگیریم. البته باید از 5-6 نفر که از لحاظ فیزیک بدنی، توانایی حضور در این ماده را دارند استفاده شود و این طور نباشد که بی‌هدف 6 نفر را بیاورند. با توجه به استعدادی که رکابزنان ایرانی دارند مطمئنم با کار کردن می‌توانند به مدال برسند."