چرایی حمله تروریستی به پارلمان افغانستان

به گزارش بولتن نیوز به نقل از دویچه‌وله، «فلوریان وایگند» رئیس بخش افغانستان این پایگاه خبری طی یادداشتی به بررسی حادثه روز گذشته پارلمان افغانستان پرداخت.

در این یادداشت آمده است: هفته گذشته علائمی دال بر حل سیاسی منازعه طولانی‌مدت حکومت افغانستان و طالبان وجود داشت. نمایندگان هر دوطرف در «اسلو» برای گفت‌وگوهای غیر رسمی ملاقات کردند، البته این دیدار نتایج ملموسی نداشت، اما بازهم چشم‌انداز ادامه گفتگوها بعد از رمضان در پایان ماه ژوئیه مطرح بود.

با این حال تنها یک روز پس از آغاز ماه رمضان، طالبان دوباره موج جدیدی از خشونت را به راه انداخت. پارلمان در کابل مورد حمله قرار گرفت و ولایت قندوز واقع در شمال افغانستان نیز که تا 18 ماه پیش تحت حمایت ارتش فدرال آلمان قرار داشت، به شدت مورد تهاجم آن‌ها قرار گرفت. این حوادث همه در ماه مبارک رمضان اتفاق افتاد که ماه تزکیه روحی و امور خیریه است و این نشان‌دهنده برداشت تحریف شده طالبان از دین است.

بدون تردید این «رزمندگان  فی سبیل الله» خود خوانده، به دنبال اهداف دنیوی هستند که عبارت است از سقوط حکومت افغانستان و بیرون راندن تمام نیروهای خارجی.

طالبان که به دنبال ایجاد دولت هستند به وضوح یک شعار را در دستور کار خود قرار داده است: افغانستان متعلق به مردم افغانستانی است و شاید این شعار گروه‌هایی را که آن طرف مرز پاکستان قرار دارند را نیز در برگیرد.

اما طالبان در حال حاضر در حال رقابت با داعش در افغانستان است و این احتمال وجود دارد که ایدئولوژی وسوسه‌انگیز جهاد جهانی، طالبان را به تدریج از بین ببرد.

اگرچه هنوز با اطمینان نمی‌توان گفت که کدام گروه‌های محلی طالبان پیش از این با داعش بیعت نموده‌اند، اما فرماندهان طالبان که تحت رهبری «ملا محمد عمر» قرار دارند، مشوش به نظر می‌رسند.

آن ها نامه‌ای به «ابوبکربغدادی» رهبر گروه داعش فرستاده و از وی تقاضا کرده‌اند که از دخالت در افغانستان دست بردارد. این نامه همزمان با مذاکرات اسلو انتشار یافت. انتشار این نامه توسط رسانه‌ها می‌تواند نشان دهنده این موضوع باشد که که طالبان خواسته در برابر داعش در افغانستان از حق رهبری خود دفاع کند.

به نظر می رسد حمله به پارلمان افغانستان حاوی یک ارزش نمادین قوی برای جلب توجه بین‌المللی باشد،  جنگ در قندوز نیز با این هدف دنبال می‌شد. آرزوی جامعه بین‌المللی این بود که در شمال افغانستان با حمایت نیروهای آیساف و کمک‌های مالی و پرسنل سازمان‌های امدادی زیرساخت‌های یک شهر نمونه مدرن با یک جامعه مدنی زنده و فعال و «حکومت‌داری خوب» به وجود آید.

 در صورتی که قندوز سقوط کند، طالبان نشان خواهند داد که این مدل ( متد) در افغانستان دیگر آینده‌ای ندارد و کمک‌های 14 ساله در افغانستان به منظور توسعه در این کشور همه بیهوده بوده است.