کشف جدیدی در ساختار مولکول دی‌ان‌ای

محققان هنوز نمی‌دانند که این پایه چه کارکردی در دی‌ان‌ای دارد؛ اما مشخص شده‌است که این پایه همواره در همه بافت‌های زنده بدن موش‌ها حضور دارد.

5fC اولین بار در سال 2011 کشف شد و تصور می‌شد که یکی از عواملی باشد که نحوه بیان ژن‌ها در مولکول دی‌ان‌ای را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تا کنون محققان فکر می‌کردند که 5fC تنها یک ماده موقتی در دی‌ان‌ای است و بعدا با عملکرد آنزیم‌ها حذف می‌شود، اما هم‌اکنون مشخص شده ‌است که 5fC یک عامل موقتی نیست و حضور دائمی آن در بافت‌های زنده نشان می‌دهد که نقش مهمی در مولکول دی‌ان‌ای دارد.

گروهی از محققان دانشگاه کمبریج از روش‌های اسپکتروفوتومتری با قدرت تفکیک بسیار بالا استفاده کردند تا سطوح 5fC را در بافت‌های زنده‌ موش‌های بالغ و جنین موش‌ها و همچنین سلول‌های رویانی مورد بررسی قرار دهند. آنها دریافتند که 5fC در تمام این بافت‌ها وجود دارد، هرچند که تشخیص آن با دشواری زیادی همراه است.

این پایه در هر موقعیت ویژه‌ای در ژنوم یافت می‌شود. مشخص شده ‌است که در تمام بافت‌های بدن می‌توان این پایه را پیدا کرد هر چند سطوح آن بسیار اندک است.

محققان میزان جذب کربن پایدار و ایزوتوپ هیدروژن را در 5fC سلول‌های موش اندازه گرفتند. در صورتی که 5fC یک مولکول موقتی و ناپایدار بود، جذب ایزوتوپ به میزان زیادی صورت می‌گرفت، اما در عوض، آنها مشاهده کردند که هیچ جذبی در بافت مغز صورت نمی‌گیرد که نشان می‌داد 5fC یک عامل پایدار در ساختار دی‌ان‌ای است.

این یافته‌ها در مجله Nature Chemical Biology منتشر شده ‌است.